Portaal:Turkije/Uitgelichte artikels/19
.svg)
Het Ottomaanse Rijk of Osmaanse Rijk werd rond 1300 in West-Anatolië gesticht door Osman Bey, de grondlegger van de Ottomaanse dynastie. Het bestond tot 1922, waarna het plaats maakte voor onder andere de Republiek Turkije. Het kan beschouwd worden als de opvolger van het Seltsjoekse sultanaat Rûm. Het Ottomaanse Rijk was tussen de 15e en de 20e eeuw een wereldrijk. Op het hoogtepunt besloeg het een enorm gebied in Noord-Afrika, Azië en Europa.
Een westwaartse veroveringstocht leidde in de 15e eeuw tot grootschalige territoriumwinst in de Balkan, een gebied dat door de Ottomanen werd aangeduid als ‘Rumeli’, ‘het land van de Romeinen’ (waarmee men Grieks-orthodoxe christenen bedoelde). Dit betekende dat grote delen van de Balkan behoorden tot de vroegste bezittingen van het Ottomaanse Rijk en bijna 500 jaar Ottomaans grondgebied waren, in tegenstelling tot de Arabische en Afrikaanse provincies die pas in een later stadium werden veroverd. De ‘kern’ van het Ottomaanse Rijk bestond dus uit de (zuidelijke) Balkan en het gebied rond de Egeïsche zee. Daarmee was het eerder een Europees rijk met Aziatische veroveringen dan een Aziatisch rijk met Europese veroveringen. Deze uitbreidingen brachten het Rijk in conflict met opkomende christelijke en islamitische mogendheden: Hongarije, Spanje en het Heilige Roomse Rijk in het noorden en westen, Perzië in het oosten, en de Mamelukken in het zuiden. Selim I wist deze laatste in een bliksemveldtocht van slechts enkele jaren te veroveren. De Ottomanen veroverden Syrië (1516), Palestina (1516), Egypte (1517) en West-Arabië (1517).