The Accused (1988)

The Accused
Tagline	The first scream was for help. The second is for justice.
Alternatieve titel(s)
Regie	Jonathan Kaplan
Producent	Stanley R. Jaffe; Sherry Lansing
Scenario	Tom Topor
Hoofdrollen	Jodie Foster; Kelly McGillis
Muziek	Brad Fiedel
Montage	O. Nicholas Brown; Gerald B. Greenberg
Cinematografie	Ralf D. Bode
Production design	Richard Wilcox; Sheila Haley
Productiebedrijf	Paramount Pictures; Jaffe-Lansing
Distributie	Paramount Pictures
Première	14 oktober 1988
Genre	Drama/Misdaad/Thriller
Speelduur	111 min.
Taal	Engels
Land	Canada; Verenigde Staten
Budget	6 miljoen US$
Gewonnen prijzen	6
Overige nominaties	5
Kijkwijzer
	(en) IMDb-profiel
	MovieMeter-profiel
	(mul) TMDb-profiel
	(en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

The Accused is een Canadese/Amerikaanse film uit 1988 van regisseur Jonathan Kaplan met in de hoofdrollen Jodie Foster en Kelly McGillis. De film gaat over een jonge vrouw die het slachtoffer wordt van een groepsverkrachting en over haar strijd om juridische erkenning. De film is gebaseerd op ware feiten en wel de groepsverkrachting van Cheryl Araujo in 1983 in Big Dan's Bar in New Bedford, Massachusetts.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Sarah Tobias is niet het schoolvoorbeeld van een voorbeeldig meisje. Ze is grofgebekt, flirt met andere mannen, en houdt ervan bars te bezoeken, waar ze vaak uitdagend danst. Op een avond valt het oog van een groep dronken barbezoekers op Sarah. Sarah wordt vastgegrepen, half ontkleed en diverse malen verkracht door een aantal mannen, die op hun beurt worden opgehitst door hun vrienden. Hysterisch rent Sarah na afloop naakt door de straten. Ze wordt opgevangen en naar een ziekenhuis gebracht. Daar worden foto's gemaakt van haar verwondingen en wordt de politie gewaarschuwd. De volgende dag worden de daders gearresteerd. Een van hen is van rijke komaf en krijgt een dure advocaat. De advocaat stelt aan officier van justitie, Katryn Murphy, voor om tot een schikking te komen. Als zijn cliënt voor verkrachting veroordeeld wordt, krijgt deze nooit meer een baan. Hij stelt voor dat in ruil voor een volledige bekentenis, de eis wordt omgezet van verkrachting in 'roekeloos en gevaarlijk gedrag'. De straf die dan kan worden opgelegd is hooguit een jaar opsluiting met een mogelijkheid tot vroegtijdige invrijheidsstelling. Murphy weigert aanvankelijk, maar wordt door haar baas teruggefloten. Als Sarah hoort van de deal is ze woedend op Murphy. Ze is nu afgesneden van haar enige mogelijkheid om in de rechtszaal haar verhaal te vertellen en erkenning te krijgen voor het onrecht dat haar is aangedaan. Later wordt Sarah door een van de omstanders van de verkrachting aangesproken met seksueel intimiderende opmerkingen. De woedende Sarah ramt met haar auto in op de pick-up van de man en raakt gewond. Murphy begrijpt nu dat het onacceptabel is om de daders niet voor de daadwerkelijke misdaad te berechten. De drie verkrachters kan ze niet meer aanpakken, dus zoekt ze een andere mogelijkheid. Ze besluit om de omstanders aan te pakken die de verkrachters niet alleen hun gang lieten gaan, maar ze ook aanmoedigden. Drie mannen worden opgepakt en in staat van beschuldiging gesteld. Sarah is de belangrijkste getuige, maar de advocaten van de verdachten pakken haar zo hard aan dat het lijkt alsof ze de verkrachting heeft uitgelokt. De jury lijkt zich tegen Sarah Tobias te keren en heeft moeite met een uitspraak. Dan komt een vriend van een van de verkrachters naar voren die getuige was van de gebeurtenis. Uiteindelijk heeft hij de politie gebeld om de verkrachting aan te geven, maar anoniem. Zijn loyaliteit aan zijn vriend heeft hem er al die tijd van weerhouden een getuigenis af te leggen. Uiteindelijk spreekt zijn geweten en legt hij een belastende getuigenis af, waardoor de jury de mannen schuldig verklaart.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur	Personage	Opmerkingen
Foster, Jodie Jodie Foster	Sarah Tobias	hoofdrol, gebaseerd op Cheryl Araujo
McGillis, Kelly Kelly McGillis	Kathryn Murphy	hoofdrol
Coulson, Bernie Bernie Coulson	Kenneth Joyce	bijrol
Rossi, Leo Leo Rossi	Cliff 'Scorpion' Albrect
Hearn, Ann Ann Hearn	Sally Fraser
Argenziano, Carmen Carmen Argenziano	Openbaar aanklager Paul Rudolph
Antin, Steve Steve Antin	Bob Joiner
O'Brien, Tom Tom O'Brien	Larry
Van Norden, Peter Peter Van Norden	Advocaat Paulsen
Mulligan, Terry David Terry David Mulligan	Inspecteur Duncan
Brown, Woody Woody Brown	Danny
Paulin, Scott Scott Paulin	Advocaat Wainwright
Kondrashoff, Kim Kim Kondrashoff	Kurt
Miller, Stephen E. Stephen E. Miller	Polito

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

De film is gebaseerd op de groepsverkrachting die Cheryl Araujo, een moeder van twee kinderen, heeft ondergaan. Araujo, die sigaretten ging kopen in een poolhal, werd verkracht door een aantal mannen en rende na afloop hysterisch en halfnaakt door de straten voor ze werd opgevangen door een groep studenten. De makers van de film baseerden het personage van Sarah Tobias losjes op Araujo. Het personage van Sarah Tobias in de film is echter veel meer een flirt dan Araujo. Araujo kwam alleen sigaretten halen, Tobias danst heel uitdagend in de bar. Hiermee werd door de filmmakers de nadruk gelegd op het gegeven dat een vrouw niet gelijk verkracht hoeft te worden als ze zich sexy kleedt of aandacht van mannen vraagt. De film laat zien wat de impact van seksueel geweld is op een mens. Tobias verandert van een vrolijke wat oppervlakkige flirt in een getraumatiseerde vrouw die haar haar afknipt en zich mannelijk gaat kleden, om maar niet weer het slachtoffer te worden van een verkrachting.

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

Aanvankelijk was Jodie Foster niet in de race voor de rol van Sarah Tobias. De producenten hadden aanvankelijk Kelly McGillis in gedachten. Sigourney Weaver zou dan de rol van Kathryn Murphy, de officier van justitie, spelen. Toen McGillis die rol kreeg en Weaver het veld ruimde, kwam Kim Basinger in beeld. Basinger weigerde, waarna Molly Ringwald werd benaderd, maar ook die zag af van de rol. Jodie Foster, die aanvankelijk niet sexy genoeg werd gevonden voor de rol, deed auditie en werd ten slotte aangenomen. Voor McGillis waren de filmopnamen zwaar. In 1982 was ze in haar eigen huis mishandeld en verkracht. Dat ze de rol toch nam, kwam grotendeels omdat ze aandacht wilde vragen voor verkrachtingsslachtoffers. De film had een laag budget van 6 miljoen, maar zou ongeveer het vijfvoudige opbrengen.