Ubud (plaats)

Ubud is een plaats in het centrum van het eiland Bali, Indonesië en wordt beschouwd als cultureel centrum van het eiland. Ubud heeft een bevolking van ongeveer 8000 mensen. De naam is afgeleid van het Balinese woord ubad, dat medicijn betekent.

Ubud staat bekend om de traditionele hindoe-cultuur.

Geschiedenis

In het begin was Ubud slechts een klein landschap gecentreerd rond Campuhan. Thans zijn vele omliggende dorpen aan Ubud vastgegroeid. Tezamen met deze dorpen (waaronder Peliatan) heeft de agglomeratie een oppervlakte van ca. 40 km2 en niet minder dan ca. 60.000 inwoners, een soort halfverstedelijkt dichtbevolkt platteland.

Het toerisme in Ubud ontwikkelde zich in 1930 onder de vorst Tjokorde Gede Agung Sukawati (1910-1978) die Ubud's eerste hotel startte. In 1936 begon hij met met A.A. Sobrat, Gusti Nyoman Lempad, Walter Spies en Rudolf Bonnet de Pita Maha schildersorganisatie. Ze maakten van Ubud het 'cultureel hart van Bali'. Waar Ubud vroeger vooral bezocht werd door backpackers, is het nu populair bij een bredere groep toeristen, waaronder literici, kunstverzamelaars en connoisseurs.

Toerisme

De hoofdstraat van Ubud is de Jalan Raya Ubud met vele winkels (vooral kunst), cafés, restaurants, hotels en het Puri Saren Agung paleis. Laatsgenoemde is een grote trekpleister voor toeristen met optredens van diverse Balinese dansgroepen. Ook de markt (pasar) is altijd druk. In de omgeving van Ubud bevinden zich prachtige rijstvelden.

Bekend is het museum Puri Lukisan, bestaande uit 3 gebouwen met moderne en traditionale Balinese kunst.

Ook bekend is het Apenwoud (Monkey-forest) met de beroemde Apengrot, een oud hindoestaans tempelcomplex dat tegenwoordig wordt bewoond door een grote kolonie van meer dan 200 makaak-apen.

Cultuur

Nabij Ubud zijn verschillende heiligdommen, waaronder Gunung Kawi (een tempelcomplex uit de 11e eeuw) en Goa Gajah, een terrein met groot bassin en een grot.

Een bekende tempel in Ubud zelf is de Pura Dalem Agung Padantegal, deze tempel is voor de donkere kant van dingen.

Bij de tempel worden traditionele dansen opgevoerd. Deze dansen, en gezangen, zijn al zeer oud en worden van generatie op generatie overgedragen.

Er zijn verschillende opvoeringen, waaronder een indrukwekkende vuurdans waarbij jongens en mannen (allen behorende tot deze tempel) in een kring rond een sculptuur met vuur zitten. Met klanken, gebaren en woorden wordt de geschiedenis vertelt. Hierna wordt materiaal in brand gestoken op het plein voor de tempel, waarna een fakir de vlammen in extatische dans dooft.

Ook wordt de Ramayana uit de Mahabharata opgevoerd, bij deze symbolische dans is niet alleen de muziek en de dans belangrijk. Ook kleuren, handgebaren, de houding van de vingers (zie mudra) en de bewegingen van de ogen spelen een belangrijke rol.