Philippe Aymond

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Philippe Aymond
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonsgegevens
Volledige naam Philippe Aymond
Geboren Parijs, 3 februari 1968
Geboorteland Vlag van Frankrijk Frankrijk
Beroep(en) Tekenaar
Oriënterende gegevens
Bekende werken Lady S.
Website
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur
Strip

Philippe Aymond (Parijs, 3 februari 1968) is een Franse striptekenaar.[1][2]

Als invloeden op zijn werk citeert Aymond de tekeningen van Milton Caniff en de films van Jean-Pierre Melville en Sergio Leone.[3]

Bibliografie[4][bewerken | brontekst bewerken]

Reeksen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Canal Choc (als inkter) i.s.m. scenarist Pierre Christin en diverse tekenaars (storyboard: Jean-Claude Mézières, kleuren: Evelyne Tran-Lê)
    • L'image disparue (1990)
    • Les capitaines aveugles (1990)
    • Les corps masqués (1991)
    • Les chasseurs d'invisible (1992)
    • L'image disparue (1990)
  • Les 4x4 i.s.m. scenarist Pierre Christin
    • La première rencontre (1997)
    • La vitrine de la honte (1998)
    • L'ombre du triangle (1999)
    • Dernière rencontre (2000)
  • ApocalypseMania i.s.m. scenarist Laurent-Frédéric Bollée
    • De kleuren van het spectrum (2001)
    • Experiment IV (2001)
    • Global Underground (2002)
    • Trance Fusion (2003)
    • Cosmose (2004)
    • Les Lois du hasard (2006)
    • Manik Shamanik (2009)
    • Arena (2010)
  • Highlands (scenario en tekeningen)
    • Le portrait d'Amelia (2012)
  • Lady S. i.s.m. scenarist Jean Van Hamme
    • Na zdorovje, Shanjoeska! (2004)
    • Op je gezondheid, Suzie! (2005)
    • 59° noorderbreedte (2006)
    • Wie een kuil graaft voor een ander... (2007)
    • Een mol in Washington (2009)
    • Saudade (2010)
    • Een lange seconde (2011)
    • Staatsraison (2012)
  • De pijl van Nemrod i.s.m. scenarist Laurent-Frédéric Bollée
    • Patiënt 1167 (2009)
    • Het eiland (2009)
    • De legende (2011)
    • De machine (2011)
    • Het boek (2012)
    • De Moord (2013)
    • Les Nuits (2011)

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

  • Les voleurs de villes i.s.m. scenarist Pierre Christin (1997)

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]