Ftaalazine

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ftaalazine
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van ftaalazine
Algemeen
Molecuulformule C8H6N2
IUPAC-naam ftaalazine
Molmassa 130,15 g/mol
SMILES
C1=CC=C2C=NN=CC2=C1
InChI
1S/C8H6N2/c1-2-4-8-6-10-9-5-7(8)3-1/h1-6H
CAS-nummer 253-52-1
PubChem 9207
Wikidata Q6593919
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk voor de gezondheid
Waarschuwing
H-zinnen H341
EUH-zinnen geen
P-zinnen P281
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur wit
Smeltpunt (ontleedt) 315-317 °C
Vlampunt 49 °C
Goed oplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Ftaalazine is een Heterocyclische aromatische verbinding, die een pyridazine- en benzeenring bevat. Het is een vaste, wit tot gele kristallijne stof, die in water oplosbaar is. Ftaalazine is een isomeer van cinnoline, chinazoline en chinoxaline.

Ftaalazine is de stamverbinding van de groep van ftaalazines of benzopyridazines. Een van de bekendste daarvan is het geneesmiddel hydralazine.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Ftaalazine werd voor het eerst bereid door de condensatiereactie van 1,2-bis(dichloormethyl)benzeen (α,α,α',α'-tetrachloor-o-xyleen) met hydrazine.[1] Bij de reactie wordt waterstofchloride vrijgesteld. Er kan ook gebruikgemaakt worden van 1,2-bis(dibroommethyl)benzeen.

Ftaalazine werd onder andere ook bereid door de condensatie van o-ftaalaldehyde met hydrazinehydraat.[2]