Ranil Wickremesinghe
| Ranil Wickremesinghe | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Ranil Wickremesinghe
| ||||
| Geboren | 24 maart 1949 Colombo | |||
| Politieke partij | United National Party | |||
| Premier van Sri Lanka | ||||
| Aangetreden | 7 mei 1993 | |||
| Einde termijn | 18 augustus 1994 | |||
| President | Dingiri Banda Wijetunga | |||
| Voorganger | Dingiri Banda Wijetunga | |||
| Opvolger | Chandrika Kumaratunga
| |||
| Aangetreden | 9 december 2001 | |||
| Einde termijn | 6 april 2004 | |||
| President | Chandrika Kumaratunga | |||
| Voorganger | Ratnasiri Wickremanayake | |||
| Opvolger | Mahinda Rajapaksa
| |||
| Aangetreden | 9 januari 2015 | |||
| Einde termijn | 21 november 2019 | |||
| President | Maithripala Sirisena | |||
| Voorganger | D. M. Jayaratne | |||
| Opvolger | Mahinda Rajapaksa | |||
| ||||
Ranil Wickremesinghe (Colombo, 24 maart 1949) is een Sri Lankaans politicus namens de United National Party (UNP). Hij was driemaal premier van Sri Lanka: tussen 1993 en 1994, tussen 2001 en 2004 en tussen 2015 en 2019.
Biografie
Ranil Wickremesinghe werd geboren als het tweede kind van de advocaat en ondernemer Esmond Wickremesinghe, die net als hij lid was van de UNP. Zijn grootvader D. R. Wijewardena was eveneens een bekende ondernemer.
Hij volgde middelbaar onderwijs aan het Royal College in Colombo. Hij was een klasgenoot van Anura Bandaranaike (een zoon van Solomon Bandaranaike) en Dinesh Gunawardena, beiden later ook actief in de landelijke politiek. Hij studeerde hierna rechten aan de Universiteit van Ceylon. In 1972 begon hij zijn loopbaan als advocaat.[1]
Politieke carrière
In 1977 werd Wickremesinghe op 28-jarige leeftijd voor het eerst gekozen als parlementslid voor het district Biyagama.[2] Hij werd plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet van zijn oom Junius Richard Jayewardene, waarna hij werd bevorderd tot minister van Jeugdzaken en Werkgelegenheid.
Onder het presidentschap van Ranasinghe Premadasa was hij minister van Industrie. In de periode 1993-1994 was hij voor het eerst premier van Sri Lanka. In augustus 1994 verloor zijn partij, de United National Party, de verkiezingen van People's Alliance onder leiding van Chandrika Kumaratunga.[3] In november 1994 werd Wickremesinghe benoemd tot leider van de UNP, als opvolger van de vermoorde Gamini Dissanayake.
Van december 2001 tot april 2004 was hij voor een tweede keer premier, ten tijde van een economische crisis. In juli 2002 had hij een ontmoeting met de Amerikaanse president George W. Bush.[4][5] Nadat zijn kabinet door president Kumaratunga was ontbonden, werd Wickremesinghe als premier opgevolgd door Mahinda Rajapaksa. In 2005 namen zowel Wickremesinghe als Rajapaksa deel aan de presidentsverkiezingen in Sri Lanka. Wickremesinghe verloor en was vervolgens ruim een decennium actief als oppositieleider.
Op 9 januari 2015 trad Wickremesinghe voor een derde keer aan als premier, nadat hij was benoemd door de op dezelfde dag aangetreden president Maithripala Sirisena. Kort daarvoor had Sirisena de zittende president Rajapaksa weten te verslaan bij de presidentsverkiezingen.[6][7]
In oktober 2018 ontstond een politieke crisis in Sri Lanka toen Wickremesinghe vanwege een vermeend moordcomplot werd weggestuurd als premier en vervangen door Rajapaksa. Wickremesinghe weigerde daadwerkelijk te vertrekken.[8] Op 16 december 2018 werd hij door Sirisena weer in zijn ambt hersteld.[9] In november 2019 werd hij als premier alsnog opgevolgd door Rajapaksa, nadat diens broer Gotabaya Rajapaksa was aangetreden als nieuwe president.
Op 14 februari 2017 kreeg Wickremesinghe van de Deakin University (Australië) een eervolle onderscheiding.[10]