Johann Friedrich Herbart: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 4 jan 2007 18:43

Johann Friedrich Herbart

Johann Friedrich Herbart (4 mei 1776 – 11 augustus 1841), was een Duitse filosoof, psycholoog en pedagoog. Hij wordt beschouwd als één van de grondleggers van de pedagogiek als academische discipline.

Biografie

Johann Friedrich Herbart is geboren in het Duitse Oldenburg. Hij was een student van Fichte op de universiteit van Jena. Zelf gaf hij rond 1805 zijn eerste filosofische colleges aan de universiteit van Göttingen around 1805. In 1809 verhuisde hij naar Koningsberg om daar de voormalige leerstoel van Kant te bezetten. Hij stichtte in Koningsberg een school voor pedegogisch onderwijs. In 1833 keerde hij weer terug naar Göttingen, waar hij professor in de filosofie bleef tot zijn dood in 1841.

Bibliografie

Herbart's werken zijn verzameld en geplubiceerd door zijn leerling G. Hartenstein (Leipzig, 1850-1852). Zijn belangrijkste boeken zijn:

Allgemeine Pädagogik (1806)
Hauptpunkte der Metaphysik (1808)
Allgemeine praktische Philosophie (1808)
Lehrbuch Inc Einleitung in die Philosophie (1813 )
Lehrbuch der Psychologie (1816)
Psychologie als Wissenschaft (1824-1825)
Allgemeine Metaphysik (1828-1829)
Encyktopadie der Philosophie (2e editie, 1841)
Umriss padagogischer Voriesungen (2e editie, 1841)
Psychologische Untersuchungen (1839-1840).

Over het werk van Herbart is in het verleden veel geschreven. Vermeldenswaardig zijn onder andere:

H.A. Fechner, Zur Kritik der Grundlagen von Herbarts Metaphysik (Leipzig, 1853)
Julius Kaftan, Sollen und Sein in ihrem Verhältnis zueinander: eine Studie zur Kritik Herbarts (Leipzig, 1872)
M. W. Drobisch, Über die Fortbildung der Philosophie durch Herbart (Leipzig, 1876)
K.S. Just, Die Fortbildung der Kantschen Ethik durch Herbart (Eisenach, 1876)
Christian Ufer, Vorschule der Pädagogik Herbarts (1883; Eng. tr. by JC Zinser, 1895)
G. Közie, Die pädagogische Schule herbarts und ihre Lehre (Gutersloh, 1889)
L. Strümpell, Das System der Padagogik Herbarts (Leipzig, 1894)
J. Christinger, Herbarts Erziehungslehre und ihre Fortbildner (Zurich, 1895)
O.H. Lang, Outline of Herberts Pedagogics (1894)
H.M. and E. Felkin, Introduction to Herbart's Science and Practice of Education (1895)
C. de Garmo, Herbert and the Herbartians (New York, 1895)
E. Wagner, Die Praxis der Herbartianer (Langensalza, 1897) and Vollständige Darstellung der Lehre Herbarts (ib., 899)
J. Adams, The Herbartian Psychology applied to Education (1897)
F.H. Hayward, The Student's Herbert (1902), The Critics of Herbertianism (1903), Three Historical Educators: Pestalozzi, Frobei, Herbert (1905), The Secret of Herbart (1907), The Meaning of Education as interpreted by Herbert (1907)
W. Kinkel, J. F. Herbart: sein Leben und seine Philosophie (1903)
A. Darroch, Herbert and the Herbartian Theory of Education (1903)
C. I. Dodd, Introduction to the Herbartian Principles of Teaching (1904)
J. Davidson, A new Interpretation of Herberts Psychology and Educational Theory through the Philosophy of Leibnitz (1906)
J.M. Baldwin, Dictionary of Psychology and Philosophy (1901-1905).

@@ Regel 3: / Regel 3: @@
 ==Biografie==
-Johann Friedrich Herbart is geboren in het Duitse [[Oldenburg]]. Hij was een student van [[Johann Gottlieb Fichte|Fichte]] op de universiteit van [[Jena]]. Zelf gaf hij rond 1805 zijn eerste filosofische colleges aan de universiteit van [[Göttingen]] around [[1805]]. In 1809 verhuisde hij naar [[Koningsberg]] om daar de voormalige leerstoel van [[Kant]] te bezetten. Hij stichtte in Koningsberg een school voor pedegogisch onderwijs. In 1833 keerde hij weer terug naar [[Göttingen]], waar hij professor in de filosofie bleef tot zijn dood in 1841
+Johann Friedrich Herbart is geboren in het Duitse [[Oldenburg]]. Hij was een student van [[Johann Gottlieb Fichte|Fichte]] op de universiteit van [[Jena]]. Zelf gaf hij rond 1805 zijn eerste filosofische colleges aan de universiteit van [[Göttingen (stad)|Göttingen]] around [[1805]]. In 1809 verhuisde hij naar [[Koningsberg]] om daar de voormalige leerstoel van [[Kant]] te bezetten. Hij stichtte in Koningsberg een school voor pedegogisch onderwijs. In 1833 keerde hij weer terug naar Göttingen, waar hij professor in de filosofie bleef tot zijn dood in 1841.
 ==Bibliografie==