Renaat Bosschaert
| Renaat Bosschaert | ||
|---|---|---|
| Algemene informatie | ||
| Land | België | |
| Geboortedatum | 18 november 1938 | |
| Overlijdensdatum | 2007 | |
| Werk | ||
| Beroep | kunstschilder, illustrator | |
| De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie hier bewerken. | ||
Renaat Bosschaert (Oostende, 18 november 1938 - Brugge, 30 december 2006) was een veelzijdig Belgisch kunstenaar: schilder, beeldhouwer, sierkunstenaar, graficus en drukker. Hij behoorde tot wat de Brugse School werd genoemd.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was een zoon van Albert Bosschaert en Gabriëlle Vervisch en studeerde aan de Academie voor Schone Kunsten Brugge bij Albert Setola (affichekunst), Fernand Boudens (schetsen) en Lucien De Jaegher (grafiek).
Toen hij vijftien was kwam hij in contact met de Antwerpse graficus-uitgever Frank-Ivo van Damme en sloot zich aan bij de Antwerpse kunstenaarskring en het tijdschrift Pijpkruid.
Hij ging werken bij het keramiekbedrijf Perignem in Beernem, vervulde interimopdrachten in het onderwijs en richtte een eigen bedrijf op onder de naam Grabo, waarvoor hij illustraties maakte voor gelegenheidsdrukwerk, evenals bibliofiele uitgaven.
Voor zijn etsen, lino's, houtsneden en gravures inspireerde hij zich vaak op Brugse stadsgezichten. Hij maakte beeldhouwwerken, functionele en sculpturale keramiek, olieverfschilderijen, grafisch werk, kunstmappen met teksten, kalligrafieën, bibliofiele uitgaven enz. Zo illustreerde hij onder meer werk van Felix Timmermans en Guido Gezelle. Verder drukte hij op zijn eigen oude handpersen en illustreerde hij ook werk van Jacob van Maerlant, Joost van den Vondel, Paul van Ostaijen, Anton van Wilderode, Paul Vanderschaeghe, Fernand Bonneure en Jaak Fontier.
Hij realiseerde heel wat bedevaartvaantjes:
- voor Onze-Lieve-Vrouw-ter-Potterie (1987);
- voor Onze-Lieve-Vrouw-van-Blindekens (1992);
- voor Klemskerke (1988);
- voor Gistel (1991).
In 1993 tekende hij twee nieuwe bedevaartvaantjes voor Brugge.
De kunstenaar hield het bij de klassieke vorm van een driehoek met rechte hoek, met afmetingen 49,5 × 29,8 cm.
Zijn woning, Sint-Annakerkstraat 6 in Brugge, werd een archief en museum, beheerd door zijn kinderen.
Eerbetoon[bewerken | brontekst bewerken]
Bosschaert ontving heel wat prijzen, vooral in zijn beginjaren:
- Prijs Charles D'Hondt 1960
- Prijs Keane 1966
- Gouden plaquette 'Prijs voor schilderkunst van de stad Knokke' 1965 en 1967
- Premie prijs Clotilde Coppes Tourinnes la Grosse 1971
- Premie West-toerisme 1961
- Premie afficheprijskamp provincie West-Vlaanderen 1960 en 1964
- Toelage Ministerie van Nationale Opvoeding en Cultuur 1964
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Fernand BONNEURE, Renaat Bosschaert, sculptuur, grafiek, borduurwerk, in: Burgerwelzijn, Brugge, 21 juni 1968.
- Anton VAN WILDERODE, Renaat Bosschaert, catalogus tentoonstelling, Brugge, 1988.
- Fernand BONNEURE, Renaat Bosschaert 50, in: Brugge die Scone, 4 dec. 1988.
- Gaby GYSELEN, Renaat Bosschaert, catalogus tentoonstelling, Brugge, 1989.
- Guillaume MICHIELS, De Brugse school, Brugge, 1990.
- Jean-Luc MEULEMEESTER, Nieuwe Bedevaartvaantjes in Brugge, in: Heemkundige Bijdragen, sept. 1993
- Fernand BONNEURE, Renaat Bosschaert, in: Lexicon van Westvlaamse beeldende kunstenaars, Deel 3, Kortrijk, 1994.
- Ewald VAN COPPENOLLE, Ex-Libris: Albert Vermeulen, in:. Heemk. Kring "Maurits Van Coppenolle" Brugge, 1994.
- Fernand BONNEURE, Renaat Bosschaert, schilderijen en poëzie, in: Brugge die Scone, 2002.
- Gerda BULENS, Bosschaerts burijnsporen in het land van dichters, in: EXit, 6 april 2004.