Premier League Darts 2009

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Premier League
Toernooi-informatie
Plaats Verschillend
Locatie Verschillend
Land Vlag van Engeland Engeland
Union Jack Noord-Ierland
Vlag van Schotland Schotland
Vlag van Wales Wales
Opgericht 2005
Organisatie(s) PDC
Systeem Legs
Maand(en) gespeeld 5 februari-25 mei
Titelhouder
Vlag van Engeland Phil Taylor
Winnaar(s)
Vlag van Engeland James Wade (1e titel)
Portaal  Portaalicoon   Darten

De Whyte and Mackay Premier League Darts 2009 was een dartstoernooi, dat georganiseerd werd door de Professional Darts Corporation. Het toernooi begon op 5 februari 2009 in de Liverpool Echo Arena. De andere plaatsen waar wedstrijden gespeeld werden waren: Royal Highland Showground (in Edinburgh), Ricoh Arena (Coventry, Odyssey Arena (Belfast), Metro Radio Arena (Newcastle), Manchester Evening News Arena (Manchester), The Brighton Centre (Brighton), National Indoor Arena (Birmingham), Scottish Exhibition and Conference Centre (Glasgow), Westpoint Arena (Exeter), Trent FM Arena (Nottingham), Aberdeen Exhibition and Conference Centre (Aberdeen), Sheffield Arena (Sheffield), Cardiff International Arena (Cardiff) en de Wembley Arena (Londen).

Op maandag 25 mei werden de playoffs en uiteindelijk ook de finale gespeeld. Deze wedstrijden werden in de Wembley Arena gespeeld, op hetzelfde moment dat ernaast, in het stadion Wembley playoffs van de Football League werden gespeeld. De titelverdediger was dit jaar (weer) Phil Taylor.

Op 25 mei werd de winnaar van dit toernooi bekend. In de finale won James Wade met 13-8 van Mervyn King[1]. Titelverdediger Phil Taylor werd in de halve finale verslagen door King[2], nadat hij bovenaan was geëindigd in de stand vóór de playoffs.

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

De top zes van de Order of Merit na het Wereldkampioenschap waren automatisch geplaatst. Op 9 januari 2009 werden Jelle Klaasen en Wayne Mardle toegevoegd aan de deelnemerslijst met een wildcard[3].

Gekwalificeerde spelers:

  1. Phil Taylor
  2. James Wade
  3. Raymond van Barneveld
  4. John Part
  5. Terry Jenkins
  6. Mervyn King
  7. Wayne Mardle
  8. Jelle Klaasen

Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

5 februari[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland Echo Arena, Liverpool

Score
James Wade Vlag van Engeland 7 - 7 Vlag van Canada John Part
Jelle Klaasen Vlag van Nederland 7 - 7 Vlag van Engeland Terry Jenkins
Mervyn King Vlag van Engeland 8 - 1 Vlag van Engeland Wayne Mardle
Raymond van Barneveld Vlag van Nederland 4 - 8 Vlag van Engeland Phil Taylor

Vaakst 180: Terry Jenkins 6

Hoogste finish: Raymond van Barneveld 161

12 februari[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Schotland Royal Highland Centre, Edinburgh

Score
John Part Vlag van Canada 7 - 7 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld
Wayne Mardle Vlag van Engeland 7 - 7 Vlag van Engeland Terry Jenkins
Phil Taylor Vlag van Engeland 8 - 2 Vlag van Nederland Jelle Klaasen
James Wade Vlag van Engeland 1 - 8 Vlag van Engeland Mervyn King

Vaakst 180: Raymond van Barneveld & Phil Taylor 5

Hoogste finish: Wayne Mardle 160

19 februari[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland Ricoh Arena, Coventry

Score
Terry Jenkins Vlag van Engeland 7 - 7 Vlag van Engeland Phil Taylor
Raymond van Barneveld Vlag van Nederland 4 - 8 Vlag van Engeland James Wade
Mervyn King Vlag van Engeland 8 - 2 Vlag van Canada John Part
Jelle Klaasen Vlag van Nederland 6 - 8 Vlag van Engeland Wayne Mardle

