Archer (tank)

Sjabloon:Infobox AFV De Archer was een Britse tankjager uit de Tweede Wereldoorlog. Dit type tankjagers was het gevolg van een Britse beslissing om het kaliber van de standaard antitankkanonnen op te trekken van 57 mm naar 76,2 mm. De nieuwe kanonnen bleken echter te zwaar te zijn voor de toen bestaande tanks. Daarom werd er een oplossing gezocht en die vond men in het gebruiken van het chassis van de Valentine-tank en daarop het monteren van het nieuwe 76,2 mm-kanon. Het type zelf was ietwat vreemd, omdat het kanon naar achteren wees, zodat het weliswaar geen vijanden van voor kon aanvallen, maar wel snel kon wegrijden in het geval van een terugtrekking.

In april 1943 verscheen het eerste prototype. Na succesvolle testen werd een order geplaatst voor 800 stuks. Het eerste voertuig werd in maart 1944 opgeleverd, maar het duurde tot oktober voordat de Archer volledig operationeel was. Het lage silhouet bewees zeer nuttig te zijn in hinderlagen, waarna de Archer snel kon wegrijden, zonder dat het moest omdraaien, waardoor de kansen op overleving van de bemanning stegen. De vierkoppige bemanning zat in een kleine open ruimte. De chauffeur zat, net als bij de Valetine, voorin in het midden, maar moest deze plaats verlaten bij het afvuren van het kanon vanwege de terugslag. Het kanon kon vanuit het midden 11 graden naar links en rechts worden gericht. Een dak ontbrak, al heeft men na de Tweede Wereldoorlog wel lichte stalen platen als afdekking gemonteerd. De Archer had ruimte om 44 granaten mee te nemen. Tegen het einde van de oorlog waren er in totaal 655 Archers geproduceerd en het type bleek zo goed dat het nog in dienst bleef bij het Britse leger tot midden de jaren 50.

Externe links

• (en) Archer op OnWar website
• (en) Archer tankjager op militairevoertuigen website

Mediabestanden

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Archer op Wikimedia Commons.