Ottoonse renaissance: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 8: | Regel 8: | ||
Een kleine groep van Ottoonse kloosters ontvingen directe sponsoring van de keizer en de bisschoppen en produceerde een aantal schitterende middeleeuwse verluchte handschriften, de belangrijkste kunstvorm van de tijd. [[Corvey]] geproduceerd enkele van de eerste manuscripten, gevolgd door het scriptorium in [[Hildesheim (stad)|Hildesheim]] na 1000. De beroemdste Ottoonse scriptorium was op het eiland [[abdij van Reichenau]] aan het [[Bodenmeer]]: vrijwel geen andere werken hebben het imago van de Ottoonse kunst als gevormd zoveel als de miniaturen die er ontstond. Een van de grootste Reichenau-werken was de Codex Egberti, met verhalende miniaturen van het leven van Christus, de eerste cyclus van dien aard, in een mix van stijlen, waaronder Karolingische tradities evenals sporen van insulaire en Byzantijnse invloeden. Andere bekende handschriften onder meer de Reichenau Evangeliary, de Liuther Codex, de perikopen van Henry II, de Bamberg Apocalypse en de Hitda Codex. |
Een kleine groep van Ottoonse kloosters ontvingen directe sponsoring van de keizer en de bisschoppen en produceerde een aantal schitterende middeleeuwse verluchte handschriften, de belangrijkste kunstvorm van de tijd. [[Corvey]] geproduceerd enkele van de eerste manuscripten, gevolgd door het scriptorium in [[Hildesheim (stad)|Hildesheim]] na 1000. De beroemdste Ottoonse scriptorium was op het eiland [[abdij van Reichenau]] aan het [[Bodenmeer]]: vrijwel geen andere werken hebben het imago van de Ottoonse kunst als gevormd zoveel als de miniaturen die er ontstond. Een van de grootste Reichenau-werken was de Codex Egberti, met verhalende miniaturen van het leven van Christus, de eerste cyclus van dien aard, in een mix van stijlen, waaronder Karolingische tradities evenals sporen van insulaire en Byzantijnse invloeden. Andere bekende handschriften onder meer de Reichenau Evangeliary, de Liuther Codex, de perikopen van Henry II, de Bamberg Apocalypse en de Hitda Codex. |
||
[[ |
[[Hroswitha van Gandersheim]] kenmerkt de veranderingen die plaatsvonden tijdens de tijd. Zij was een non die bestaat uit vers en drama, gebaseerd op de klassieke werken van [[Terentius]]. De architectuur van de periode was ook vernieuwend en vormt een voorloper van de latere [[Romaanse architectuur|Romaanse bouwstijl]]. |
||
Politiek, theorieën van de christelijke eenheid en rijk bloeide, evenals herleefde klassieke noties van keizerlijke grandeur in het Westen. Otto II had een Griekse vrouw, Theophano, en Byzantijnse iconografie trad het Westen. De Rijksappel werd een symbool van koninklijke macht en het Heilige Roomse keizers waren vertegenwoordigd, gekroond door Christus in de Byzantijnse mode. Het was te proberen om de "glorie dat was Rome" dat Otto III gemaakt herleven van de [[Rome (stad)|Eeuwige Stad]] en verhoogde zijn kapitaal in de Grieks-Romeinse wijze de ceremonie van de rechtbank. |
Politiek, theorieën van de christelijke eenheid en rijk bloeide, evenals herleefde klassieke noties van keizerlijke grandeur in het Westen. Otto II had een Griekse vrouw, Theophano, en Byzantijnse iconografie trad het Westen. De Rijksappel werd een symbool van koninklijke macht en het Heilige Roomse keizers waren vertegenwoordigd, gekroond door Christus in de Byzantijnse mode. Het was te proberen om de "glorie dat was Rome" dat Otto III gemaakt herleven van de [[Rome (stad)|Eeuwige Stad]] en verhoogde zijn kapitaal in de Grieks-Romeinse wijze de ceremonie van de rechtbank. |
||
Versie van 5 mrt 2010 00:19
De Ottoonse Renaissance was een beperkte renaissance tijdens de regeringen van de eerste drie keizers van het Ottoonse dynastie. Deze oorspronkelijk Saksische Liudolfingen, die alle drie Otto heten: Otto I de Grote (936-973), Otto II (973-983), en Otto III (983-1002) beschermden de Ottoonse renaissance. Het begon met het huwelijk van Otto de Grote met Adelheid in 951. Hierdoor werden de koninkrijken Italië en Duitsland in een staan verenigd. Zodoende kwam het Westen dichter bij het Byzantijnse Rijk. De keizerlijke kroning in 963 bevorderde de noodzaak van een christelijke (politieke) eenheid. De tijdsduur van de Ottoonse renaissance wordt soms uitgebreid tot de regering van Hendrik II en soms ook met de op de Ottoonse dynastie volgende Salische dynastie. De term wordt in het algemeen beperkt tot de keizerlijke hofcultuur.
