Portaal:Heelal/Uitgelicht/20
De planetaire afplatting is het verschijnsel dat veel hemellichamen in plaats van de vorm van een bol door afplatting de vorm van een afgeplatte sferoïde hebben. Bij de evenaar bevindt zich iets meer massa waardoor het hemellichaam daar iets uitgedijd is ten opzichte van de polen.
Door de gravitatie worden hemellichamen als planeten of sterren samengetrokken tot een perfecte bol. Dit is de vorm waarbij alle massa zich zo dicht mogelijk bij het middelpunt van de gravitatie bevindt, zodat de potentiële gravitatie-energie zp klein mogelijk is. Wanneer het hemellichaam echter om zijn as roteert, behoudt hij zijn vorm niet, maar vlakt iets af. In ons zonnestelsel is bij Saturnus van alle planeten dit effect het sterkst.