The Walker Brothers

The Walker Brothers
	The Walker Brothers in 1965; (v.l.n.r. Gary Leeds, Scott Engel, John Maus)
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1964–1968 ; 1975–1978
Oorsprong	Los Angeles
Genre(s)	Blues, Rock, popmuziek
Label(s)	Philips Records; GTO Records
Verwante acts	Scott Walker; John Walker; Gary Walker
	(en) Allmusic-profiel
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

The Walker Brothers is een Amerikaanse popmuziekgroep, die actief was in de jaren 60 en 70 van de 20e eeuw. De groep bestond uit Scott Walker, John Walker en Gary Walker. De groep had in het Verenigd Koninkrijk een reeks top 10-albumhits en een nummer 1-hit met Make It Easy on Yourself en The Sun Ain't Gonna Shine (Anymore), die beide ook de Amerikaanse top 20 bereikten.

Leden[bewerken | brontekst bewerken]

Scott Walker – geboren als Noel Scott Engel – zang, basgitaar
Gary Walker – geboren als Gary Leeds - drums, zang
John Walker – geboren als John Joseph Maus – gitaar, zang

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Formatie[bewerken | brontekst bewerken]

De Walker Brothers werden opgericht in Los Angeles in 1964 door John Walker, Scott Walker en drummer Al 'Tiny' Schneider. John had eerder tevergeefs geprobeerd succes te boeken als zangduo met zijn zus, en Scott was eerder basgitarist bij The Routers. Walker en Engel hadden ook samen met twee andere artiesten opgetreden als "The Surfaris".

De groep kreeg een contract bij Mercury Records, en nam daar de single Pretty Girls Everywhere, op. Tevens werden ze de hoofdattractie van Gazzari's nachtclub in Hollywood, en verschenen ze in de wekelijkse televisieshow Ninth Street A Go Go.^[1]

Eind 1964 ontmoetten ze drummer Gary Leeds, die voorheen bij The Standells had gespeeld en op tournee door het Verenigd Koninkrijk was geweest met zanger P.J. Proby.^[2]^[3] Leeds en Brian Jones^[4] overtuigden de Walker Brothers dat hun muziek zeker aan zou slaan in "swinging London". Voordat de groep naar Engeland vertrok, namen ze nog de single Love Her op en waren ze te zien in de film Beach Ball.

Succes in het Verenigd Koninkrijk[bewerken | brontekst bewerken]

In Engeland kreeg de groep een contract bij producer Johnny Franz en Philips Records. Hun eerste single Pretty Girls Everywhere, had maar weinig succes,^[3] maar radiozenders speelden wel hun lied Love Her regelmatig. Dit lied haalde in juni 1965 de top 20 in de Britse hitlijsten.^[5] Het lied werd aanvankelijk opgenomen door The Everly Brothers en uitgebracht als B-kant van hun single The Girl Who Sang the Blues in 1963.^[6]

Het volgende project van de Walker Brothers was een cover van Make It Easy on Yourself, een ballade gecomponeerd door Burt Bacharach en Hal David, en voorheen opgenomen door Jerry Butler. Het lied werd gezongen door Scott, gearrangeerd door Ivor Raymonde en geproduceerd door Johnny Franz. Verder werkte er een orkest van andere artiesten mee aan het lied, waaronder Alan Parker en Big Jim Sullivan. Rond augustus 1965 was Make It Easy on Yourself in de Britse top 10 beland, en het behaalde uiteindelijk de eerste plaats in de hitlijsten.^[5] Het lied behaalde ook de 16e plek in de Billboard Hot 100. Wereldwijd werden er meer dan 1 miljoen exemplaren van verkocht.

Make It Easy on Yourself werd opgevolgd door My Ship Is Coming In. In maart 1966 scoorden de Walker Brothers hun tweede nummer 1-hit The Sun Ain't Gonna Shine (Anymore).^[5] Het zware, bombastische geluid van dit nummer deed sterk denken aan het duo The Righteous Brothers van producer Phil Spector. Hun populariteit in het Verenigd Koninkrijk bereikte hierdoor nieuwe hoogtes. Hun fanclub zou zelfs groter zijn dan die van The Beatles.

In 1966 en 1967 scoorden de Walker Brothers nog een paar hits in het Verenigd Koninkrijk. Scott Walker nam een steeds prominentere rol in binnen de groep. Begin 1967 begon het succes duidelijk minder te worden en moest de groep Engeland zelfs zes maanden verlaten wegens gebrek aan werk. Bovendien begon hun muziek vanwege nieuwe ontwikkelingen in de popmuziek gedateerd te klinken. Het afnemende succes en de druk van het leven als sterren zorgden ervoor dat Scott Walker een depressie kreeg. Hij besloot zich terug te trekken in een klooster.^[6] Na nog een tournee door het Verenigd Koninkrijk in 1967 en een tournee door Japan in 1968, waar onder anderen Jimi Hendrix, Cat Stevens, en Engelbert Humperdinck aan meewerkten, ging de band officieel uit elkaar.

