Tweede Libische Burgeroorlog: verschil tussen versies
dp |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 50: | Regel 50: | ||
Op 2 januari 2020 stemde het [[Grote Nationale Assemblee van Turkije|Turkse parlement]] met een grote meerderheid in met het voorstel van de regering om gedurende een jaar troepen naar Libië te sturen ter ondersteuning van de internationaal erkende regering van premier Fayez el-Serraj. Zijn regering werd sinds april 2019 belegerd door generaal [[Khalifa Haftar]], die een groot deel van het land onder controle had gebracht en inmiddels oprukte naar de hoofdstad [[Tripolis]]. Dat Turkije deze stap - ondanks bezwaren van de NAVO-bondgenoten en de [[Arabische Liga]] - doorzette, had maken met het beoogde veiligstellen van zijn economische belangen, in het bijzonder de energievoorziening. |
Op 2 januari 2020 stemde het [[Grote Nationale Assemblee van Turkije|Turkse parlement]] met een grote meerderheid in met het voorstel van de regering om gedurende een jaar troepen naar Libië te sturen ter ondersteuning van de internationaal erkende regering van premier Fayez el-Serraj. Zijn regering werd sinds april 2019 belegerd door generaal [[Khalifa Haftar]], die een groot deel van het land onder controle had gebracht en inmiddels oprukte naar de hoofdstad [[Tripolis]]. Dat Turkije deze stap - ondanks bezwaren van de NAVO-bondgenoten en de [[Arabische Liga]] - doorzette, had maken met het beoogde veiligstellen van zijn economische belangen, in het bijzonder de energievoorziening. |
||
<ref>https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/turkse-inmenging-in-libie-vergroot-spanningen-op-middellandse-zee-over-toegang-tot-olie-en-gas~b00fcb1c/</ref>. |
<ref>https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/turkse-inmenging-in-libie-vergroot-spanningen-op-middellandse-zee-over-toegang-tot-olie-en-gas~b00fcb1c/</ref>. |
||
'''Samenvatting en huidige situatie''' |
|||
Na de val van Ghadaffi ontstond er een burgeroorlog tussen de troepen van maarschalk Hifter (met machtbasis in het oosten van Libië) en de internationaal erkende regering (met machtbasis in het westen van Libië met de hoofstad Tripoli). Maarschalk Hifter wordt gesteund door [[Egypte (land)|Egypte]], [[Verenigde Arabische Emiraten]], [[Frankrijk]] en [[Rusland]]. De internationaal erkende regering wordt gesteund door [[Italië]], [[Qatar]] en [[Turkije]]. [[Duitsland]] probeert als neutrale partij in het conflict te bemiddelen. Egypte en de VAE hebben uit geopolitieke en interne politieke overwegingen een voorkeur voor Hifter vanwege een sterke afkeur voor de [[Moslimbroederschap]] die de internationaal erkende regering vormt. De Turkse regering heeft vanwege haar oorsprong in de Moslimbroederschap maar ook vanwege een bilaterale overeenkomst met de internationaal erkende regering wat betreft [[territoriale wateren]] een groot belang bij de overwinning / het voorbestaan van de internationaal erkende regering. Italië heeft als voormalig [[Kolonisatie|kolonisator]] een groot belang in Libië vanwege aardolie en -gas belangen alsook de Libische kustwacht die immigranten met bestemming Europe tegenhoudt. De huidige burgeroorlog kenmerkt zich door periodieke intensieve gevechten, met name rond de hoofdstad Tripoli, alsook veel internationaal diplomatiek overleg. Turkije heeft via derde partijen veel manschappen naar Tripoli gestuurd. Qatar heeft vanwege haar conflict met [[Saoedi-Arabië]] belang bij ondersteuning van haar bondgenoot Turkije: met name vanwege oppositie van de meeste absolute monarchiën in de [[Perzische Golf]] tegen de Moslimbroederschap en spanningen met [[Iran]]. Hoewel Qater een absolute monarchie is, is er een pro Moslimbroederschapbeleid en bestaan er goede relaties met Iran. |
|||
{{Appendix|2= |
{{Appendix|2= |
||
Versie van 13 feb 2020 15:48
|
In dit artikel wordt een actuele gebeurtenis beschreven. De informatie op deze pagina kan daardoor snel veranderen of inmiddels verouderd zijn. |
| Tweede Libische burgeroorlog | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Onderdeel van de Arabische Lente en Libische crisis | |||||
| |||||
| Datum | 16 mei 2014 - heden | ||||
| Locatie |  Libië
| ||||
| Strijdende partijen | |||||
| |||||
.jpg)
De tweede Libische burgeroorlog is een sinds mei 2014 voortdurend conflict tussen enerzijds de internationaal erkende regering met staatshoofd Fayez al-Sarraj, gesteund door islamitische milities (Libyan Dawn), en anderzijds een militie onder leiding van generaal Khalifa Haftar, die oorspronkelijk gesteund werd door het gekozen parlement en de internationaal erkende overheid. Deze militie was oorspronkelijk onderdeel van het Libische leger en wordt door Haftar nog steeds het Libische Nationale Leger genoemd.[1]
Egypte en de Verenigde Arabische Emiraten hadden in augustus 2014 wapens geleverd aan het Libische leger en voerden luchtaanvallen uit tegen terroristen van Libyan Dawn en IS. Qatar steunt de Libyan Dawn.[2]
In februari 2015 waren er meer dan 3.000 doden gevallen als gevolg van de gevechten. Bijna een derde van de bevolking van het land was inmiddels gevlucht naar Tunesië.[3] Per januari 2016 werd bekend gemaakt dat er 4.275 doden zijn gevallen in het conflict.[4]
Begin 2014 werd Libië geregeerd door het Algemeen Nationaal Congres (GNC). Islamisten hadden de controle over het parlement sinds Nouri Abusahmain verkozen werd tot voorzitter van het GNC in juni 2013. Hij misbruikte zijn macht om debatten en vragen te voorkomen. Het GNC voerde de sharia in december 2013 in[5] en trad niet terug aan het einde van haar mandaat in januari 2014. Op 14 februari 2014 beval Generaal Khalifa Haftar het GNC zich te ontbinden en riep op tot de formatie van een tijdelijke regering om nieuwe verkiezingen te overzien.[6] Het GNC negeerde zijn eisen.
