Silvio Formichetti
| Silvio Formichetti | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Pratola Peligna, 20 maart 1969 | |||
| Geboorteland |  Italië
| |||
| Nationaliteit | Italië | |||
| Beroep(en) | kunstschilder | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Jaren actief | 1989-heden | |||
| Stijl(en) | abstracte expressionistische kunst informele schilderkunst action painting dripping | |||
| Website | ||||
| ||||
Silvio Formichetti (Pratola Peligna, 20 maart 1969[1]) is een Italiaans kunstschilder. Zijn oeuvre omvat vooral abstracte en informele schilderijen en tekeningen.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Silvio Formichetti werd in 1969 geboren in Pratola Peligna, in de provincie L'Aquila. De eerste werken van Formichetti centraliseerden zich rond twee thema’s: de landschappen van Abruzzen en vrouwelijk naakt.
Sinds halverwege jaren negentig geraakte hij geïntrigeerd door de informele schilderkunst van Jackson Pollock en diens dripping-techniek, bekend als Action Painting. De werken van Hans Hartung en Formichetti’s landgenoten Afro Basaldella en Emilio Vedova vormden ook een inspiratiebron om te komen tot een eigen abstracte schilderstijl.[2]
Het merendeel van zijn schilderijen wordt gekarakteriseerd door krachtige primaire kleuren zoals rood, geel en groen, gecombineerd met zwart en wit. De beeldstijl van Formichetti is geëvolueerd doorheen de jaren, maar blijft kleurrijk, emotioneel geladen en experimenteel. Zijn werken werden zachter van kleur door het frequenter gebruik van olieverf. Sinds 1999 verwerkt hij ook meer symboliek in zijn werken. Hij drukt zich uit via twee fundamentele instrumenten: verfborstels en spatels.[3]
In 2011 nam hij deel aan de 54e Biënnale in Venetië.[4][5] Sindsdien wordt hij beschouwd als een van de belangrijkste Italiaanse vertegenwoordigers van de informele schilderkunst.[6]
Reeds jaren realiseert Formichetti ook werken van live painting en bodypainting. Zijn uitvoeringen weten een steeds groter publiek te bereiken door de kracht van de artistieke expressie.[7][8][9]
Zijn werk werd tentoongesteld in diverse musea in Italië, Bulgarije en Duitsland.[10] In november 2013 vond een solotentoonstelling plaats in het Europees Parlement in Brussel in het Altiero Spinelli-gebouw.[11] Deze tentoonstelling, samengesteld door de kunstenaar, omvatte twintig werken van middelgroot formaat die speciaal voor het evenement werden gemaakt.[12][13][14]
In 2014 was Formichetti driemaal te gast in het actuaprogramma TG2 Italia, de nieuwszender van RAI.[15] Een jaar later maakte kunstkenner Stefano Sassi voor de RAI een documentaire over het leven en de kunst van Silvio Formichetti die uitgezonden werd op RAI5.[16]
Tentoonstellingen: selectie[bewerken | brontekst bewerken]
- Internationale tentoonstellingen van Sulmona (verschillende edities van 1999 tot 2016);
- Solotentoonstelling in het Palazzetto dei Nobili dell’Aquila
