Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door AGL(overleg | bijdragen) op 16 mrt 2020 om 15:57.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
De Slag bij Ramoth in Gilead is volgens de Bijbel de slag tussen de koning van Syrië en Achab en Josafat.
Voor de slag
Koning Benhadad had verschillende gebieden van Israël veroverd en Achab wilde Ramoth graag terugpakken. Koning Josafat was niet zo zeker van zijn zaak en vroeg of er een profeet was. Achab liet 400 profeten halen die allemaal hetzelfde zeiden: "U zult de Syriërs verpletteren!" Maar nog was Josafat niet zeker. Hij vroeg: "Is er niet nog een profeet?" Achab zei dat er nog wel één was, Micha, maar dat hij die haatte. Josafat zei: "Laat hem halen!" De profetie van Micha luidde als volgt: "Achab zal sterven in de strijd". Achab liet Micha in de gevangenis gooien.
De slag
Omdat Achab voorzichtig is geworden door de profetie van Micha, vermomt hij zich, mogelijk als een gewone soldaat. Tegen Josafat zegt hij, dat hij zijn koningskleren aan moet trekken, zodat het lijkt dat het leger door hem aangevoerd wordt. De koning van Syrië heeft echter bevolen dat ze alleen de koning van Israël moeten doden. Op een gegeven moment wordt Josafat omringd door strijdwagens, maar als de soldaten zien dat het Achab niet is, laten ze hem gaan. Dan spant een boogschutter zijn boog en zonder dat hij het doorhad schiet hij Achab neer. Omdat de koning bang is dat als hij het slagveld zal verlaten het leger zal vluchten, blijft hij de hele dag op zijn strijdwagen in het leger. Aan het eind van de dag sterft hij door bloedverlies. Als de dienaars van de koning na de slag de wagen afwassen bij een vijver, likken de honden het bloed van de wagen.
