Roeien op de Olympische Zomerspelen 2016 – Dubbel-vier mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Roeien op de Olympische Zomerspelen 2016
Dubbel-vier mannen
Gehouden in Vlag van Brazilië Rio de Janeiro
Jaar 2016
Data 6–11 augustus
Sport Roeien
Accommodatie(s) Lagoa Rodrigo de Freitas
Deelnemers 40 atleten uit 10 landen
Medailles
Goud  Philipp Wende
 Lauritz Schoof
 Karl Schulze
 Hans Gruhne
 Vlag van Duitsland Duitsland
Zilver  Karsten Forsterling
 Alexander Belonogoff
 Cameron Girdlestone
 James McRae
 Vlag van Australië Australië
Brons  Andrei Jämsä
 Allar Raja
 Tõnu Endrekson
 Kaspar Taimsoo
 Vlag van Estland Estland
Vorige: 2012     Volgende: 2020
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Roeien op de
Olympische Zomerspelen 2016
Skiffmannenvrouwen
Lichte dubbel-tweemannenvrouwen
Dubbel-tweemannenvrouwen
Twee-zondermannenvrouwen
Dubbel-viermannenvrouwen
Lichte vier-zondermannen
Vier-zondermannen
Achtmannenvrouwen

De dubbel-vier mannen op de Olympische Zomerspelen 2016 vond plaats van zaterdag 6 tot en met donderdag 11 augustus 2016. Regerend olympisch kampioen was Duitsland, dat in Rio de Janeiro de titel succesvol verdedigde. De competitie bestond uit meerdere ronden, beginnend met de series en herkansingen om het deelnemersveld van de finales te bepalen. Er werden twee finales geroeid. Alleen de roeiers in de tweede finale deden nog mee om de medailles; de deelnemers aan de eerste finale vielen al eerder af. Zij raceten nog om zo de totale ranglijst te kunnen vaststellen. Concluderend moest een boot in zijn serie bij de eerste twee eindigen (of bij de eerste twee in de herkansing) om de A-finale te bereiken.

De series vonden plaats op zaterdag 6 augustus 2016, een dag later gevolgd door de herkansingen. De finales volgden op 11 augustus 2016.

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Series[bewerken | brontekst bewerken]

De beste twee boten van elke serie plaatsten zich voor de finale. De drie overige boten probeerden in de herkansingen zich alsnog te kwalificeren.

Serie 1[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
1 Andrei Jämsä
Allar Raja
Tõnu Endrekson
Kaspar Taimsoo
Vlag van Estland Estland 5:51.71 Q
2 Dmytro Mikhai
Artem Morozov
Oleksandr Nadtoka
Ivan Dovgodko
Vlag van Oekraïne Oekraïne 5:52.90 Q
3 Philipp Wende
Lauritz Schoof
Karl Schulze
Hans Gruhne
Vlag van Duitsland Duitsland 5:53.63 H
4 Nathan Flannery
John Storey
George Bridgewater
Jade Uru
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 5:59.13 H
5 Julien Bahain
Robert Gibson
Will Dean
Pascal Lussier
Vlag van Canada Canada 6:34.55 H

Serie 2[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
1 Karsten Forsterling
Alexander Belonogoff
Cameron Girdlestone
James McRae
Vlag van Australië Australië 5:50.98 Q
2 Mateusz Biskup
Wiktor Chabel
Dariusz Radosz
Mirosław Ziętarski
Vlag van Polen Polen 5:51.28 Q
3 Nico Stahlberg
Augustin Maillefer
Roman Röösli
Barnabé Delarze
Vlag van Zwitserland Zwitserland 5:51.52 H
4 Jack Beaumont
Sam Townsend
Angus Groom
Peter Lambert
Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië 5:52.77 H
5 Dovydas Nemeravičius
Martynas Džiaugys
Dominykas Jančionis
Aurimas Adomavičius
Vlag van Litouwen Litouwen 5:58.70 H

Herkansing[bewerken | brontekst bewerken]

De beste twee boten plaatsten zich voor de A-finale.

rang naam land tijd
1 Philipp Wende
Lauritz Schoof
Karl Schulze
Hans Gruhne
Vlag van Duitsland Duitsland 5:51.43 QA
2 Jack Beaumont
Sam Townsend
Angus Groom
Peter Lambert
Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië 5:53.10 QA
3 Dovydas Nemeravičius
Martynas Džiaugys
Dominykas Jančionis
Aurimas Adomavičius
Vlag van Litouwen Litouwen 5:55.78 QB
4 Nico Stahlberg
Augustin Maillefer
Roman Röösli
Barnabé Delarze
Vlag van Zwitserland Zwitserland 5:56.13 QB
5 Julien Bahain
Robert Gibson
Will Dean
Pascal Lussier
Vlag van Canada Canada 5:56.28 QB
6 Nathan Flannery
John Storey
George Bridgewater
Jade Uru
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 5:58.92 QB

Finales[bewerken | brontekst bewerken]

In twee finales werd de totale eindranglijst opgesteld.

Finale B[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
7 Nico Stahlberg
Augustin Maillefer
Roman Röösli
Barnabé Delarze
Vlag van Zwitserland Zwitserland 6:11.18
8 Julien Bahain
Robert Gibson
Will Dean
Pascal Lussier
Vlag van Canada Canada 6:13.55
9 Dovydas Nemeravičius
Martynas Džiaugys
Dominykas Jančionis
Aurimas Adomavičius
Vlag van Litouwen Litouwen 6:15.16
10 Nathan Flannery
John Storey
George Bridgewater
Jade Uru
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 6:18.92

Finale A[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
Goud Philipp Wende
Lauritz Schoof
Karl Schulze
Hans Gruhne
Vlag van Duitsland Duitsland 6:06.81
Zilver Karsten Forsterling
Alexander Belonogoff
Cameron Girdlestone
James McRae
Vlag van Australië Australië 6:07.96
Brons Andrei Jämsä
Allar Raja
Tõnu Endrekson
Kaspar Taimsoo
Vlag van Estland Estland 6:10.65
4 Mateusz Biskup
Wiktor Chabel
Dariusz Radosz
Mirosław Ziętarski
Vlag van Polen Polen 6:12.09
5 Jack Beaumont
Sam Townsend
Angus Groom
Peter Lambert
Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië 6:13.08
6 Dmytro Mikhai
Artem Morozov
Oleksandr Nadtoka
Ivan Dovgodko
Vlag van Oekraïne Oekraïne 6:16.30