Vruchtgebruik

Het recht van vruchtgebruik is een recht dat kan worden gevestigd op een zaak. Over het algemeen wordt een dergelijk recht gevestigd op een onroerende zaak. Vruchtgebruik kan ook gevestigd worden op een roerende zaak en zelfs op zaken die tenietgaan door het gebruik. Dat vruchtgebruik heet dan oneigenlijk of quasi-vruchtgebruik.

Degene die het recht van vruchtgebruik heeft wordt vruchtgebruiker genoemd. Degene die eigenaar is van een zaak die belast is met het recht van vruchtgebruik wordt blote eigenaar genoemd.

Het recht van vruchtgebruik op een onroerende zaak wordt geregistreerd in het kadaster, middels inschrijving van een notariële akte.

Vaak eindigt het recht pas door het overlijden van de laatste vruchtgebruiker.

Er bestaat nauwelijks verschil tussen het recht van gebruik en bewoning, dat specifiek geldt voor onroerende zaken, en het recht van vruchtgebruik. Beide rechten worden doorgaans gebruikt in familie-aangelegenheden, waarbij ouders het recht hebben een woning te gebruiken tot hun dood. Bij overlijden is geen successierecht verschuldigd door de blote eigenaar.

De vruchtgebruiker is degene die belastingplichtig is voor de onroerende-zaakbelasting voor het eigendom en voor de waterschapsbelastingen die van de eigenaar worden geheven.