US PGA Championship 1916
| Amerikaans PGA-kampioenschap | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Officiële naam | US PGA Championship | ||||||
| Jaar | 1916 | ||||||
| Plaats |  Eastchester
| ||||||
| Golfbaan | Siwanoy Country Club | ||||||
| Datum | 10-14 oktober | ||||||
| Deelnemers | 31 | ||||||
| Prijzengeld | $ 3.000 | ||||||
| Winnaar |  Jim Barnes
| ||||||
| |||||||
| |||||||
De eerste editie van het US PGA Championship vond plaats in 1916. Het was een matchplay kampioenschap waaraan 32 spelers meededen die zich via regionale toernooien hadden gekwalificeerd. Het profkampioenschap werd gespeeld op de Siwanoy Country Club ten noorden van Manhattan. Iedere ronde bestond uit 36 holes. Het prijzengeld was $ 3.000 waarvan $ 500 voor de winnaar bestemd was. Bovendien kreeg de winnaar een gouden medaille met een diamant en kreeg de verliezend finalist een gouden medaille. De trofee wordt de Rodman Wanamaker Trophy[1] genoemd.
Tom Kerrigan mocht als home pro meedoen en de eerste afslag doen. De buitenlandse spelers die meededen waren vooral Britse immigranten. Sommigen kregen later de Amerikaanse nationaliteit, maar Jim Barnes (1886-1966) bleef Engelsman en won dit toernooi in 1916 en in 1919.
Spelers[bewerken | brontekst bewerken]
- Groep 1
.svg){kind=small}
- Groep 2
- Groep 3
- Groep 4
Mike Brady- ?? Jack Dowling
- Emmet French
Willie MacFarlane- ?? Robert McNulty
- Eddie Towns
- ?? James West
- ?? John Pirie (trok zich terug)
Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]
Groep 1[bewerken | brontekst bewerken]
| eerste ronde | tweede ronde | kwartfinale | ||||||||
| Jim Barnes | 8&7 | |||||||||
| George Fotheringham | ||||||||||
| Jim Barnes | 8&7 | |||||||||
| Alex Smith | ||||||||||
| Alex Smith | 4&2 | |||||||||
| James Ferguson | ||||||||||
| Jim Barnes | 3&1 | |||||||||
| Tom Kerrigan | ||||||||||
| Tom Kerrigan | 6&4 | |||||||||
| Charles G. Adams | ||||||||||
| Tom Kerrigan | 2&1 | |||||||||
| George McLean | ||||||||||
| George McLean | 6&5 | |||||||||
| Tom McNamara | ||||||||||
Groep 2[bewerken | brontekst bewerken]
| eerste ronde | tweede ronde | kwartfinale | ||||||||
| Jock Hutchison | 11&9 | |||||||||
| Joe Mitchell | ||||||||||
| Jock Hutchison | 11&9 | |||||||||
| William Brown | ||||||||||
| William Brown | Def. | |||||||||
| Fred Clarkson | ||||||||||
| Jock Hutchison | 4&3 | |||||||||
| Cyril Walker | ||||||||||
| Cyril Walker | 4&2 | |||||||||
| Louis Tellier | ||||||||||
| Cyril Walker | 5&3 | |||||||||
| Jack Hobens | ||||||||||
| Jack Hobens | Def. | |||||||||
| Mike Sherman | ||||||||||
Groep 3[bewerken | brontekst bewerken]
| eerste ronde | tweede ronde | kwartfinale | ||||||||
| Walter Hagen | 7&6 | |||||||||
| J. R. Thomson | ||||||||||
| Walter Hagen | 3&2 | |||||||||
| Bob MacDonald | ||||||||||
| Bob MacDonald | 3&2 | |||||||||
| Jim Donaldson | ||||||||||
| Walter Hagen | 10&9 | |||||||||
| J. J. O'Brien | ||||||||||
| J. J. O'Brien | 1 up | |||||||||
| Wilfrid Reid | ||||||||||
| J. J. O'Brien | 3&2 | |||||||||
| George Simpson | ||||||||||
| George Simpson | 6&5 | |||||||||
| Walter Fovarque | ||||||||||
Groep 4[bewerken | brontekst bewerken]
| eerste ronde | tweede ronde | kwartfinale | ||||||||
| Willie Macfarlane | 10&9 | |||||||||
| Robert McNulty | ||||||||||
| Willie Macfarlane | 3&2 | |||||||||
| Mike Brady | ||||||||||
| Mike Brady | 7&6 | |||||||||
| James West | ||||||||||
| Willie Macfarlane | 2&1 | |||||||||
| Jack Dowling | ||||||||||
| Bye | ||||||||||
| Jack Dowling | 37ste | |||||||||
| Emmet French | ||||||||||
| Emmet French | 3&1 | |||||||||
| Eddie Towns | ||||||||||
Laatste vier[bewerken | brontekst bewerken]
| Halve finale | Finale | |||||||
| 1 | Jim Barnes | 6&5 | ||||||
| 4 | Willie Macfarlane | |||||||
| 1 | Jim Barnes | 1 up | ||||||
| 3 | Jock Hutchison | |||||||
| 3 | Jock Hutchison | 2 up | ||||||
| 2 | Walter Hagen | |||||||
- Halve finale
Jim Barnes won van Willie MacFarlane met 6&5 en Jock Hutchison won van Walter Hagen met 2up.
- Finale
Jim Barnes bereikte de finale na vier mooie overwinningen (8&7, 8&7, 3&1 en 6&5) en had dus al 124 holes gespeeld. Jock Hutchison had de eerste twee rondes met 11&9 gewonnen maar had in de halve finale 38 holes gespeeld, een totaal van 125 holes. Het scheelde dus weinig. Hun duel bleef tot het einde toe spannend want Barnes won met 2&1.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
| Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 