Félix Houphouët-Boigny: verschil tussen versies
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix met AWB |
|||
| Regel 30: | Regel 30: | ||
Direct na het aanvaarden van het presidentschap begon Houphouët-Boigny met de opbouw van een leger (dat had Ivoorkust voorheen niet) bestaande uit de vroegere gendarmes en inwoners van de Ivoorkust, die in het Franse leger dienden. |
Direct na het aanvaarden van het presidentschap begon Houphouët-Boigny met de opbouw van een leger (dat had Ivoorkust voorheen niet) bestaande uit de vroegere gendarmes en inwoners van de Ivoorkust, die in het Franse leger dienden. |
||
Daarnaast begon hij al met de uitbouw van zijn autoritaire regime. Spoedig verkreeg de PDCI een monopoliepositie en werden andere politieke partijen verboden. Houphouët-Boigny was tevens voorzitter van de PDCI. Veel ambtenaren en bestuurders waren lid van de PDCI. |
Daarnaast begon hij al met de uitbouw van zijn autoritaire regime. Spoedig verkreeg de PDCI een monopoliepositie en werden andere politieke partijen verboden. Houphouët-Boigny was tevens voorzitter van de PDCI. Veel ambtenaren en bestuurders waren lid van de PDCI. |
||
Handhaving van de nauwe banden met [[Frankrijk]] vormden de kern van zijn buitenlandse beleid evenals een militant anticommunisme. Vanaf de jaren '60 betrok hij traditionele bestuurders (stamhoofden enz.) nauw bij het bestuur. Eind jaren '70 groeide de onrust, met name over zijn autoritaire regeerstijl. In [[1980]] nam hij het uitvoerend bestuur van de PDCI in handen en democratiseerde de partij door |
Handhaving van de nauwe banden met [[Frankrijk]] vormden de kern van zijn buitenlandse beleid evenals een militant anticommunisme. Vanaf de jaren '60 betrok hij traditionele bestuurders (stamhoofden enz.) nauw bij het bestuur. Eind jaren '70 groeide de onrust, met name over zijn autoritaire regeerstijl. In [[1980]] nam hij het uitvoerend bestuur van de PDCI in handen en democratiseerde de partij door haar verder uit te bouwen en meer mensen bij de politiek te betrekken. Daarnaast werd de rol van de vrouw verbeterd. Begin jaren '80 startte de bouw van de [[Basilique Notre-Dame de la Paix]], een prestigieus project. Deze [[basiliek]] was een exacte kopie van de [[Sint-Pietersbasiliek]] in het [[Vaticaanstad|Vaticaan]]. De onrust over dit project groeide, met name over de vraag waar het bouwgeld (ca. US$ 300 miljoen) vandaan kwam. In [[1989]] was de Notre-Dame de la Paix af en een jaar later werden andere politieke partijen toegelaten. |
||
== Langst zittende president van Afrika == |
== Langst zittende president van Afrika == |
||
Versie van 25 aug 2010 20:57
| Félix Houphouët-Boigny | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Geboren | 18 oktober 1905 | |||
| Geboorteplaats | Yamoussoukro | |||
| Overleden | 7 december 1993 | |||
| Overlijdensplaats | Yamoussoukro | |||
| Land | Ivoorkust | |||
| Partij | PDCI | |||
| President van Ivoorkust | ||||
| Ambtstermijn | 1960 - 1993 | |||
| Voorganger | Auguste Denise | |||
| Opvolger | Henri Konan Bédié | |||
| Handtekening | 
| |||
| ||||
Félix Houphouët-Boigny, eigenlijke naam Dia Houphouët (Yamoussoukro, 18 oktober 1905 – aldaar, 7 december 1993) was een Ivoriaans politicus.
Hij was van 1960 tot 1993 de president van Ivoorkust.
Vroege carrière
Félix Houphouët-Boigny werd in 1945, tijdens de eerste verkiezingen in Ivoorkust, gekozen tot lid van de Franse Nationale Assemblée. In 1946 droeg hij bij aan de Franse wet die gedwongen arbeid in de koloniën (vanaf 1945: Overzeese Gebiedsdelen) afschafte. In 1946 werd hij tevens herkozen in de Nationale Assemblée. In dat jaar richtte hij de PDCI (Parti Democratique de la Côte d'Ivoire) op, een onderdeel van de West-Afrikaanse territoriale RDA (Rassemblement Democratique Africain). Tussen 1956 en 1958 werkte hij zowel in Frankrijk als kabinetsminister als in de Ivoorkust als lid van de regeringsraad van Frans West-Afrika en burgemeester van Abidjan.
Nadat generaal Charles de Gaulle in Frankrijk aan de macht kwam (1958) veranderde de Franse houding ten opzichte van haar 'Overzeese Gebiedsdelen' en in 1959 werd Ivoorkust een autonome staat binnen de Franse Gemeenschap. Houphouët-Boigny werd in dat jaar premier en in 1960, na de onafhankelijkheidsverklaring, president van de Republiek Ivoorkust.
Presidentschap
Hoewel zijn bewind niet bijzonder democratisch was, bleef hij tot 1993 aan de macht. Direct na het aanvaarden van het presidentschap begon Houphouët-Boigny met de opbouw van een leger (dat had Ivoorkust voorheen niet) bestaande uit de vroegere gendarmes en inwoners van de Ivoorkust, die in het Franse leger dienden. Daarnaast begon hij al met de uitbouw van zijn autoritaire regime. Spoedig verkreeg de PDCI een monopoliepositie en werden andere politieke partijen verboden. Houphouët-Boigny was tevens voorzitter van de PDCI. Veel ambtenaren en bestuurders waren lid van de PDCI. Handhaving van de nauwe banden met Frankrijk vormden de kern van zijn buitenlandse beleid evenals een militant anticommunisme. Vanaf de jaren '60 betrok hij traditionele bestuurders (stamhoofden enz.) nauw bij het bestuur. Eind jaren '70 groeide de onrust, met name over zijn autoritaire regeerstijl. In 1980 nam hij het uitvoerend bestuur van de PDCI in handen en democratiseerde de partij door haar verder uit te bouwen en meer mensen bij de politiek te betrekken. Daarnaast werd de rol van de vrouw verbeterd. Begin jaren '80 startte de bouw van de Basilique Notre-Dame de la Paix, een prestigieus project. Deze basiliek was een exacte kopie van de Sint-Pietersbasiliek in het Vaticaan. De onrust over dit project groeide, met name over de vraag waar het bouwgeld (ca. US$ 300 miljoen) vandaan kwam. In 1989 was de Notre-Dame de la Paix af en een jaar later werden andere politieke partijen toegelaten.
Langst zittende president van Afrika
Tijdens de eerste democratische verkiezingen van 1990 werd Houphouët-Boigny tot president herkozen. Toen hij in 1993 overleed was hij de langst zittende president van Afrika.
Hoewel zijn regime gebaseerd was op een eenpartijenstelsel bleven een aantal democratische instituten overeind en werd zijn regime gekenmerkt als stabiel (er zijn maar enkele mislukte staatsgrepen tegen hem gepleegd).
Hij werd opgevolgd door Henri Konan Bédié.
