Naar inhoud springen

Willem Glashouwer sr.

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Evert100 (overleg | bijdragen) op 2 mei 2019 om 22:45. (→‎Levensloop)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Willem Glashouwer sr (1972)

Willem Glashouwer sr. (Hindeloopen, 22 mei 1913Utrecht, 27 februari 1983) was een Nederlandse predikant en voorzitter van de Evangelische Omroep.

Levensloop

Glashouwer studeerde theologie aan de Rijksuniversiteit Groningen. Als predikant werkte hij in Muiderberg, Nijverdal, Vlaardingen, Amsterdam en Driebergen. Hij voelde zich aangetrokken door de Maranatha-beweging, waar Johannes de Heer een van de voormannen van was. Deze beweging werd gekenmerkt door hernieuwde aandacht voor de profetieën in de Bijbel en de terugkomst van Jezus Christus. Ook was een van de oprichters van het charismatische blad Vuur.

De predikant raakte in 1966 betrokken bij een groep christenen – en werd daar al snel een van de kartrekkers van – die zich zorgen maakten over de koers van de NCRV. Bij de christelijke omroep zou er steeds minder ruimte zijn voor evangelieverkondiging. De groep wilde daarom kijken of het mogelijk was om zelf een omroep op evangelische leest te beginnen. In 1969 nam Glashouwer als vicevoorzitter zitting in het bestuur van de EO en 1971 volgde hij Johan Rippen op als voorzitter. De EO slaagde erin om voldoende leden te werven en mocht vanaf 1 januari 1970 gaan uitzenden.

Binnen de omroep botste het bestuur regelmatig met programmamakers. Glashouwer kreeg veel kritiek toen hij zijn 26-jarige zoon Willem Glashouwer jr. benoemde als Hoofd Televisie, terwijl deze geen enkele ervaring met dit medium had.[1] Ook de autoritaire bestuursstijl van onder andere Glashouwer waarbij medewerkers die kritiek hadden makkelijk werden ontslagen riep weerstand op. Het blad Sociaal Economisch Magazine wijdde in 1979 in een van haar nummers een heel “dossier” aan de Evangelische Omroep, waarin Glashouwer werd neergezet als een beminnelijke man richting de EO-achterban, maar een "kille autoritaire godfather" richting de eigen medewerkers.[2] Het optreden van met name Glashouwer en zijn vicevoorzitter Bert Dorenbos leidde uiteindelijk in 1983 tot een bestuurscrisis waarbij Glashouwer door de Stichtingsraad, het hoogste bestuurlijke orgaan binnen de EO, gedwongen werd plaats te maken voor Jan Hendrik Velema.[3] Twaalf dagen na zijn vertrek als voorzitter overleed Willem Glashouwer sr. op 69-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartinfarct.