Adelomelon ancilla
Adelomelon ancilla | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Adelomelon ancilla (Lightfoot, 1786) Originele combinatie Voluta ancilla | |||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||
(en) World Register of Marine Species | |||||||||||||
|
Adelomelon ancilla is een slakkensoort uit de familie van de Volutidae.[1] De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1786 als Voluta ancilla gepubliceerd door John Lightfoot,[2] waarbij hij verwees naar een afbeelding van de soort in D'Avila's Catalogue deel 1, plaat 8, figuur S.[3] Lightfoot nam de naam over uit een ongepubliceerd manuscript van Daniel Solander. 'Ancilla' is een Latijns zelfstandig naamwoord, en betekent 'slavin'.
De soort komt voor in het zuiden van Zuid-Amerika, aan de Pacifische en Atlantische kusten van Argentinië en Chili. Adelomelon ancilla wordt vaak aangetroffen in ondiep water in de Argentijnse Zee. De dieren leven in grind- en zandbodems.
Het dier is een roofdier in de benthische gemeenschap; het vangt zijn prooi door die met zijn voet stevig vast te grijpen. Daarna verdooft het de spieren door er een verdovende stof in te spuiten, waarna het zijn prooi, die meestal nog leeft, verorbert. Dit kan meerdere uren in beslag nemen. De prooi bestaat vooral uit tweekleppigen zoals Eurhomalea exalbida en slakken zoals Tegula patagonica.[4]
- ↑ Bouchet, P. (2012). Adelomelon ancilla (Lightfoot, 1786). Geraadpleegd via: World Register of Marine Species op http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=606556. Gearchiveerd op 11 november 2020.
- ↑ Lightfoot, J. (1786). A catalogue of the Portland Museum: lately the property of the Duchess Dowager of Portland deceased which will be sold by auction, by Mr. Skinner and Co. on Monday the 24th of April, 1786, and the thirty-seven following days: 84, n°1873, 137, n°3061. Gearchiveerd op 27 april 2021.
- ↑ Davila, P.F. & Romé de L'Isle, J.B.L. (1767). Catalogue Systématique et raisonné des Curiosités de la Nature et de l'Art qui composent le cabinet de M. Davila 1: pl. 8. Gearchiveerd op 27 april 2021.
- ↑ G. Bigatti, C. Sanchez Antelo, P. Miloslavich, & P. Penchaszadeh (2009). "Feeding behavior of Adelomelon ancilla (Lighfoot, 1786): A predatory neogastropod (Gastropoda: Volutidae) in Patagonian benthic communities." The Nautilus vol. 123: 159–165. Gearchiveerd op 26 november 2020.
09-03-2013