Lakmoes

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Jcb (overleg | bijdragen) op 20 jun 2010 om 01:18. (→‎Etymologie)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Lakmoespoeder
De lakmoesproef: links een HCl-oplossing (blauw lakmoespapier kleurt rood) en recht een NaOH-oplossing (rood lakmoespapier kleurt blauw).

Lakmoes is een in water oplosbaar blauw-violet poeder dat door kleurverandering aangeeft of een oplossing zuur of basisch is. In een zure oplossing wordt de stof rood, in een basische oplossing blauw.

Structuur

Lakmoes is een wateroplosbaar mengsel dat 10 tot 15 verschillende organische kleurstoffen bevat, waarvan erythrolitmin en azolitmin de belangrijkste zijn. Het kleurende hoofdbestanddeel van dit natuurproduct is een indofenol.

Toepassingen

Als pH-indicator

Lakmoes kan in het laboratorium als indicator van zuurgraad of alkaliniteit worden gebruikt. In een zure oplossing, bij een hoge concentratie H+-ionen verandert de kleur van lakmoes in rood (pH < 4.5), en in een basische oplossing, bij een hoge concentratie OH--ionen (pH > 8) verandert de kleur in blauw.

Zowel lakmoesoplossingen als lakmoespapier worden heel vaak als indicator gebruikt. Lakmoespapier is papier dat gedrenkt is in een lakmoesoplossing, en vervolgens gedroogd. Het wordt verkocht in boekjes, waaruit men een velletje scheurt, om het vervolgens in de te onderzoeken oplossing te dopen. Hierna is het lakmoespapier onbruikbaar. Er is blauw lakmoespapier, voor zure oplossingen en rood lakmoespapier voor basische oplossingen.

Andere toepassingen

Blauwe lakmoes werd vroeger als verfstof gebruikt. Het is echter weinig lichtvast en wasecht. In gildenvoorschriften voor schilders was daarom vroeger verboden om het te gebruiken als onderschildering van blauwe kleurstoffen zoals azuriet. Holland was in de 16e en 17e eeuw het centrum voor de fabricage van deze stof. In Amsterdam, Westzaan, Haarlem, Utrecht en andere steden stonden lakmoesfabrieken, veelal buiten de stadsmuren in verband met de watervervuiling. Het wordt sporadisch nog als kleurstof voor levensmiddelen gebruikt. Behangers gebruiken het om de alkaliniteit van de ondergrond te testen.

Bereiding

Voor de bereiding van het donkerblauwe lakmoes worden bepaalde korstmossen gebruikt. Na extrahering wordt de stof fijngestampt en behandeld met kaliumcarbonaat en ammoniak. Tenslotte wordt het gemengd met diverse materialen, zoals krijt of gips. Lakmoes is te verkrijgen in tablet- en poedervorm en in stukken.

Lakmoesproef

Omdat lakmoes een van de oudst bekende verbindingen is die door kleurverandering aangeven of een oplossing zuur of basisch is, wordt de term "lakmoesproef" ruimer gebruikt. De term staat dan voor een (figuurlijke) test die uitsluitsel geeft over iets dat wel beweerd wordt maar twijfelachtig is.

Etymologie

De oorsprong van het woord lakmoes is betwistbaar. Wellicht is het afkomstig van het Middelnederlands. Het zou een samenstelling zijn van lecken of leken ('druppelen') en moes ('brij'). De e uit lecken of leken zou door de bijgedachte aan lak (harsachtige stof van bepaalde ficussoorten, of de uit genoemde stof getrokken rode verfstof[1]), in een a veranderd zijn[2] - hetgeen een Volksetymologische aanpassing is. In andere talen (Duits, Engels, Deens) komt het eerst later voor dan bij ons. Een andere verklaring is dat het zou afgeleid zijn van het Oudnoords: litmosi, litr: kleur, kleurstof en mosi: moeras, mos. Lakmoes wordt gewonnen uit korstmossen waaraan de naam te danken is.

Zie ook

Referenties

  1. zijn al bekend in de 16e eeuw en komen zo voor bij Killiaan
  2. Etymologisch Woordenboek van het Nederlands
noicon
Door op de afspeelknop te klikken kunt u dit artikel beluisteren. Na het opnemen kan het artikel gewijzigd zijn, waardoor de tekst van de opname wellicht verouderd is. Zie verder info over deze opname of download de opname direct. (Meer info over gesproken Wikipedia)