Het conflict begon twee maanden later, op 16 mei 2014, toen troepen van Generaal Haftar in Benghazi een grootschalig lucht- en grondoffensief tegen de islamistische terroristen startten. Dit offensief kreeg de codenaam Operatie Waardigheid. Twee dagen later probeerden Haftar's troepen het GNC in Tripoli te ontbinden. Het lukte het GNC niet om de nieuwe verkiezingen van 25 juni 2014 tegen te houden. In deze verkiezingen werd de Raad van Afgevaardigden gekozen om het GNC te vervangen. Deze verkiezingen resulteerden in een verkiezingsnederlaag van de islamisten. 13 juli kwam het tot een escalatie toen islamisten, reagerend op de verkiezingsnederlaag van islamistische politici, Operatie Libya Dawn lanceerden om de internationale luchthaven van Tripoli te bezetten. Dit lukte uiteindelijk op 23 augustus, na een 41 dagen durende veldslag.
Op 25 augustus 2014 kwamen voormalige leden van het GNC die niet waren herkozen bijeen, en maakten bekend dat zij de nieuwe democratisch verkozen Raad van Afgevaardigden zouden vervangen.
In februari 2015 heeft een tak van IS in Libië 21 koptische christenen onthoofd. De Egyptische president Abdul Fatah al-Sisi kondigde een week van nationale rouw af en verklaarde dat Egypte op een "passende manier" op de onthoofdingen zou reageren.[7] Als reactie hebben zowel Egypte als Libië luchtaanvallen op doelen van terreurbeweging IS uitgevoerd.[8]
Op 2 januari 2020 stemde het Turkse parlement met een grote meerderheid in met het voorstel van de regering om gedurende een jaar troepen naar Libië te sturen ter ondersteuning van de internationaal erkende regering van premier Fayez el-Serraj. Zijn regering werd sinds april 2019 belegerd door generaal Khalifa Haftar, die een groot deel van het land onder controle had gebracht en inmiddels oprukte naar de hoofdstad Tripolis. Dat Turkije deze stap - ondanks bezwaren van de NAVO-bondgenoten en de Arabische Liga - doorzette, had maken met het beoogde veiligstellen van zijn economische belangen, in het bijzonder de energievoorziening. [9].
Samenvatting en huidige situatie
Na de val van Ghadaffi ontstond er een burgeroorlog tussen de troepen van maarschalk Hifter (met machtbasis in het oosten van Libië) en de internationaal erkende regering (met machtbasis in het westen van Libië met de hoofstad Tripoli). Maarschalk Hifter wordt gesteund door Egypte, Verenigde Arabische Emiraten, Frankrijk en Rusland. De internationaal erkende regering wordt gesteund door Italië, Qatar en Turkije. Duitsland probeert als neutrale partij in het conflict te bemiddelen. Egypte en de VAE hebben uit geopolitieke en interne politieke overwegingen een voorkeur voor Hifter vanwege een sterke afkeur voor de Moslimbroederschap die de internationaal erkende regering vormt. De Turkse regering heeft vanwege haar oorsprong in de Moslimbroederschap maar ook vanwege een bilaterale overeenkomst met de internationaal erkende regering wat betreft territoriale wateren een groot belang bij de overwinning / het voorbestaan van de internationaal erkende regering. Italië heeft als voormalig kolonisator een groot belang in Libië vanwege aardolie en -gas belangen alsook de Libische kustwacht die immigranten met bestemming Europe tegenhoudt. De huidige burgeroorlog kenmerkt zich door periodieke intensieve gevechten, met name rond de hoofdstad Tripoli, alsook veel internationaal diplomatiek overleg. Turkije heeft via derde partijen veel manschappen naar Tripoli gestuurd. Qatar heeft vanwege haar conflict met Saoedi-Arabië belang bij ondersteuning van haar bondgenoot Turkije: met name vanwege oppositie van de meeste absolute monarchiën in de Perzische Golf tegen de Moslimbroederschap en spanningen met Iran. Hoewel Qater een absolute monarchie is, is er een pro Moslimbroederschapbeleid en bestaan er goede relaties met Iran.