Raymond Limbosch

Raymond Limbosch (Brussel, 15 maart 1884 - Sint-Genesius-Rode, 1 juli 1953) was een Belgisch Franstalig dichter en filosoof.

Levensloop

Limbosch was een zoon uit de Brusselse burgerij. Zijn ouders, vooral dan zijn moeder, leidden een gereputeerde haute-couturezaak. De vader liet bij herhaling zijn gezin in de steek.

Na middelbare studies aan het Institut Dupuich, studeerde Raymond eerst voor ingenieur aan de ULB en vervolgens landbouw aan de École Pratique d'Agriculture in Montargis. In die tijd zocht hij met een paar vrienden de anarchist en hoogleraar Élisée Reclus op. In september 1902 ontmoette hij in De Panne de volledige familie Reclus.

Hij werd een volbloed anarchist en om als dusdanig te leven werd hij tuinman in Ledeberg. Tijdens de Gentse staking van katoenwerkers in 1905, maakte hij op een meeting geleid door Edward Anseele kennis met George Sarton en Irénée van der Ghinst. Het werd een levenslange vriendschap die onder meer tot uiting kwam door hun samenwerking in de groepen Ter Waerheid en Reiner Leven.

Limbosch was stichter en secretaris van de Belgische PEN-club. In 1907 werd hij lid van Les Amis Philanthropes nº 1 en in 1909 van de Gentse loge La Liberté, de werkplaats waar ook Cyriel Buysse lid van was. Hij was in 1908 met zijn verloofde Céline Dangotte naar Gent teruggekeerd met de bedoeling er een Ferrerschool op te richten. Ze keerden echter weldra naar Brussel terug. Daar werd in 1911 de gemengde vrijmetselaarsorde Le Droit Humain opgericht. In mei 1912 was Dangotte samen met haar echtgenoot Raymond Limbosch en met Isabelle Gatti de Gamond een van de medeoprichtsters van de gemengde loge L'Égalité Bruxelles.

Uiteindelijk verkoos Limbosch de poëzie als voornaamste uitdrukkingswijze voor zijn ideeën. Celine Dangotte richtte een productiezaak op van art-nouveaumeubelen.

May Sarton (Wondelgem, 3 mei 1912 - York (Maine), 16 juli 1995) wijdde een biografisch essay aan het echtpaar Limbosch-Dangotte, onder de titel The Bridge of Years (1946).

Publicaties

Le bois d'oliviers, 1911.
Les heures, 1920.
Symphonie macabre, 1921.
Vers et versets, 1923.
La certitude inquiète, 1926.
La Rose et l'Araignée, 1935.
L'eau vive, 1940.
Sisyphé, 1953.
Pygmalion, 1953.
Il disait ..., 1954.

Bronnen

Fonds Raymond Limbosch, Archives et Musée de la littérature française, Brussel.
Correspondance veuve Raymond Limbosch-Dangotte à Jan Schepens (1953-1969), Archives et Musée de la littérature française, Brussel.

Literatuur

Camille HANLET, Les écrivains belges contemporains de langue française 1800-194, 1946.
May SARTON, In memoriam Raymond Limbosch, 1957.
Léon COLINET, Les débuts poétiques de Raymond Limbosch, licentiaatsthesis (onuitgegeven), 1966.
Sylvain DE COSTER, De l'existentialisme à l'actualisme. L'expérience du poète Raymond Limbosch, 1942.
Magda HEYVAERT, Etude sur 'Faunesques et 'Les Heures', de Raymond Limbosch, licentiaatsthesis, 1969.
La Nervie, nummer gewijd aan Raymond Limbosch, Brussel, 1929. Met bijdragen door Georges-Marie BALTUS, Jean DEVOLVÉ, Jean DOMINIQUE, Paul DUMONT, Edward EWBANK, Maurice GRAMMONT, Antoine GRÉGOIRE, Raoul HAUTIER, Paul HENEN, Gaston HEUX, Georges MARLOW, Edouard MICHEL, Armand SAUVAGE, André SPIRE, Lucien-Paul THOMAS, Charles VILDRAC, B. WEIL.
Thierry DENOËL (dir.), Le nouveau dictionnaire des Belges, 1992.
Denise DE WEERDT, Free Love = Free Marriage?. ‘Free Love’ and the Belgian Socialists, 1880-1940, Amsterdam, International Institute of Social History, 2000.
Christophe VERBRUGGEN, Schrijverschap in de Belgische Belle-Epoque, Gent, Academia Press, 2009.