Robert Reynders: verschil tussen versies
Linkonderhoud |
k {{{direkteur}}} => {{{directeur}}} |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
Hij behaalde in 1967 een [[Licentiaat]] [[Economische Wetenschappen]] aan de [[Rijksuniversiteit Gent]] met een [[Scriptie|thesis]] over ''"De daggeldmarkt in België : organisatie, werking en functies"''.. |
Hij behaalde in 1967 een [[Licentiaat]] [[Economische Wetenschappen]] aan de [[Rijksuniversiteit Gent]] met een [[Scriptie|thesis]] over ''"De daggeldmarkt in België : organisatie, werking en functies"''.. |
||
Hij werkte anderhalf jaar als expert voor het [[Internationaal Monetair Fonds]] in [[Burundi]]. In 1969 werd hij aangesteld in de Nationale Bank van België als adviseur bij de studiedienst. In mei 1988 werd hij gedetacheerd met politiek verlof naar het [[Kabinet (België)|kabinet]] van [[Lijst van Belgische ministers van Begroting|minister van Begroting]] [[Hugo Schiltz]]. Hij werd zijn [[kabinetschef]] en werd nadien in 1990 voorgedragen voor een benoeming tot een van de zes directeurs bij de Nationale Bank. Hij wordt hierbij beschouwd als geaffilieerd aan de [[Volksunie]], hoewel hij geen lid van die partij was.<ref>[http://www.tijd.be/reactie/5060464-534-0 Robert Reynders (VU) wordt |
Hij werkte anderhalf jaar als expert voor het [[Internationaal Monetair Fonds]] in [[Burundi]]. In 1969 werd hij aangesteld in de Nationale Bank van België als adviseur bij de studiedienst. In mei 1988 werd hij gedetacheerd met politiek verlof naar het [[Kabinet (België)|kabinet]] van [[Lijst van Belgische ministers van Begroting|minister van Begroting]] [[Hugo Schiltz]]. Hij werd zijn [[kabinetschef]] en werd nadien in 1990 voorgedragen voor een benoeming tot een van de zes directeurs bij de Nationale Bank. Hij wordt hierbij beschouwd als geaffilieerd aan de [[Volksunie]], hoewel hij geen lid van die partij was.<ref>[http://www.tijd.be/reactie/5060464-534-0 Robert Reynders (VU) wordt directeur NBB, De Tijd, 18 oktober 1990]</ref><ref>[http://archives.lesoir.be/le-volksunie-robert-reynders-est-nomme-directeur-rififi_t-19901019-Z036W3.html Le Volksunie Robert Reynders est nommé directeur. Rififi et vendetta à la Banque Nationale, Le Soir, Beatrice Delvaux, 19 oktober 1990]</ref> |
||
Hij was als directeur vooral actief op het vlak van betalingssystemen. Van 1993 tot 2000 zetelde hij eveneens in het Belgisch-Luxemburgs Wisselinstituut, oorspronkelijk belast met de wisselcontrole binnen de [[Belgisch-Luxemburgse Economische Unie]] (BLEU), sinds 1991 een aanleveraar van statistische gegevens. In [[2000]] werd hij voorgedragen als [[Lijst van leden van de Europese Rekenkamer|lid van de Europese Rekenkamer]]. |
Hij was als directeur vooral actief op het vlak van betalingssystemen. Van 1993 tot 2000 zetelde hij eveneens in het Belgisch-Luxemburgs Wisselinstituut, oorspronkelijk belast met de wisselcontrole binnen de [[Belgisch-Luxemburgse Economische Unie]] (BLEU), sinds 1991 een aanleveraar van statistische gegevens. In [[2000]] werd hij voorgedragen als [[Lijst van leden van de Europese Rekenkamer|lid van de Europese Rekenkamer]]. |
||
Versie van 3 jul 2016 16:21
Robert Charles Reynders (Oostende, 1945) is een Belgisch oud-topambtenaar. Van 1990 tot 2000 was hij een van de directeurs van de Nationale Bank van België. Van 2000 tot 2006 zetelde hij in de Europese Rekenkamer.
Hij behaalde in 1967 een Licentiaat Economische Wetenschappen aan de Rijksuniversiteit Gent met een thesis over "De daggeldmarkt in België : organisatie, werking en functies"..
Hij werkte anderhalf jaar als expert voor het Internationaal Monetair Fonds in Burundi. In 1969 werd hij aangesteld in de Nationale Bank van België als adviseur bij de studiedienst. In mei 1988 werd hij gedetacheerd met politiek verlof naar het kabinet van minister van Begroting Hugo Schiltz. Hij werd zijn kabinetschef en werd nadien in 1990 voorgedragen voor een benoeming tot een van de zes directeurs bij de Nationale Bank. Hij wordt hierbij beschouwd als geaffilieerd aan de Volksunie, hoewel hij geen lid van die partij was.[1][2]
Hij was als directeur vooral actief op het vlak van betalingssystemen. Van 1993 tot 2000 zetelde hij eveneens in het Belgisch-Luxemburgs Wisselinstituut, oorspronkelijk belast met de wisselcontrole binnen de Belgisch-Luxemburgse Economische Unie (BLEU), sinds 1991 een aanleveraar van statistische gegevens. In 2000 werd hij voorgedragen als lid van de Europese Rekenkamer.
Nadat hij zijn ontslag bij de NBB had ingediend op 1 maart 2000 werd hij voor zijn uitstekende diensten gemachtigd de eretitel van het ambt te dragen. De vacante directeurszetel bij de NBB bleef vacant tot 4 augustus 2003 toen uiteindelijk Luc Coene toch werd aanvaard, na eerdere mislukte voordrachten in 1987 en 1989.[3][4]
Bij de selectie van Reynders voor de functie bij de Europese Rekenkamer werd vanuit Franstalige politieke hoek via de Franstalige pers campagne gevoerd tegen zijn kandidatuur.[5]
Hij startte zijn mandaat op 1 maart 2000. Specifiek controleerde hij de EU-rekeningen, de financiële situatie van de Europese Unie en van de resultaten van haar verrichtingen en kasstromen, en de distributie naar de lidstaten. Het mandaat van Reynders eindigde op 28 februari 2006. Hij werd opgevolgd door Karel Pinxten.[6]