Overleg:Rubycon

Rubycon Part 1

Een zéér indrukwekkende compositie waar boeken over geschreven kunnen worden, want, het is echt een TAAK om te proberen het gevoel dat men hier ervaart om te zetten in woorden. Eerst en vooral komt men binnen in een onbekende en nogal duistere omgeving vol vreemdsoortige voorwerpen, velerlei vragen worden daarbij gesteld, maar er zijn geen antwoorden, doch... plots gaat een soort poort open en ervaart men ineens het summum van opperste extase, een openbaring, het te zien krijgen van het zuiverste licht alsook het ontvangen van velerlei antwoorden op onbewust gestelde vragen (de gelukzaligheid zelve), maar die toestand van opperste gelukzaligheid is slechts een lokmiddel, want vervolgens komt men in een soort vernauwing terecht, een soort afwachtende overgangstoestand. Vanaf nu zal het menens worden, nu komt de eigenlijke test of proef. En inderdaad, het delay-rijke sequencer ritme loodst de luisteraar doorheen een anderssoortige wereld waar één en ander te leren valt. Het is een reis in een andere werkelijkheid. Hier heerst geen gelukzaligheid maar wel een streng leerproces om de andere wereld beter te kunnen begrijpen. DannyJ.Caes (overleg) 1 jun 2019 11:26 (CEST)

Een tweede (lichtjes gewijzigde) interpretatie van Rubycon Part 1

Dus men komt als verbijsterd speleoloog na een verwarrend en grillig uitziend labyrinth van onderaardse tunnels in een soort vreemdsoortig gevormd duister grottencomplex terecht, en men vraagt zich af waar precies men in 's godsnaam is aanbeland, want deze grotten waren voorheen totaal onbekend. Vervolgens komt men via een onopvallend nauw tunneltje in nog een andere vreemdsoortige ruimte en ervaart men de opperste gelukzaligheid in een soort utopisch land (of perfekte maatschappij) waarvan men het bestaan totaal niet kende (vergelijkbaar met het land van Mu? Lemuria? Atlantis?). Dan volgt er weer een soort vernauwing tot men in een plaats komt om de totstandkoming en de geschiedenis van dat utopisch land (of die perfekte maatschappij) te leren begrijpen. Dus het gedeelte met het sequencer-ritme en de Balinese Gamelan-achtige klanken is een les of inwijding om alles te leren kennen van dat utopisch land, alsook i.v.m. enkele markante personen die daar een belangrijke rol in hebben gespeeld (op een subtiele manier ten gehore gebracht door ingelaste melodie-lijntjes, m.b.v. ietwat apart klinkende muzikale instrumenten). Het eindgedeelte van Rubycon Part 1 (de drie nogal dreigend klinkende zware tonen die elkaar afwisselen) is de uiteindelijke test of examen om te zien of de les wel of niet in 't geheel is geleerd. Indien de les echt in 't geheel geleerd is, zal goedkeurend terug toegang verleend worden tot het utopisch land (of perfekte maatschappij) en mag men er voorgoed blijven. DannyJ.Caes (overleg) 8 jun 2019 10:30 (CEST)

Een derde (en ook weer lichtjes gewijzigde) interpretatie van het eindgedeelte van Rubycon Part 1

Het zeer nuchtere, droog klinkende, en ietwat oosters aandoende blaasinstrument tegen het einde van Rubycon Part 1 is een soort aankondiging dat de grote les gedaan is en dat men nu een hersenpijnigende beslissing moet nemen, want men is in een wereld terecht gekomen waar men niet zomaar terug uit kan ontsnappen. Eens binnengekomen in deze wereld, en er ook de grote les in geleerd te hebben, weet men in principe alles omtrent deze ondergrondse geavanceerde maatschappij. Men weet te veel om terug naar de oppervlakte te gaan, en is dan ook gedoemd om ondergronds verder te blijven leven en bijgevolg bovengronds als verdwenen te worden beschouwd. Ofwel mag men terug naar de oppervlakte maar zal alles wat betreft de ondergrondse maatschappij uit het geheugen gewist worden d.m.v. een speciale behandeling. De beide maatschappijen (bovengronds en ondergronds) mogen immers niet of nooit met elkaar vermengd worden want dan is het evenwicht verstoord. Het indringende wervelachtige geluid dat te horen is op het einde is de ultieme beslissing, zonder duidelijk te maken of de betrokkene voor ondergronds ofwel voor bovengronds gekozen heeft (kan twee richtingen uit). Rubycon Part 2 zou het vervolg kunnen zijn op het ondergronds avontuur van Rubycon Part 1, waarbij de betrokkene gekozen heeft voor de ondergrondse wereld en de exploratietocht aldaar verder zet, met nieuwe avonturen in 't verschiet. Noot: een aantal stripverhalen, zoals Het Raadsel van Atlantis van Edgar P. Jacobs, of Trio in het onbekende en Vulcanus' smidse van Roger Leloup (de avonturen van Yoko Tsuno) tonen varianten van zulke ondergrondse avonturen in een strikt geheim gehouden geavanceerde maatschappij. DannyCaes (overleg) 5 sep 2020 23:17 (CEST)