Reünie in de jaren 70[bewerken | brontekst bewerken]

Na het uiteenvallen van de groep begonnen alle drie de leden een solocarrière. Scott Walker ging dit duidelijk het beste af.^[5] In 1974 stemden alle drie de artiesten toe weer bijeen te komen.

In 1975 brachten de herenigde Walker Brothers het album No Regrets uit. Het titelnummer van dit album behaalde de 7e plek in de Britse hitlijsten. Hierna volgden de albums Lines (1976) en Nite Flights (1978), die minder succesvol waren. Tevens trad de band een paar keer live op, hoewel Scott hier moeite mee had. Nadat het contract bij GTO Records afliep, viel de groep weer uit elkaar.

Na The Walker Brothers richtte John Walker zijn eigen opnamestudio op in Californië. Gary Walker bleef in Engeland, en Scott Walker nam sporadisch nog wat solowerk op.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Take it easy with The Walker Brothers	1965	-
Portrait	1966	-
Images	1967	-
Make it easy on yourself	1967	-
The Walker Brothers' story	1969	-			Verzamelalbum
No regrets	1975	20-03-1976	23	11
Lines	1976	-
Nite flights	1978	-
Walker Brothers in Japan	1987	-			Livealbum
Double best	1988	03-09-1988	91	3	met Righteous Brothers / Verzamelalbum
After the lights go out: The best of 1965-1967	1992	-			Verzamelalbum
No regrets - The best of Scott Walker and The Walker Brothers 1965-1976	1992	-			Verzamelalbum
If you could hear me now	2001	-			Verzamelalbum
The sun ain't gonna shine anymore - The best of the best of Scott Walker and The Walker Brothers	2006	-			Verzamelalbum
Everything under the sun - The complete studio recordings	2006	-			Verzamelalbum

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Pretty girls everywhere	1965	-
Love her	1965	-
Make it easy on yourself	1965	-
My ship is coming in	1965	-
The sun ain't gonna shine anymore	1966	16-04-1966	9	12	#7 in de Single Top 100
(Baby) You don't have to tell me	1966	16-07-1966	37	2
Another tear falls"	1966	-
Deadlier than the male	1966	-
Stay with me baby	1967	-
Walking in the rain	1967	-
No regrets	1976	06-03-1976	7	9	#9 in de Single Top 100
Lines	1976	30-10-1976	tip21	-
We're all alone	1977	20-08-1977	32	3	#22 in de Single Top 100
The electrician	1978	-

NPO Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
No regrets	1036	706	639	851	1083	1031	1067	1248	1292	1136	989	1050	1075	1627	1648	1329	1614	1837	1948	-	-	-	-	-	-
The sun ain't gonna shine anymore	692	937	676	886	1017	910	1095	1054	1066	1003	1017	1102	1121	1680	-	1751	-	1976	-	-	-	-	-	-	-

Ep's[bewerken | brontekst bewerken]

1966: I Need You
1966: Solo John - Solo Scott
1981: Shutout

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel The Walker Brothers op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

↑ Walker, John, Walker, Gary (2009), The Walker Brothers: No Regrets - Our Story. John Blake, London, pp. 320. ISBN 978-1-84454-815-6.
↑ Murrells, Joseph (1978), The Book of Golden Discs, 2nd. Barrie and Jenkins Ltd, London, 198. ISBN 0-214-20512-6.
↑ ^a ^b Strong, Martin C. (2000), The Great Rock Discography, 5th. Mojo Books, Edinburgh, pp. 1042/3. ISBN 1-84195-017-3.
↑ Gary-walker.net/bio.html
↑ ^a ^b ^c ^d Roberts, David (2006), British Hit Singles & Albums, 19th. Guinness World Records Limited, London, pp. 589/590. ISBN 1-904994-10-5.
↑ ^a ^b Roberts, David (1998), Guinness Rockopedia, 1st. Guinness Publishing Ltd., London, pp. 469/470. ISBN 0-85112-072-5.

Zie de categorie The Walker Brothers van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[noregrets-1] Walker, John, Walker, Gary (2009), The Walker Brothers: No Regrets - Our Story. John Blake, London, pp. 320. ISBN 978-1-84454-815-6.

[The_Book_of_Golden_Discs-2] Murrells, Joseph (1978), The Book of Golden Discs, 2nd. Barrie and Jenkins Ltd, London, 198. ISBN 0-214-20512-6.

[The_Great_Rock_Discography-3] Strong, Martin C. (2000), The Great Rock Discography, 5th. Mojo Books, Edinburgh, pp. 1042/3. ISBN 1-84195-017-3.

[4] Gary-walker.net/bio.html

[British_Hit_Singles_&_Albums-5] Roberts, David (2006), British Hit Singles & Albums, 19th. Guinness World Records Limited, London, pp. 589/590. ISBN 1-904994-10-5.

[Guinness_Rockopedia-6] Roberts, David (1998), Guinness Rockopedia, 1st. Guinness Publishing Ltd., London, pp. 469/470. ISBN 0-85112-072-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]