Toepolev Tu-14
Uiterlijk
Toepolev Tu-14 Bosun | ||||
---|---|---|---|---|
Algemeen | ||||
Rol | bommenwerper, verkenner | |||
Bemanning | vier | |||
Varianten | Tu-14, Tu-14T, Tu-14R | |||
Status | ||||
Eerste vlucht | 1947? | |||
Aantal gebouwd | ongeveer 200 | |||
Gebruik | Sovjet-Unie | |||
Afmetingen | ||||
Lengte | 21,95 m | |||
Hoogte | 5,69 m | |||
Spanwijdte | 21,67 m | |||
Vleugeloppervlak | 67,36 m² | |||
Gewicht | ||||
Leeggewicht | 14.930 kg | |||
Startgewicht | 25.930 kg | |||
Max. gewicht | 20.930 kg | |||
Krachtbron | ||||
Motor(en) | 2× Klimov VK-1 turbojets | |||
Stuwkracht | 26,5 kN | |||
Prestaties | ||||
Topsnelheid | 845 km/h | |||
Vliegbereik | 3.010 km | |||
Dienstplafond | 11.200 m | |||
Bewapening | ||||
Boordgeschut | 4× 12,7 mm machinegeweren, 2× Noedelman-Richter NR-23 23 mm snelvuurkanon voorwaarts, 2× AM-23 kanon in staartkoepel | |||
Bommen | 3.000 kg aan bommen of torpedo's | |||
|
De Toepolev Tu-14 (Russisch: Туполев Tу-14) (NAVO-codenaam: Bosun) was een tweemotorig vliegtuig dat werd gebruikt door de Sovjet-Unie.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Het ontwikkelen van het vliegtuig, onder de bureauregistratie Tu-81, begon in 1947. Uiteindelijk verkoos de luchtmacht een concurrerend toestel, de Iljoesjin Il-28 'Beagle', boven de Toepolev. De marineluchtvaartdienst van de Sovjet-Unie (AV-MF) keurde het toestel wel goed. Het vliegtuig werd geproduceerd als Tu-14 (lichte bommenwerper), Tu-14T (torpedobommenwerper) en Tu-14R (verkenningsvliegtuig). Het toestel kwam in 1949 in dienst. Er zijn er ongeveer 200 van gebouwd.
Zie de categorie Tupolev Tu-14 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.