Vaakst 180: Phil Taylor 6

Hoogste finish: Wayne Mardle 156

26 februari[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Noord-Ierland Odyssey Arena, Belfast

Score
John Part Vlag van Canada 8 - 1 Vlag van Engeland Wayne Mardle
Mervyn King Vlag van Engeland 8 - 4 Vlag van Nederland Jelle Klaasen
James Wade Vlag van Engeland 8 - 4 Vlag van Engeland Phil Taylor
Terry Jenkins Vlag van Engeland 6 - 8 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld

Hoogste finish: Jelle Klaasen 158

5 maart[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland Metro Radio Arena, Newcastle

Score
Jelle Klaasen Vlag van Nederland 6 - 8 Vlag van Engeland James Wade
Phil Taylor Vlag van Engeland 7 - 7 Vlag van Engeland Mervyn King
Wayne Mardle Vlag van Engeland 7 - 7 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld
John Part Vlag van Canada 8 - 5 Vlag van Engeland Terry Jenkins

Hoogste finish: James Wade 170

12 maart[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland M.E.N. Arena, Manchester

Score
Raymond van Barneveld Vlag van Nederland 8 - 3 Vlag van Engeland Mervyn King
Jelle Klaasen Vlag van Nederland 7 - 7 Vlag van Canada John Part
Terry Jenkins Vlag van Engeland 5 - 8 Vlag van Engeland James Wade
Phil Taylor Vlag van Engeland 8 - 4 Vlag van Engeland Wayne Mardle

Hoogste finish: Jelle Klaasen 170

19 maart[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland The Centre, Brighton

Score
Mervyn King Vlag van Engeland 5 - 8 Vlag van Engeland Terry Jenkins
Wayne Mardle Vlag van Engeland 3 - 8 Vlag van Engeland James Wade
Raymond van Barneveld Vlag van Nederland 8 - 3 Vlag van Nederland Jelle Klaasen
Phil Taylor Vlag van Engeland 8 - 3 Vlag van Canada John Part

Hoogste finish: Phil Taylor 170

26 maart[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland The NIA, Birmingham

Score
Wayne Mardle Vlag van Engeland 2 - 8 Vlag van Engeland Mervyn King
Terry Jenkins Vlag van Engeland 6 - 8 Vlag van Nederland Jelle Klaasen
John Part Vlag van Canada 7 - 7 Vlag van Engeland James Wade
Phil Taylor Vlag van Engeland 8 - 2 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld

Hoogste finish: Mervyn King 126

2 april[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Schotland SECC, Glasgow

Score
Raymond van Barneveld Vlag van Nederland 8 - 1 Vlag van Canada John Part
Terry Jenkins Vlag van Engeland 8 - 2 Vlag van Engeland Wayne Mardle
Jelle Klaasen Vlag van Nederland 6 - 8 Vlag van Engeland Phil Taylor
Mervyn King Vlag van Engeland 8 - 3 Vlag van Engeland James Wade

Hoogste finish: Mervyn King 119

9 april[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland Westpoint Arena, Exeter

Score
Phil Taylor Vlag van Engeland 7 - 7 Vlag van Engeland Terry Jenkins
James Wade Vlag van Engeland 8 - 5 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld
John Part Vlag van Canada 8 - 6 Vlag van Engeland Mervyn King
John Part Vlag van Canada 7 - 7 Vlag van Nederland Jelle Klaasen

Hoogste finish: John Part 150

  • John Part speelde op 9 april twee wedstrijden, omdat Wayne Mardle een virus had opgelopen. Mardle zou een week later twee wedstrijden hebben moeten spelen.

