Diastole (hart): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 27 dec 2015 23:12

Diastole (uitspraak diAAstolé) is de medische naam voor de fase waarin het hart zich ontspant en weer volzuigt met bloed. Deze fase duurt, in rust, 0,4 seconden.

Beschrijving

Tijdens de diastole is het myocard ontspannen en haar celmembraan elektrisch geladen (gepolariseerd). De aortaklep en de pulmonalisklep zijn gesloten en de atrioventriculaire kleppen, de kleppen tussen de boezems en de kamers (links de mitralisklep en rechts de tricuspidalisklep), staan open. De diastole is de periode tussen de tweede en de eerste harttoon, dus tussen de T-top en het Qrs-complex op het ECG.

Tijdens de diastole vullen de ventrikels zich met bloed; de laatste 0,2 seconden trekken de boezem zich samen, en persen hun inhoud de kamers in. De elektrische prikkel die de boezems tot samentrekken bewegen, zet even later de contractie van de kamers in gang, waarmee de systole begint en de diastole eindigt.

Belang van de diastole

Hoewel de meeste aandacht in de cardiologie traditioneel naar de samentrekkingsfase (systole) uitgegaan is, kunnen er ook bij de diastole stoornissen optreden die een pathologische betekenis hebben. Met name bij zeer zwaar belaste harten wordt de spierwand aanvankelijk erg dik en sterk waardoor een soepele ontspanning en een goede vulling in de diastolische fase wel eens wordt belemmerd; dit wordt diastolische disfunctie genoemd. Het treedt wel eens op bij extreme duursporters, maar ook bij langdurige ernstige hoge bloeddruk of bij sommige aangeboren hartafwijkingen of hartklepafwijkingen.

Zie ook

Hypertrofische obstructieve cardiomyopathie (HOCM)

@@ Regel 11: / Regel 11: @@
 [[Bestand:Wiggers Diagram.png|thumb|Hartcyclus]]
-Hoewel de meeste aandacht in de [[cardiologie]] traditioneel naar de samentrekkingsfase (systole) uitgegaan is, kunnen er ook bij de diastole stoornissen optreden die een [pathologie|pathologische]] betekenis hebben. Met name bij zeer zwaar belaste harten wordt de [[hartspier|spierwand]] aanvankelijk erg dik en sterk waardoor een soepele ontspanning en een goede vulling in de diastolische fase wel eens wordt belemmerd; dit wordt ''diastolische disfunctie'' genoemd. Het treedt wel eens op bij extreme [[duursport]]ers, maar ook bij langdurige ernstige [[hoge bloeddruk]] of bij sommige aangeboren hartafwijkingen of [[hartklep]]afwijkingen.
+Hoewel de meeste aandacht in de [[cardiologie]] traditioneel naar de samentrekkingsfase (systole) uitgegaan is, kunnen er ook bij de diastole stoornissen optreden die een [[pathologie|pathologische]] betekenis hebben. Met name bij zeer zwaar belaste harten wordt de [[hartspier|spierwand]] aanvankelijk erg dik en sterk waardoor een soepele ontspanning en een goede vulling in de diastolische fase wel eens wordt belemmerd; dit wordt ''diastolische disfunctie'' genoemd. Het treedt wel eens op bij extreme [[duursport]]ers, maar ook bij langdurige ernstige [[hoge bloeddruk]] of bij sommige aangeboren hartafwijkingen of [[hartklep]]afwijkingen.
 == Zie ook ==