Symfonie nr. 2 (Atterberg)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Symfonie nr. 2
Componist Kurt Atterberg
Soort compositie symfonie
Gecomponeerd voor symfonieorkest
Toonsoort F-majeur
Opusnummer 6
Compositiedatum 1911-1913
Première 18 december 1912 2-delig
27 juli 1913
Duur 40 minuten
Vorige werk opus 5: Concert voor viool, altviool, cello en strijkorkest
Volgende werk opus 7: Vioolconcert
Portaal  Portaalicoon   Klassieke muziek

Kurt Atterberg voltooide zijn eerste versie van zijn Symfonie nr. 2 in 1912.

Ontstaan en opzet[bewerken | brontekst bewerken]

Atterberg, toch voornamelijk traditioneel componist, had een tweedelige symfonie geschreven met een in zijn ogen goed slot. Een derde deel toevoegen zou afbreuk doen aan dat slot. Atterberg liet het werk met het Göteborg Symfonie Orkest horen op 18 december 1912 in Göteborg. Critici waren een andere mening toegedaan: een tweedelige symfonie was toen niet in de mode en zij vonden het werk niet af. Er dreigde dus een onvoltooide symfonie te ontstaan. Atterberg trok de klachten van de critici aan en kwam later toch met een derde deel. Atterberg was populairder in Duitsland dan in eigen land en zo werd de eerste officiële uitvoering van de “complete” driedelige Symfonie nr. 2 gegeven in Sondershausen. Carl Corbach leidde de Fürstliche Hofkapelle op 27 juli 1913. Max von Schillings had het werk al officieus gespeeld in Stuttgart.

De symfonie kent een driedelige opzet:

Orkestratie[bewerken | brontekst bewerken]

Ook de orkestratie is traditioneel:

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]