Verdrag van Zonhoven
Het Verdrag van Zonhoven is een verdrag tussen Nederland en België, dat op 18 november 1833 te Zonhoven werd gesloten. Het bijzondere aan dit verdrag is dat de Nederlandse regering de Belgische staat op dat ogenblik nog niet erkende en dat er tussen beide nog een staat van oorlog was.
Weliswaar was op 21 mei 1833 bij de Londense Conventie aan Willem I opgedragen de militaire status quo te respecteren, maar de demobilisatie vond eerst in 1838 plaats en het Eindverdrag met België werd pas op 19 april 1839 getekend.
De onderhandelingen tussen België en Nederland begonnen op 12 juli 1833. Na een tussentijdse verzoeningsvergadering op het kasteel Vogelsanck werd het verdrag op 18 november 1833 afgesloten.
Het Verdrag van Zonhoven regelde de communicatie met Maastricht, de enige plaats in geheel Limburg die in Noordelijke handen was gebleven. Daartoe werd de Militaire Dijk aangelegd, die Budel met Maastricht verbond en waarlangs Nederlandse troepen vrije doortocht hadden. Het Verdrag der XXIV Artikelen omvatte de aanvaarding van de Vierentwintig Artikelen, die er onder meer in voorzagen dat een aaneengesloten deel van Limburg bij Nederland bleef en dat vrije doorvaart op Maas en Schelde werden gegarandeerd.
Dit verdrag is afgesloten in het historische huis De Franse Kroon te Zonhoven, dat in 1782 is gebouwd en waar de priester-dichter Pieter Daniëls door de Fransen in 1799 gevangen werd genomen en bij een ontsnappingspoging werd doodgeschoten. Sinds 1987 is het huis een beschermd monument.