Wim Scholtmeijer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wim Scholtmeijer
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Volledige naam Wim Scholtmeijer
Geboortedatum 4 september 1982
Geboorteplaats Gieten
Geboorteland Nederland
Lengte 1,91 m
Sportieve informatie
Trainer/coach Vlag van Nederland Nederland bondscoach (2014-2020)
Vlag van NederlandPKC (2020-heden)
Club Vlag van NederlandASKO (1987-2000)
Vlag van NederlandNic. (2000-2002)
Vlag van NederlandFortuna (2002-2005)
Vlag van NederlandPKC (2005-2008)
Vlag van NederlandTOP (2008-2011)
Portaal  Portaalicoon   Sport

Wim Scholtmeijer (4 september 1982, Gieten) is een voormalig Nederlands korfballer en voormalig bondscoach van het Nederlands korfbalteam. Vanaf seizoen 2020-2021 is hij clubcoach, bij PKC.

Als speler speelde Scholtmeijer voor verschillende clubs, waarmee hij meerdere titels won. Scholtmeijer komt uit een korfbalfamilie, zijn vader Jantinus is ook coach geweest van onder andere de nationale ploegen van Polen en Australië.

Scholtmeijer werd in 2014 bondscoach van het Nederlands korfbalteam. Sinds 2005 is hij onderscheiden als KNKV "Drager van het KNKV Ereteken".

Carrière als speler[bewerken | brontekst bewerken]

Het begin[bewerken | brontekst bewerken]

Scholtmeijer begon met korfbal bij Asko in Assen. Om op hoger niveau te korfballen ging hij in 2000 naar het Groningse Nic.. Daar speelde hij 2 jaar.

In 2002 ging hij naar de Delftse ploeg Fortuna, dat een ploeg in opbouw was. Samen met andere jeugdtalenten zoals Joost Preuninger, Barry Schep en Dennis Vreugdenhil vormde hij een jong team met hoge ambities onder leiding van coach Hans Heemskerk. Hij won bij Fortuna 2 maal de zaaltitel, in 2003 en 2004.

Met Fortuna won hij ook de Europacup 2 maal, in 2004 en 2005.

Korfbal Professional bij PKC[bewerken | brontekst bewerken]

In april 2005 liep het spaak bij Fortuna. Scholtmeijer was ontevreden over zijn rol bij Fortuna en hij zag geen groei-mogelijkheden.

Zo verruilde hij in 2005 van club en verhuisde hij naar PKC. Daarnaast wilde hij de eerste professionele korfballer ter wereld worden. Met zijn NOC-NSF toelage kon hij rondkomen en hij stortte zich volledig op korfbal.

Bij PKC speelde Scholtmeijer in de nieuw opgerichte topcompetitie, de Korfbal League. Met deze ploeg speelde hij in 2006-2007 de Korfbal League finale. Echter werd in deze finale verloren van DOS'46. Hij werd in 2007/08 met PKC vierde in de Korfbal League, en ook in de play-offs werd PKC vierde.

TOP Sassenheim[bewerken | brontekst bewerken]

Het avontuur in Papendrecht kwam na 3 seizoenen aan een einde. Coach Hans Heemskerk waarmee hij met Fortuna al 2 zaaltitels veroverde was ondertussen coach geworden van TOP dat net gepromoveerd was naar de Korfbal League. De ploeg haalde andere talenten binnen, zoals Celeste Split en Mick Snel en wilde bouwen aan een stevige basis voor een aantal jaar.

De combinatie Scholtmeijer en TOP bleek erg succesvol. In het seizoen 2010/2011 wint hij met TOP zowel veldtitel als de Korfbal League. Op 13 oktober 2011 maakte hij zelf bekend te zullen stoppen, vanwege een schouderoperatie. Scholtmeijer was trainer van het Nederlands Team U23.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Wim Scholtmeijer speelde in de Korfbal League voor PKC en TOP. In totaal was hij 6 seizoenen actief. Hier een overzicht van zijn statistieken.

Categorie Aantal
Seizoenen 6
Wedstrijden 107
Goals 303
Rebounds 1232
Strafworpen 11

Oranje[bewerken | brontekst bewerken]

Scholtmeijer speelde 46 officiële interlands voor het Nederlands korfbalteam. Van deze 46 speelde hij er 2 op het veld en 44 in de zaal. Namens Oranje won hij goud op 4 toernooien:

  • WK 2007
  • EK 2006
  • World Games 2005
  • WK 2003

Op het WK van 2003 werd Scholtmeijer uitgeroepen tot Speler van het Toernooi.

Carrière als coach[bewerken | brontekst bewerken]

Bondscoach[bewerken | brontekst bewerken]

Na een vroegtijdig eind als actieve speler werd Scholtmeijer coach. Eerst werd hij trainer van het Nederlands Team onder 16 en later ook voor Oranje onder 23 en vanaf 1 januari 2014 bondscoach van het grote Nederlands korfbalteam. Hij was de opvolger van Jan Sjouke van den Bos die 14 jaar lang bondscoach is geweest. In januari 2020 maakte Scholtmeijer bekend dat hij zal stoppen als bondscoach na het EK van 2020.

