Overleg:Doedelzak
Onderwerp toevoegenJaja, de Schot-die-niets-onder-zijn-rokje-draagt, geeuw! Maar dat de franse musette de cour en de cornemuse du centre en de uilleann pipes meer mogelijkheden hebben omdat ze zogezegd "chromatisch" kunnen spelen, dat trekt mij wel uit mijn nest. Jongens toch, in welk tijdperk leven wij? Is het tot de doedelzakspelers nog altijd niet doorgedrongen dat de tijden van Mozart en Strauss voorbij zijn (god zij dank). Er bestaan doedelzakken die prachtig microtonaal kunnen spelen! Er zijn spelers die dat ook doen! Weinig doedelzakken zijn zo eentonig als de cornemuse du centre. Alternatieven bestaan er genoeg! Ja, de uilleann pipes is een prachtig instrument, maar niet omdat hij regulators heeft. Hij heeft een schalmei die tot fijnste graderingen van toonhoogten in staat is, hij heeft een geweldige waaier van klankkleuren. Wat interesseert mij die stompe "chromatische" toonladder! Open uw geest, luister naar klanken, vergeet eindelijk de kwintencirkel die ons oor afgestompt heeft! En vooral: zoek naar de originele oude instrumenten, die mensen wisten namelijk zeer goed wat ze deden! De rietmaker groet u.
"In de oervorm van het instrument worden één of meerdere pijpen, meestal met een enkel riet in de mond gestoken en vormen de mond en de wangen de luchtkamer. Er wordt dan vaak circulaire ademhaling toegepast; de keel wordt gesloten en de druk in de wangen houdt de trilling in de rieten op gang terwijl men door de neus inademt. (Deze ademtechniek wordt door didgeridoospelers gebruikt en ook bespelers van vrijwel alle blaasinstrumenten in de hedendaagse gecomponeerde muziek en in de jazz gebruiken af en toe deze blaastechniek.)"
===> volgens mij gebruiken zeer weinig andere blaasinstrumenten deze techniek.
- Kan je wat duidelijker zeggen wat je bedoelt? Wat daar tussen haakjes staan klopt, of was dat niet wat je aankaart? atalanta 24 jul 2007 18:33 (CEST)
In aanvulling op bovenstaande heb ik onderstaande tekst uit het artikel verwijderd. Met circulaire ademhaling kan een constante toon geblazen worden, maar het lijkt mij onwaarschijnlijk dat dit aan het ontstaan van doedelzakken (instrumenten met een blaas, zak etc) daaaraan ontleend is. Was ook bronloos. Elly (overleg) 9 feb 2023 20:40 (CET)
- In de oervorm van het instrument worden een of meerdere pijpen, meestal met een enkelriet in de mond gestoken en vormt de mondholte de luchtkamer. Er wordt dan vaak circulaire ademhaling toegepast; de keel wordt gesloten en de druk in de wangen houdt de trilling in de rieten op gang (instrumentalisten in de hedendaagse gecomponeerde muziek en in de jazz gebruiken af en toe deze blaastechniek). Een voorbeeld van deze oervorm is de Griekse aulos (αυλος) die in de oudheid bijzonder populair was en door classici meestal (ten onrechte) met 'fluit' in plaats van schalmei vertaald wordt. Ook heden ten dage worden schalmeien als de launeddas op Sardinië en de zurna op de Balkan nog gebruikt. In deze oervorm krijgt de speler te maken met enige ongemakken van deze speeltechniek: zijn wangen dreigen uit elkaar te barsten en hij krijgt bloeddoorlopen ogen. Soms had de aulosspeler een leren band om het gezicht om de wangen wat te steunen.