Naar inhoud springen

World Athletics Relays 2021 – 4×100 meter mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
pictogram atletiek2021 World Athletics Relays
4×100 meter mannen
Gehouden in Vlag van Polen Chorzów
Jaar 2021
Data 1 en 2 mei
Sport Atletiek
Accommodatie(s) Śląskistadion
Deelnemers 73 atleten uit 18 landen
Medailles
Goud  Fausto Desalu
Marcell Jacobs
Davide Manenti
Filippo Tortu
 Vlag van Italië Italië
Zilver  Ryuichiro Sakai
Ryota Suzuki
Daisuke Miyamoto
Hiroki Yanagita
 Vlag van Japan Japan
Brons  Simon Hansen
Tazana Kamanga-Dyrbak
Kojo Musah
Frederik Schou-Nielsen
 Vlag van Denemarken Denemarken
Vorige: 2019     Volgende: 2024
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen

De 4×100 meter mannen op de World Athletics Relays 2021 vond plaats op 1 en 2 mei in het Śląskistadion van Chorzów.

Van de 24 mogelijke kwalificatietoernooien namen slechts 18 teams deel, waarbij de Verenigde Staten, Jamaica, Canada, Groot-Brittannië, Trinidad en Tobago en China niet deelnamen aan dit onderdeel. Mede vanwege de Coronapandemie. Van de 19 teams die gekwalificeerd waren volgens de toegangsnorm (38,80), weigerden ook Thailand en Chinees Taipei deel te nemen, net als Australië, eerste van de volgende toplijst. De 10 best geplaatste teams kwalificeren zich voor de Wereldkampioenschappen atletiek 2022 in Eugene.[1]

Tevens was dit een Olympisch kwalificatie moment. De beste vier die zich niet hebben geplaatst door middel van een finale plaats op het Wereldkampioenschappen atletiek 2019 kwalificeren zich automatisch voor de Olympische spelen.

Aanvankelijk was de gouden medaille uitgereikt aan het Zuid-Afrikaanse estafetteteam, bestaande uit Thando Dlodlo, Tlotliso Leotlela, Clarence Munyai en Akani Simbine die een winnende tijd van 38,71 hadden neergezet. Die medaille werd hun ontnomen na een positieve dopingtest van Thando Dlodlo, waardoor Italië met de titel ervandoor ging.[2]

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Voorafgaand aan het toernooi waren dit het wereldrecord en het kampioenschapsrecord:

Wereldrecord Vlag van Jamaica Nesta Carter, Michael Frater, Yohan Blake, Usain Bolt 36,84 Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen 11 augustus 2012
Kampioenschapsrecord Vlag van Verenigde Staten Mike Rodgers, Justin Gatlin, Tyson Gay, Ryan Bailey 37,38 Vlag van Bahama's Nassau 2 mei 2015
Wereldleiding Vlag van China Gainesville Elite Su Bingtian , Xie Zhenye , Wu Zhiqiang , Wang Zhihong ) 37,67 Vlag van China Shenzhen 20 maart 2021
Afrikaans record Vlag van Zuid-Afrika Thando Dlodlo, Simon Magakwe, Clarence Munyai, Akani Simbine 37,65 Vlag van Qatar Doha 4 oktober 2019
Aziatisch record Vlag van Japan Shuhei Tada, Kirara Shiraishi, Yoshihide Kiryū, Abdul Hakin Sani Brown 37,43 Vlag van Qatar Doha 5 oktober 2019
Noord, centraal en

caribisch record

Vlag van Jamaica Nesta Carter, Michael Frater, Yohan Blake, Usain Bolt 36,84 Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen 11 augustus 2012
Zuid-Amerikaans record Vlag van Brazilië Rodrigo do Nascimento, Vitor Hugo dos Santos, Derick Silva, Paulo André de Oliveira 37,72 Vlag van Qatar Doha 5 oktober 2019
Europees record Vlag van Verenigd Koninkrijk Adam Gemili, Zharnel Hughes, Richard Kilty, Nethaneel Mitchell-Blake 37,36 Vlag van Qatar Doha 5 oktober 2019
Oceanisch record Vlag van Australië Paul Henderson, Tim Jackson, Steve Brimacombe, Damien Marsh 38,17 Vlag van ZwedenGöteborg 12 augustus 1995
Vlag van Australië Anthony Alozie, Isaac Ntiamoah, Andrew McCabe, Joshua Ross Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen 10 augustus 2012

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Series[3][bewerken | brontekst bewerken]

De eerste twee van elke serie kwalificeerden zich direct voor de finale (Q). Diegene kwalificeerde zich direct voor de Olympische spelen 2020 (OQ) of voor deWereldkampioenschappen atletiek 2022 (WQ).

