Simona Waltert

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Simona Waltert
Roland Garros 2023
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Zwitserland Zwitserland
Geboorteplaats Chur, Zwitserland
Geboortedatum 13 december 2000
Profdebuut 2016
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 449.030 US dollar
Coach Kai Stentenbach
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 196–128
Titels 0 WTA, 6 ITF
Hoogste positie 107e (12 juni 2023)
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2023)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 58–42
Titels 1 WTA, 4 ITF
Hoogste positie 180e (7 maart 2022)
Laatst bijgewerkt op: 12 juni 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
per einde seizoen
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2016 1187 1143
2017 571 819
2018 552 1005
2019 295 438
2020 297 399
2021 217 209
2022 120 399

Simona Waltert (Chur, 13 december 2000)[1] is een tennis­speelster uit Zwitserland. Waltert begon met tennis toen zij vijf jaar oud was.[2] Haar favo­riete onder­grond is hardcourt. Zij speelt rechts­handig en heeft een twee­handige back­hand. Zij is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2016.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Waltert debuteerde in 2016 op het ITF-toernooi van Chiasso (Zwitserland). Zij stond in 2017 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Lenzerheide (Zwitserland) – zij verloor van de Italiaanse Georgia Brescia. In 2018 veroverde Waltert haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Mâcon (Frankrijk), door land­genote Tess Sugnaux te verslaan. Tot op heden(juni 2023) won zij zes ITF-titels, de meest recente in 2022 in Amstelveen (Nederland).

In 2019 speelde Waltert voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Lausanne – zij versloeg meteen het eerste reekshoofd, Julia Görges, en bereikte zo de tweede ronde. In 2022 bereikte Waltert met een wildcard de kwartfinale op het WTA-toernooi van Lausanne – daarmee kwam zij binnen op de top 150 van de wereldranglijst. In 2023 had zij haar grandslam­debuut op Roland Garros – zij slaagde voor het kwalificatietoernooi, waarna zij in de hoofdtabel nog haar openings­partij won.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 107e plaats, die zij bereikte in juni 2023.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Waltert was in het dubbelspel minder actief dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 2016 op het ITF-toernooi van Kreuzlingen (Zwitserland), samen met landgenote Leonie Küng. Zij stond later dat jaar voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Sion (Zwitserland), weer samen met Küng – zij verloren van het duo Emily Arbuthnott en Karin Kennel. In 2019 veroverde Waltert haar eerste titel, op het ITF-toernooi van Caïro (Egypte), samen met de Griekse Despina Papamichail, door het Egyptische duo Mayar Sherif en Rana Sherif Ahmed te verslaan. Tot op heden(juni 2023) won zij vier ITF-titels, de meest recente in 2022 in The Bronx (VS).

In 2019 speelde Waltert voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Lausanne, samen met landgenote Tess Sugnaux. Zij stond in 2021 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Lausanne, samen met landgenote Susan Bandecchi – hier veroverde zij haar eerste titel, door het koppel Ulrikke Eikeri en Valentini Grammatikopoulou te verslaan.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 180e plaats, die zij bereikte in maart 2022.

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2023
Vlag van Australië Australian Open
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon
Vlag van Verenigde Staten US Open

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2021-07-18 Vlag van Zwitserland WTA Lausanne gravel Vlag van Zwitserland Susan Bandecchi Vlag van Noorwegen Ulrikke Eikeri
Vlag van Griekenland Valentini Grammatikopoulou
6-3, 6-7, [10-5] details
verloren finales
geen

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond tegenstandster in finale score
1. 2018-03-04 Vlag van Frankrijk Mâcon $15.000 hardcourt (i) Vlag van Zwitserland Tess Sugnaux 6-4, 3-6, 6-3
2. 2018-12-23 Vlag van Italië Ortisei $15.000 hardcourt (i) Vlag van Chinees Taipei Joanna Garland 6-4, 6-2
3. 2019-02-03 Vlag van Egypte Sharm-el-Sheikh $15.000 hardcourt Vlag van Finland Oona Orpana 6-1, 6-3
4. 2019-04-28 Vlag van Egypte Caïro $15.000 gravel Vlag van Oostenrijk Melanie Klaffner 7-6, 7-5
5. 2021-01-31 Vlag van Spanje Manacor $15.000 hardcourt Vlag van Spanje Yvonne Cavallé Reimers 6-2, 7-6
6. 2022-07-10 Vlag van Nederland Amstelveen $60.000 gravel Vlag van Verenigde Staten Emma Navarro 7-6, 6-0

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Simona Waltert.