Riot grrrl
| Riot grrrl | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Carrie Brownstein van de band Sleater-Kinney, op Vegoose in 2005
| ||||
| Stilistische oorsprong | punkrock, hardcorepunk, poppunk, indierock, alternatieve rock, grunge | |||
| Culturele oorsprong | vroege 90's | |||
| Vaak toegepaste instrumenten |
elektrische gitaar, basgitaar | |||
| Populariteit | underground | |||
| Regionale scenes | ||||
 Verenigde Staten
| ||||
| Verwante onderwerpen | ||||
| feminisme, grunge, queercore | ||||
| ||||
Riot grrrl (of riot grrl) is een feministische subcultuur die in het begin van de jaren 90 van de 20e eeuw opkwam, tegelijkertijd met grunge. De stroming wordt vaak samengetrokken met de derde feministische golf.[1]
De muzikale vorm van de stroming is verwant aan punkrock, indierock en noise rock, met bands die grotendeels uit vrouwelijke leden bestaan, zoals Hole, Bikini Kill, Free Kitten, L7, Huggy Bear, Babes in Toyland, Le Tigre, Bratmobile, Sleater-Kinney. Jaarlijks worden in veel Europese landen zogenaamde ladyfests gehouden: festivals gericht op riot grrrl-activiteiten en -ambities.
Voorlopers
- Patti Smith
- Wendy O. Williams (1949-1998) & The Plasmatics
- Lydia Lunch
Zie ook
Externe links
- Riot Grrrl UK site
- Andy from Linus's 1993 diary, a glimpse into the UK riot grrrl scene at that time
- Cranked Up Really High. Chapter IX: Suck My Left One, by Stewart Home
- Riot Grrrl Retrospective at the Experience Music Project
- grrrl zine archive
Noten
- ↑ Rosenberg, Jessica, Gitana Garofalo, 'Riot Grrrl: Revolutions from within' in Signs, Vol. 23, No. 3, Feminisms and Youth Cultures (Spring, 1998)