Rang Serie Baan Land Atleten Tijd Bijz.
1 3 3 Vlag van Italië ITA Fausto Desalu, Marcell Jacobs, Davide Manenti, Filippo Tortu 38.45 Q, OQ, WQ SB
2 2 7 Vlag van Brazilië BRA Rodrigo do Nascimento, Felipe dos Santos, Derick Silva, Paulo André de Oliveira 38.45 Q, WQ, SB
3 3 7 Vlag van Zuid-Afrika RSA Thando Dlodlo, Gift Leotlela, Clarence Munyai, Akani Simbine 38,49 DQ Q, WQ, SB
4 2 3 Vlag van Duitsland GER Julian Reus, Joshua Hartmann, Deniz Almas, Marvin Schulte 38.70 Q, OQ, WQ SB
5 1 5 Vlag van Nederland NED Joris van Gool, Taymir Burnet, Chris Garia, Churandy Martina 38,79 Q, WQ, SB
6 1 7 Vlag van Ghana GHA Sean Safo-Antwi, Benjamin Azamati-Kwaku, Joseph Oduro Manu, Joseph Paul Amoah 38,79 Q, OQ, WQ SB
7 2 8 Vlag van Japan JPN Ryuichiro Sakai, Ryota Suzuki, Daisuke Miyamoto, Hiroki Yanagita 38,98 Q, WQ, SB
8 2 6 Vlag van Denemarken DEN Simon Hansen, Tazana Kamanga-Dyrbak, Kojo Musah, Frederik Schou-Nielsen 39,06 Q, OQ, WQ, NR
9 1 8 Vlag van Oekraïne UKR Erik Kostrytsya, Emil Ibrahimov, Stanislav Kovalenko, Serhiy Smelyk 39,06 WQ, SB
10 3 8 Vlag van Frankrijk FRA Amaury Golitin, Marvin René, Méba-Mickaël Zeze, Mouhamadou Fall 39,08 WQ, SB
11 1 4 Vlag van Spanje ESP José González, Pol Retamal, Jesús Gómez, Sergio López 39,30 WQ, SB
12 2 5 Vlag van Polen POL Mateusz Siuda, Dominik Kopeć, Adrian Brzeziński, Przemysław Słowikowski 39,34 SB
13 3 5 Vlag van Botswana BOT Thapelo Monaiwa, Letsile Tebogo, Karabo Mothibi, Thuto Masasa 39,55 SB
14 1 3 Vlag van Turkije TUR Emre Zafer Barnes, Jak Ali Harvey, Ertan Özkan, Ramil Guliyev 39,59 SB
15 3 5 Vlag van Wit-Rusland BLR Dzianis Bliznets, Stanislau Darahakupets, Siarhei Pustabayeu, Yury Zabalotny 40,01 SB
16 2 4 Vlag van Zimbabwe ZIM Dickson Kamungeremu, Makanakaishe Charamba, Rodwell Leroy Ndlovu, Ngoni Makusha 40,54
3 6 Vlag van Portugal POR André Prazeres, Diogo Antunes, Frederico Curvelo, Delvis Santos DQ
1 4 Vlag van Tsjechië CZE Zdeněk Stromšík, Jiří Polák, Jan Jirka, Jan Veleba DNF

Finale[4][bewerken | brontekst bewerken]

Rang Baan Land Atleten Tijd Bijz.
Goud 5 Vlag van Italië ITA Fausto Desalu, Marcell Jacobs, Davide Manenti, Filippo Tortu 39,21
Zilver 3 Vlag van Japan JPN Ryuichiro Sakai, Ryota Suzuki, Daisuke Miyamoto, Hiroki Yanagita 39,42
Brons 2 Vlag van Denemarken DEN Simon Hansen, Tazana Kamanga-Dyrbak, Kojo Musah, Frederik Schou-Nielsen 39,56
9 Vlag van Duitsland GER Julian Reus, Joshua Hartmann, Deniz Almas, Marvin Schulte DNF
7 Vlag van Nederland NED Joris van Gool, Taymir Burnet, Chris Garia, Hensley Paulina DNF
6 Vlag van Brazilië BRA Rodrigo do Nascimento, Felipe dos Santos, Derick Silva, Paulo André de Oliveira DNF
8 Vlag van Ghana GHA Sean Safo-Antwi, Benjamin Azamati-Kwaku, Joseph Oduro Manu, Joseph Paul Amoah DQ
4 Vlag van Zuid-Afrika RSA Thando Dlodlo, Gift Leotlela, Clarence Munyai, Akani Simbine DQ

[5]