- Abruzzo National Museum of L'Aquila;
- Nationaal muziekinstrumentenmuseum in Rome (2006);
- Diocesan Museum “Francesco Gonzaga” in Mantua (2007);
- Nationaal Museum van het Palazzo Venezia (2007);
- Michetti Museum in Francavilla al Mare (2007);
- Museum van San Gabriele, Isola del Gran Sasso d'Italia (2008);
- "Cromofobie", Ex Aurum of Pescara (2009);
- Solotentoonstelling in het Palazzo Guicciardini van de provincie Milaan (2010);
- Colonna Museum in Pescara (2010);
- Stedelijk Museum van Sulmona (2010);
- 54e Biënnale in Venetië, gepresenteerd door Vittorio Sgarbi (2011);
- Chiostro del Bramante (Klooster van Bramante) in Rome (2011);
- Solotentoonstelling Alphabet of the Soul" in Palazio Oda in Albenga (2011)
- Tentoonstelling “The Big Rip” in de Opus Gallery in Grottammare (2012);
- Solotentoonstelling “"Succisa Virescit" in Cassino in het Manzoni Theater (2012)
- National Gallery of Modern Art in Sofia, Bulgarije (2012);
- Graffity Art Gallery in Varna, Bulgarije (2012);
- Canovaccio Gallery in Terni (2013);
- Civic Gallery van Padua (2013);
- Europees Parlement in Brussel, België (2013);
- Aurum - Factory of Ideas in Pescara (2014);
- Taverna Ducale in Popoli in Pescara (2014);
- Soloshow InArt Werkkunst Gallery, Berlijn, Duitsland (2015);
- Rocca in Umbertide (PG) (2016);
- Complesso della Santissima Annunziata in Sulmona (2017);
- Tentoonstelling ‘Il silenzio che urla" in Ascoli Piceno (2018);
- Tentoonstelling "Vulcanico" in Galleria Contempo, Pergine Valsugana (Trente (stad) |Trente) (2018);
- Tentoonstelling "Informale incontro" in het Centro Cultura Villa Brivio in Nova Milanese (2018);
- Tentoonstelling "I mille di Sgarbi" bij Magazzini del Sale in Cervia;
- CristianoArtGallery, Samo Collection, Ars Interamna in Pignataro Interamna[17]
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- 43º Premio Sulmona. Catalogo della rassegna (2016)
- Evoluzione del Silenzio Umbertide (Pg) a cura di Anna Amendolagine
- InArt Werkkunst Gallery - Berlino a cura di Marcello Lucci
- Prestigium Italia II - Luciano Benetton - Collection a cura di Luca Beatrice
- 41º Premio Sulmona. Catalogo della Rassegna, (2014)
- I sentieri dell'anima, Lge edizioni, 2013, Roma (Italia)
- Energheia, Catalogo della mostra, Roma, Lge edizioni, 2013.
- Lorenzo Barbaresi, Emozioni Informali, Catalogo della mostra, Terni, Grafiche Celori, 2013
- Irina Mutafcieva e Anna Amendolagin, Bulgare Visioni, Roma, Lge edizioni, 2012.
- Simona Pace e Roberto Franco, Succisa Virescit, Catalogo della mostra, Roma, Lge edizioni 2012.
- Giarmandi Di Marti, The Big Rip Catalogo della mostra, 2012
- Vittorio Sgarbi, L' Arte non è cosa nostra, Catalogo realizzato in occasione della 54. Esposizione Internazionale d'Arte della Biennale di Venezia, Roma, Skira Edizioni, 2011.
- Paolo Levi, Il moto perpetuo della materia, Silvio Formichetti Catalogo Arte Moderna CAM n.47, Mondadori, 2011.
- Paolo Levi, Catalogo Arte Moderna CAM n.46, Mondadori, 2010.