In zijn tijd als bondscoach heeft hij verschillende toernooien meegemaakt. Een overzicht:

Toernooi Toernooi locatie Kampioen Uitslag van de finale 2e plaats 3e plaats 4e plaats
WK 2019 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika Vlag van Nederland Nederland Goud 31-18 Vlag van België België Vlag van Chinees Taipei Chinees Taipei Vlag van China China
EK 2018 Vlag van Nederland Nederland Vlag van Nederland Nederland Goud 21-8 Vlag van Duitsland Duitsland Vlag van Portugal Portugal Vlag van België België
World Games 2017 Vlag van Polen Polen Vlag van Nederland Nederland Goud 26-14 Vlag van Chinees Taipei Chinees Taipei Vlag van België België Vlag van Duitsland Duitsland
EK 2016 Vlag van Nederland Nederland Vlag van Nederland Nederland Goud 27-14 Vlag van België België Vlag van Catalonië Catalonië Vlag van Portugal Portugal
WK 2015 Vlag van België België Vlag van Nederland Nederland Goud 27-18 Vlag van België België Vlag van Chinees Taipei Chinees Taipei Vlag van Engeland Engeland
EK 2014 Vlag van Portugal Portugal Vlag van Nederland Nederland Goud 32-20 Vlag van België België Vlag van Portugal Portugal Vlag van Engeland Engeland

Coach bij PKC[bewerken | brontekst bewerken]

In januari 2020 werd bekend dat Scholtmeijer na het EK van 2020 als bondscoach zou stoppen. Daarnaast werd bekend gemaakt dat hij samen met Jennifer Tromp hoofdcoach gaat worden van PKC per seizoen 2020-2021.

In 2020-2021 begon de competitie iets later dan normaal vanwege COVID-19 en om de planning passend te maken, werd de Korfbal League in 2 poules opgedeeld. PKC werd na de reguliere competitie ongeslagen 1e in Poule A, waardoor het zichzelf plaatste voor de play-offs. In de eerste play-off ronde versloeg PKC in 2 wedstrijden DVO. In de tweede play-off ronde trad PKC aan tegen TOP. TOP won de eerste wedstrijd en PKC de tweede, waardoor er een derde en belissende wedstrijd gespeeld moest worden. In deze beslissingswedstrijd won PKC overtuigend met 29-19, waardoor PKC zich plaatste voor de zaalfinale. In de zaalfinale, die weer in Ahoy werd gespeeld, trof PKC Fortuna. Hierdoor werd de finale van 2021 een herhaling van de finale van 2019. PKC won de finale met 22-18, waardoor het sinds 2015 weer Nederlands zaalkampioen was.

In seizoen 2021-2022 deed PKC in het seizoen weer goede zaken. Gedurende de reguliere competitie verloor het slechts 2 wedstrijden. Hierdoor eindigde de ploeg als 2e en haalden ze als 1 van de favorieten de play-offs. In de play-off serie won PKC in 2 wedstrijden van concurrent DVO, waardoor PKC voor het 3e jaar op rij in de zaalfinale stond. Ook voor de 3e jaar op rij was Fortuna weer de tegenstander. De finale, die weer in een vol Ahoy werd gespeeld, was spannend. Uiteindelijk won Fortuna de finale met 22-21, waardoor PKC was onttroond als zaalkampioen. Iets later, in de veldcompetitie, won PKC in de kruisfinale van LDODK met 17-15 en plaatste zich zodoende voor de veldfinale. In de finale won PKC nipt met 24-23 van DVO. Hierdoor was PKC de nieuwe Nederlandse veldkampioen.

In seizoen 2022-2023 begon PKC in een favorietenrol. De ploeg was in de beginfase van de Korfbal League het sterkste van alle ploegen. In januari 2023 mocht de ploeg zijn kwaliteit laten zien in een vernieuwde opzet van de Europacup, namelijk de Korfball Champions League. PKC versloeg in de halve finale de Belgische zaalkampioen Floriant met 21-13, waardoor het zich plaatste voor de finale. In deze finalestrijd won PKC van de Nederlandse zaalkampioen Fortuna met 19-10 waardoor het de eerste Champions League winnaar was. In de eigen competitie zette PKC de goede lijn door en stond na de 18 reguliere speelrondes op plek 1 met 30 punten. In de play-off serie moest PKC aantreden tegen het als nummer 4 geplaatste LDODK. In deze best-of-3 serie won PKC in 2 wedstrijden en plaatste zich zodoende voor de 4e zaalfinale op rij. Dit maal was DVO de tegenstander. In de zaalfinale was PKC al snel te sterk en won het met duidelijke cijfers, 33-20. Hiermee pakte PKC ook een record, want het was nog nooit eerder gebeurd in de geschiedenis van de Korfbal League dat een ploeg boven de 30 goals maakte. Het was de tweede Korfbal League titel voor Scholtmeijer als hoofdcoach. Iets later, in de veldcompetitie, deed PKC ook goede zaken. Zo stond de ploeg na de reguliere competitie bovenaan de Ereklasse B. Hierdoor had de ploeg zich geplaatst voor de kruisfinale. In de kruisfinale won PKC met 17-15 van LDODK, waardoor het zich voor het tweede jaar op rij plaatste voor de veldfinale. In de finale was Fortuna de tegenstander en PKC won de wedstrijd met 18-13, waardoor het de veldtitel prolongeerde.

Erelijst als Coach[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]