Omtrent het wissen van het geheugen, omdat men teveel te weten gekomen is, komt ook aan bod in de sci-fi televisieserie U.F.O. van Gerry en Sylvia Anderson. DannyCaes (overleg) 5 sep 2020 23:27 (CEST)

De Extended Introduction van Rubycon Part 1 laat veel meer de vraagtekens-oproepende exploratietocht van de verbijsterde speleoloog horen, waarbij allerlei vreemdsoortige onderaardse ruimten worden ontdekt die veel te groot zijn om door geologen als "normale" grotten te worden geklasseerd. Doet sterk denken aan het verhaal van Jules Verne omtrent de zoektocht naar het middelpunt der Aarde, waarvan ook een film bestaat. DannyCaes (overleg) 6 sep 2020 00:36 (CEST)

Zie ook de gedachtengang van de Britse UFOloog William Francis Brinsley Le Poer Trench, 8th Earl of Clancarty, 7th Marquess of Heusden (1911 – 1995), die in de vorige eeuw met de veronderstelling leefde dat de zogenaamde buitenaardsen zich in het binnenste van de planeet Aarde schuil houden om, af en toe, zo nu en dan, naar buiten te komen en waargenomen worden door tal van onbegrijpende bovengrondsen. DannyCaes (overleg) 6 sep 2020 00:48 (CEST)

Rubycon Part 2

Deze compositie (vooral de intro) klinkt zo mogelijks nog vreemdsoortiger dan de intro van Part 1. Het eindgedeelte van Rubycon Part 2 is een soort ontwaken na een heftige chaotische droom. Dit eindgedeelte doet wat denken aan de volkomen rust die heerst in een verlaten en verkommerd bedrijfsgebouw waar zomers oranjegeel avond-zonlicht binnenschijnt, doorheen verwaarloosde vensterramen. DannyJ.Caes (overleg) 1 jun 2019 11:26 (CEST)

Het vreemdsoortige zee-geluid dat ongeveer halverwege Rubycon Part 2 te horen is, kan ook beschouwd worden als de ietwat verdwaasd aanvoelende terugkeer naar de oppervlakte, nadat men ondergronds, na een tijd, TOCH het besluit genomen heeft om de uitwissing van het geheugen te laten toepassen (indien men levenslang ondergronds zou blijven, zou er heimwee ontstaan naar de bovengrondse maatschappij, alsook het missen van familie en vrienden, en ook de afwezigheid van zonlicht). DannyCaes (overleg) 6 sep 2020 14:25 (CEST)

De drie afwisselende dreigende tonen of "akkoorden" tegen het einde van Rubycon Part 1

Hier heerst het gevoel dat men in een (toch voor de zich op de oppervlakte bevindende bevolking) verboden wereld is terecht gekomen, en dat men, na het ondergronds leren van de geschiedenis en het bestaan van deze onbekende verborgen wereld, voor een dilemma komt te staan, want men moet beslissen of men wil blijven, of terug naar de oppervlakte wil gaan. Er zijn dus slechts twee mogelijkheden. Men kan zich niet zomaar in een derde mogelijkheid begeven door naar believen te "pendelen" tussen de twee werelden. Zoiets is onmogelijk. Wil men voorgoed blijven, dan zal men op de oppervlakte als vermist worden beschouwd. Wil men terug naar de oppervlakte, dan zal (mits onder dwang) het geheugen worden gewist, zodanig dat er van het onderaards avontuur niets herinnerd kan worden. Immers, indien men zich toch nog het onderaards avontuur zou kunnen herinneren, en men er over zou vertellen, dan zou er toch niemand zijn die het zou geloven, en men zou algauw als krankzinnig of als druggebruiker worden beschouwd, tenzij er iemand (of meerdere personen) zou (of zouden) zijn die "tussen de regels van het brein" kan (of kunnen) lezen en aldus verboden dingen te weten komt (of te weten komen). DannyCaes (overleg) 12 sep 2020 20:04 (CEST)

Kort vóór het dilemma, alsook kort vóór de nuchter klinkende aankondiging dat de les (of inwijding) gedaan is, ervaart men het overweldigende gevoel of besef dat de onderaardse maatschappij al sinds het begin van het bestaan ervan steeds in kontakt heeft gestaan met een netwerk van interstellaire en zelfs intergalactische beschavingen, terwijl de onwetende bovengrondse maatschappij eigenlijk op een slenterende manier voortsukkelt en nog steeds via radiotelescopen experimentele pogingen onderneemt om buitenaards leven op te sporen, te vergelijken met de bewoners van het tweedimensionele "flatland" die enkel in een plat vlak kunnen kijken, terwijl er meerdere dimensies zijn. DannyCaes (overleg) 12 sep 2020 20:23 (CEST)