Portaal:Auto/Uitgelicht/37

De vroegste toepassing van elektronica in de auto was de autoradio. Vanaf het moment dat de radio uit het uitvinders- en amateurstatium groeide, aan het begin van de jaren twintig, begon de ontwikkeling van de 'motorised radio' zoals de autoradio aanvankelijk in Engeland werd genoemd. Het was alsof de twee belangrijkste uitvindingen van het laatste kwart van de 19e eeuw op het gebied van de communicatie elkaar opzochten om te benadrukken dat beide ontstaan waren met het doel, de ruimte om ons heen te verkleinen. En niet de benzine-auto, maar de stoom- en de elektrisch aangedreven auto waren de eerste 'mobiele radiostations'.

De eerste toepassing dateert mogelijk van voor de negentiende eeuw, toen de Italiaanse uitvinder Guglielmo Marconi (1874–1937) proeven deed met zijn draadloze telegraaf, ingebouwd in een stoombus van Thornycroft. De tests vonden plaats in het Engelse Chelmsford in 1901. Marconi's uitvinding dateert uit 1895 en was gebaseerd op het inzicht, in 1886 geformuleerd door de Duitser Heinrich Hertz, dat tussen een stel elektroden, in serie geschakeld met een inductiespoel en een energiebron, een oscillerende vonkontlading kon worden opgewekt, die het transport van elektromagnetische energie in de vorm van een serie golven op gang bracht die elders door een geschikte 'detector' konden worden ontvangen.