16 april[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland Trent FM Arena, Nottingham

Score
Jelle Klaasen Vlag van Nederland 7 - 7 Vlag van Engeland Mervyn King
James Wade Vlag van Engeland 8 - 1 Vlag van Engeland Terry Jenkins
Mervyn King Vlag van Engeland 7 - 7 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld
Phil Taylor Vlag van Engeland 7 - 7 Vlag van Engeland James Wade

Hoogste finish: James Wade 145

  • Wayne Mardle belandde op 15 april in het ziekenhuis en was niet in staat om te spelen[4]. Mervyn King en James Wade speelden op 16 april twee wedstrijden. Het was nog onduidelijk of Mardle de competitie kon afmaken. Het wedstrijdschema voor de laatste drie wedstrijden was nog niet zeker. Er werd afgesproken dat Mardle twee wedstrijden zou spelen in week dertien en veertien, als hij op tijd zou herstellen.

23 april[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Schotland AECC, Aberdeen

Score
Terry Jenkins Vlag van Engeland 7 - 7 Vlag van Engeland Mervyn King
James Wade Vlag van Engeland 7 - 2 Vlag van Schotland Robert Thornton
Jelle Klaasen Vlag van Nederland 5 - 8 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld
John Part Vlag van Canada 3 - 8 Vlag van Engeland Phil Taylor

Hoogste finish: Phil Taylor 161

  • Wayne Mardle kon wederom niet spelen en werd uit het toernooi verwijderd. Alle uitslagen van Mardle werden geschrapt en voor de laatste weken werden challenges georganiseerd, om ervoor te zorgen dat er toch elke week vier wedstrijden gespeeld werden. De deelnemers aan de challenges, die niet meetelden voor de eindstand, waren Robert Thornton, Adrian Lewis, Dennis Priestley, Mark Webster en Gary Anderson.
  • Taylors gemiddelde van 116,01 tijdens zijn partij tegen John Part was het hoogste gemiddelde dat ooit gegooid is in een wedstrijd op televisie. Taylor brak hiermee zijn eigen record uit 2008

30 april[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland The Arena, Sheffield

Score
James Wade Vlag van Engeland 8 - 4 Vlag van Nederland Jelle Klaasen
Phil Taylor Vlag van Engeland 7 - 4 Vlag van Engeland Dennis Priestley
Raymond van Barneveld Vlag van Nederland 7 - 5 Vlag van Engeland Adrian Lewis
Terry Jenkins Vlag van Engeland 8 - 3 Vlag van Canada John Part

7 mei[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Wales The CIA, Cardiff

Score
Gary Anderson Vlag van Schotland 7 - 4 Vlag van Canada John Part
Jelle Klaasen Vlag van Nederland 7 - 3 Vlag van Wales Mark Webster
Phil Taylor Vlag van Engeland 8 - 2 Vlag van Engeland Mervyn King
Raymond van Barneveld Vlag van Nederland 7 - 7 Vlag van Engeland Terry Jenkins

Hoogste finish: Gary Anderson 121

Eindstand[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Name Pld W D L LF LA +/- LWAT 100+ 140+ 180s HC Pts
1 Vlag van Engeland Phil Taylor 12 7 4 1 88 58 +30 29 194 128 56 170 18
2 Vlag van Engeland James Wade 12 7 3 2 81 66 +15 28 181 114 43 170 17
3 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld 12 5 3 4 76 71 +5 25 188 122 43 167 14
4 Vlag van Engeland Mervyn King 12 4 4 4 76 70 +6 28 203 114 37 130 12
5 Vlag van Engeland Terry Jenkins 12 2 5 5 74 83 -9 26 207 129 46 141 9
6 Vlag van Canada John Part 12 2 5 5 63 86 -23 18 180 72 25 150 9
7 Vlag van Nederland Jelle Klaasen 12 1 4 7 66 90 -24 26 173 93 33 170 6

NB: LWAT betekent legs gewonnen tegen de darts. Als punten gelijk zijn wordt stand bepaald door +/-

Playoffs[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Engeland Wembley Arena, Londen

Score
25 mei - Halve finale
James Wade Vlag van Engeland 10 - 8 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld
Phil Taylor Vlag van Engeland 6 - 10 Vlag van Engeland Mervyn King
25 mei - Finale
James Wade Vlag van Engeland 13 - 8 Vlag van Engeland Mervyn King

Hoogste finish: Mervyn King 156 (in de finale)

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Premier_League_Darts_2009&oldid=65900680"