Seks en de Zonde

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Seks en de zonde)
Seks en de Zonde
Genre Documentaire
Speelduur per afl. ca. 45 minuten
Bedenker Femke Halsema
Ontwikkelaar Nadia Bouras
Samenstelling Hassnae Bouazza
Presentatie Femke Halsema
Eindredactie Hassnae Bouazza
Frans Jennekens
Regie Hassnae Bouazza
Jessica Gorter
Taal Nederland
Productie
Producent Irene Reukers
Coproducent Gijs van de Westelaken
Harry de Winter
Uitvoerend
producent
Erica Reijmerink
Uitzendingen
Start 11 mei 2014
Einde 15 juni 2014
Afleveringen 6
Seizoenen 1
Netwerk of omroep NTR
Zender Nederland 2
Portaal  Portaalicoon   Televisie

Seks en de Zonde is een Nederlandse documentaireserie die werd bedacht, samengesteld en gepresenteerd door Femke Halsema en geregisseerd door Hassnae Bouazza. De serie bestaat uit zes afleveringen van elk circa 45 minuten en behandelt het onderwerp van vrouwen in de islam. De serie werd gemaakt door de NTR en tussen 11 mei en 15 juni 2014 uitgezonden op Nederland 2.

Afleveringen[bewerken | brontekst bewerken]

  1. "De islam in de polder" (11 mei): over het islamdebat in Nederland
  2. "De bikini als wapen" (18 mei): over de Pakistaanse actrice Veena Malik
  3. "Twee zielen in de borst" (25 mei): over de islam in de moderne tijd, met geestelijke Rufaida Al Habash
  4. "De vrouw aan het stuur" (1 juni): over Saoedi-Arabië (met Souad Al Shammary) en Egypte
  5. "De oprukkende islam" (8 juni): over de groei van de ultraconservatieve islam in het westen en Turkije
  6. "Tussen hoop en vrees" (15 juni): over de Marokkaanse feministe Latifa Jbabdi

Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]

Het onderwerp van de serie bleek controversieel en de serie werd dan ook wisselend ontvangen. Er was al snel kritiek op het feit dat een blanke feministe ging laten zien hoe de islam in elkaar zou zitten.[1][2][3][4] Daarnaast was er kritiek op de presentatie van Halsema,[4] die overigens aangaf geen verdere carrière als presentatrice te ambiëren,[1] en op het feit dat de serie te kritisch op de islam zou zijn.[2][4] Bijval kwam van onder meer oud-partijgenoot Tofik Dibi en anderen die onderstreepten dat het ging om een complex verhaal waar meer aandacht voor moest zijn[2][3] en dat het onmogelijk zou zijn om een documentaire te maken over het onderwerp die niet zwaar bekritiseerd zou worden.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]