- Giovanni Faccenda, Labirinti dell'anima, Catalogo della mostra, Giorgio Mondadori, 2010
- Silvia Pegoraro, Icone dell'invisibile Sulmona 2010
- Luca Beatrice, Il buio, confine del colore. Formichetti e Schifano: dialogo tra spirito e materia, Firenze, Vallecchi Edizioni Spa, 2010
- Claudio Strinati, XXXVI Premio Internazionale d'Arte Sulmona, Catalogo della rassegna, 2009
- Silvia Pegoraro, Cromofobie. Percorsi del bianco e del nero nell'arte Italiana Contemporanea, Edizioni Gabriele Mazzotta, 2009
- Silvia Pegoraro, XIII Biennale d'arte sacra e contemporanea, 2008
- Luca Tommasi e Silvia Pegoraro, Le Forme dell'Anima, Catalogo della mostra, 2008
- Maurizio Gioia e Carlo Micheli, Riflessioni, PubliPaolini Edizioni, 2007
- Leo Strozzieri, XXXI Premio Internazionale Emigrazione, 2007
- Pierpaolo Bellucci e Leo Strozzieri, Silvio Formichetti ”Sospeso Percorso Inorganico", Sulmona, Catalogo Sinapsy Edizioni, 2007
- Luca Tommasi e Maria Selene Sconci, Silvio Formichetti ”Intime Confessioni”, Milano, Skira Edizioni, 2007
- Luca Tommasi e Maria Selene Sconci, Silvio Formichetti ”Viaggio Mistico”, Milano, Skira Edizioni, 2006
- Leo Strozzieri, XXVIII Premio Internazionale Emigrazione, 2004
- Carlo Fabrizio Carli, Silvio Formichetti ”Il Gesto e Il Colore”, 2003
- Dizionario Enciclopedico Internazionale d'Arte - Moderna e Contemporanea - 2002/2003, Ferrari, Alba Edizioni, 2002
- Carlo Fabrizio Carli, Tracciati d'Arte in Abruzzo, 2002
- Maria Augusta Baitello, La Poetica dell'Essenza, Catalogo Personale, 2001
- Giorgio Di Genova, XXVI Premio Internazionale D'arte Sulmona , Catalogo generale, 1999
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ (it) Buon compleanno Guido Bertolaso, Mattia Destro…. RomaDailyNews (20 maart 2020). Geraadpleegd op 21 maart 2020.
- ↑ (it) Pubblicato da: anna, E' Silvio Formichetti l'artista che realizzerà il Palio della Quintana. ilGerme (4 mei 2018). Geraadpleegd op 21 maart 2020.
- ↑ (it) Mostra "Evoluzione del silenzio" di Silvio Formichetti Alla Rocca (28 maart 2016). Geraadpleegd op 22 maart 2020.
- ↑ (it) Pratola Peligna, Silvio Formichetti alla 54ª Biennale di Venezia. Cityrumors (10 mei 2011). Gearchiveerd op 21 maart 2020. Geraadpleegd op 21 maart 2020.
- ↑ (it) Comune di Umbertide, Mostra "Evoluzione del silenzio" di Silvio Formichetti Alla Rocca (28 maart 2016). Geraadpleegd op 22 maart 2020.
- ↑ (it) Silvio Formichetti. 3bgallery. Geraadpleegd op 21 maart 2020.
- ↑ (it) 07 Giugno 2018, Formichetti inventa l’arte per Playboy. Il Centro. Geraadpleegd op 21 maart 2020.
- ↑ (en) MAX PUCCIARIELLO: INFORMAL TRANSITION. Fluffer Magazine (2 november 2018). Geraadpleegd op 21 maart 2020.
- ↑ Performance di Silvio Formichetti a Noci.
- ↑ (en) Inarte Werkkunst | Silvio Formichetti, in Berlin, the staff Malerei im Werden. Gearchiveerd op 21 maart 2020. Geraadpleegd op 21 maart 2020.
- ↑ (it) SILVIO FORMICHETTI. Firelook.it - Estintori personalizzati. Geraadpleegd op 22 maart 2020.
- ↑ (it) Da AM Studio arriva l'informale di Silvio Formichetti con Enigma e Soluzione. Italia Notizie 24 (22 maart 2019). Geraadpleegd op 21 maart 2020.
- ↑ Malerei im Werden - Silvio Formichetti. www.artconnect.com. Gearchiveerd op 21 maart 2020. Geraadpleegd op 21 maart 2020.
- ↑ (it) ARTE it Srl- info@arte.it, Art Adoption New Generation - Mostra - Cortona - Via Nazionale - Arte.it. www.arte.it. Geraadpleegd op 22 maart 2020.
- ↑ (en) Silvio Formichetti – Sito ufficiale » Terzo invito del Tg2 insieme per Formichetti. Geraadpleegd op 22 maart 2020.
- ↑ Un documentario du Silvio Formichetti.
- ↑ "Enigma e soluzione", personale di Silvio Formichetti alla Am Gallery. La Repubblica (19 maart 2019). Geraadpleegd op 21 maart 2020.