De Ottoonse Renaissance komt vooral tot uiting in de kunst en de architectuur, die werd beinvloed door hernieuwd contact met Constantinopel. Er wordt nieuw leven geblazen in kathedralen en in sommige scholen, zoals die van Bruno van Keulen, in de productie van geïllustreerde handschriften uit een handjevol elite scriptoria, zoals de abdij van Quedlinburg, die in 936 door Otto I de Grote in 936 werd opgericht en in de politieke ideologie. Het Keizerlijke hof werd het centrum van religieuze en spirituele leven, dat werd geleid door het voorbeeld van de vrouwen uit de keizerlijke familie: Mathilde van Ringelheim, de moeder van Otto I de Grote, zijn zuster Gerberga van Saksen, zijn tweede vrouw Adelheid en zijn schoondochter keizerin Theophanu.
Na de keizerlijke kroning van Otto I in 963, ontstond er een hernieuwd geloof in het idee van het Rijk en in de directe kring van de Otto's en een hervormde kerk, het creëren van een periode van verhoogde culturele en artistieke hartstocht. Ottoonse kunst was een rechtbank kunst, gemaakt om een directe Heilige en Imperialistische geslacht bevestigen als een bron van macht gelegitimeerd losgekoppeld van Constantijn en Justinianus. In deze atmosfeer van de meesterwerken die zijn gemaakt gesmolten de tradities die de nieuwe kunst was gebaseerd op: schilderijen uit de Late Oudheid, de Karolingische periode, en Byzantium. Op deze manier wordt de term gebruikt als een analoog naar de Karolingische renaissance, die vergezeld Karel de Grote zijn kroning in 800.
Een kleine groep van Ottoonse kloosters ontvingen directe sponsoring van de keizer en de bisschoppen en produceerde een aantal schitterende middeleeuwse verluchte handschriften, de belangrijkste kunstvorm van de tijd. Corvey geproduceerd enkele van de eerste manuscripten, gevolgd door het scriptorium in Hildesheim na 1000. De beroemdste Ottoonse scriptorium was op het eiland abdij van Reichenau aan het Bodenmeer: vrijwel geen andere werken hebben het imago van de Ottoonse kunst als gevormd zoveel als de miniaturen die er ontstond. Een van de grootste Reichenau-werken was de Codex Egberti, met verhalende miniaturen van het leven van Christus, de eerste cyclus van dien aard, in een mix van stijlen, waaronder Karolingische tradities evenals sporen van insulaire en Byzantijnse invloeden. Andere bekende handschriften onder meer de Reichenau Evangeliary, de Liuther Codex, de perikopen van Henry II, de Bamberg Apocalypse en de Hitda Codex.
Hroswitha van Gandersheim kenmerkt de veranderingen die plaatsvonden tijdens de tijd. Zij was een non die bestaat uit vers en drama, gebaseerd op de klassieke werken van Terentius. De architectuur van de periode was ook vernieuwend en vormt een voorloper van de latere Romaanse bouwstijl.
Politiek, theorieën van de christelijke eenheid en rijk bloeide, evenals herleefde klassieke noties van keizerlijke grandeur in het Westen. Otto II had een Griekse vrouw, Theophano, en Byzantijnse iconografie trad het Westen. De Rijksappel werd een symbool van koninklijke macht en het Heilige Roomse keizers waren vertegenwoordigd, gekroond door Christus in de Byzantijnse mode. Het was te proberen om de "glorie dat was Rome" dat Otto III gemaakt herleven van de Eeuwige Stad en verhoogde zijn kapitaal in de Grieks-Romeinse wijze de ceremonie van de rechtbank.
Bronnen
|