Pieter van Laer
| Pieter van Laer | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Bijnaam | De Snuffelaar, Il Bamboccio | |||
| Geboren | 1599 | |||
| Overleden | ca. 1642 | |||
| Geboorteland | Nederland | |||
| Beroep(en) | schilder | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Jaren actief | 1614-1642[1] | |||
| Stijl(en) | Barok | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Pieter van Laer of van Laar (gedoopt Haarlem, 15 december 1599 – aldaar (?), vermoedelijk najaar 1642) was een Nederlands schilder behorend tot de Hollandse School.
Van Laer was mogelijk een leerling van Esaias van de Velde (1587-1630). Na een studiereis door Frankrijk vertrok hij met zijn broer Roelant naar Italië, waar hij zich in 1625 in Rome vestigde. Hier maakte hij kennis met schilders als Claude Lorrain, Nicolas Poussin en Joachim von Sandrart. Ook sloot hij zich aan bij de Bentvueghels, een groep Nederlandstalige schilders in Rome, aan wie hij de bijnaam de Snuffelaar te danken heeft. De Italianen gaven hem, vanwege zijn lichamelijke vervormingen, de minder flatteuze bijnaam Il Bamboccio (de lappenpop).
Net als bij andere italianisanten is de Italiaanse invloed duidelijk merkbaar in zijn landschappen. Van Laer vulde deze echter aan met genretaferelen – herders, boeren, marktkooplui, feesten, enz – met een typisch Nederland karakter. Dit bleek een gouden greep die veel navolging kreeg bij andere italianisten, die, naar zijn Italiaanse bijnaam, Bamboccianti worden genoemd.
Omstreeks 1639 keerde hij weer terug naar Nederland, waar hij tot 1642 voornamelijk in Haarlem actief was. In 1641 verscheen een tekening van hem in het Haarlems liedboek, maar daarna verdwijnt hij uit beeld. In het testament van zijn zus uit 1654 wordt vermeld dat hij op dat moment 12 jaar geleden overleden was.[1]
