Pennine Way
| Pennine Way | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
De Pennine Way is een lange-afstandwandelpad (National Trail) in Engeland. Het pad meet 463 km, en loopt van Edale in het noorden van het nationaal park Peak District, noordwaarts door de Yorkshire Dales en het Northumberland National Park, om te eindigen in Kirk Yetholm, vlak over de grens met Schotland. De route maakt deel uit van de Europese Wandelroute E2 die van Schotland naar Nice (Frankrijk) loopt.
Het pad loopt over de heuvels van het Penninisch Gebergte, ook wel "de ruggengraat van Engeland" genoemd. Hoewel het niet de langste route is, is het volgens de Engelse Ramblers' Association een van de bekendste en zwaarste routes van Groot-Brittannië. Schattingen in 1990 kwamen op ca. 12.000 langeafstandswandelaars en 250.000 dagjesmensen.[1] In het onderzoek kwam overigens ook naar voren dat de wandelaars voor jaarlijks 2 miljoen Engelse Ponden (€2,8 miljoen) bijdragen aan de lokale economie, naar schatting 156 banen.
Het grootste deel van de route (319 km) bestaat uit typisch Engelse public footpaths. Dergelijke wegen zijn niet toegankelijk voor fietsers of te paard. Voor fietsers bestaat er een alternatieve Pennine Way, de Pennine Cycleway.
- (en) Pennine Way Official Site
- (en) Pennine Way Association
- (en) The Pennine Way Site
- ↑ Countryside Commission (1992). Pennine Way survey 1990: use and economic impact. ISBN 0-86170-323-5.
