Waterstofion

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Wimpus (overleg | bijdragen) op 15 sep 2017 om 16:11. (lewiszuur en lewisbase met kleine letter in Van Dale (2015))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
De drie natuurlijke vormen van het waterstofion

Het waterstofion of volgens de IUPAC hydron[1] (H+) is het kation van waterstof. Vaak wordt hierbij in de chemie gedoeld op het waterstofion van de isotoop 1H (protium), dus een proton, maar de andere isotopen van waterstof hebben hun eigen ionen. Een klein percentage (0,015 %) van het in de natuur voorkomende waterstof is deuterium (2H); het kation van deuterium is het deuteron. Natuurlijke waterstofionen bestaan dus uit een isotopenmengsel van protonen (99,985 %) en deuteronen (0,015 %). Ook (radioactieve) tritonen (afkomstig van tritium) komen in natuurlijke waterstofionen voor, maar dat percentage is extreem laag.

Geïsoleerde waterstofionen zijn uiterst reactief en kunnen alleen bestaan in de gasfase en onder sterk vacuüm.

Toepassingen

Waterstofionenstralen worden onder meer gebruikt bij het etsen van diamant.[2]

Waterstofionen in de chemie

Het hydron is een uiterst sterk lewiszuur en vertoont een grote affiniteit voor elektronenpaardonoren (lewisbasen). In water komen hydronen altijd voor als hydroxonium-ionen (H3O+). De concentratie aan hydroxoniumionen bepaalt de pH van de oplossing.

Zie ook