AGM-129 ACM
| AGM-129 ACM | ||
|---|---|---|
| ||
Een AGM-129A in het Nationale Museum van de Amerikaanse luchtmacht.
| ||
| Algemeen | ||
| Land |  Verenigde Staten
| |
| Producent | Raytheon Missile Systems | |
| Type | Kruisvluchtwapen | |
| Jaar | 1983-1987 | |
| Productiejaren | 1985+ | |
| Platform | B-52H-bommenwerper | |
| Gebruikers | USAF
| |
| Varianten | AGM-129A, AGM-129B | |
| Productieaantal | A: 461 B: ? | |
| Maten | ||
| Diameter | 705 mm | |
| Spanwijdte | 3,1 m | |
| Lengte | 6,35 m | |
| Gewicht | 1334 kg | |
| Snelheid | 800 km/h | |
| Bereik | 3704 km | |
| Specificaties | ||
| Aandrijving | Williams International F112-WR-100-turbofan | |
| Geleiding | Traagheidsnavigatie, TERCOM | |
| Springkop | W80 thermonucleaire kernkop, 5-150 kT | |
De AGM-129 ACM (afkorting voor Air-to-Ground Missile-129 Advanced Cruise Missile, Nederlands: lucht-grondraket-129 Geavanceerde Kruisraket) is een subsonisch Amerikaans stealth-kruisvluchtwapen ontworpen voor de Amerikaanse luchtmacht voor gebruik met de B-52 Stratofortress-bommenwerper die kan voorzien worden van een kernkop.
Ontwikkeling versie A[bewerken | brontekst bewerken]
In 1982 begon de Amerikaanse luchtmacht onderzoek te doen naar een nieuwe stealth-kruisraket toen bleek dat de bestaande ASM-86B te gemakkelijk te detecteren zou worden door nieuwe luchtverdedigingssystemen.
In 1983 werd het contract om het nieuwe projectiel te ontwikkelen toegekend aan het bedrijf General Dynamics. In 1985 maakte de raket de eerste testvlucht. In 1990 werden de eerste exemplaren aan de luchtmacht geleverd.
Initieel was het de bedoeling dat de AGM-129 geleidelijk aan de 1461 AGM-86's in gebruik zou vervangen met een vooruitgang van veertig stuks per jaar. Het einde van de Koude Oorlog luidde echter een tijdperk van besparingen in en de beoogde productie werd eerst tot 640 en later tot 520 stuks teruggeschroefd. Uiteindelijk werden slechts een 460-tal projectielen gemaakt waarvan de laatste in 1993 door Raytheon dat intussen de raketafdeling had overgenomen.
In maart 2007 kondigde de Amerikaanse luchtmacht aan dat het arsenaal aan AGM-129's tegen 2030 uit dienst gesteld zal worden.
Versie B[bewerken | brontekst bewerken]
Er werd ook een AGM-129B-versie van het vluchtwapen gepland. Het zou een AGM-129A worden met aangepaste software en een andere kernkop voor geheime operaties. Hoogstwaarschijnlijk werd geen enkel exemplaar van deze versie gebouwd.
General Dynamics stelde ook een derde variant met conventionele springkop voor aan de luchtmacht. Dit voorstel - onofficieel AGM-129C werd afgewezen.
Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]
Het vluchtwapen werd ontwikkeld om op lage hoogte het luchtruim van de Sovjet-Unie binnen te dringen. Hiervoor werden een aantal eigenschappen meegegeven:
- Een vormgeving en voorwaartse pijlvleugel om de radardoorsnede te verminderen.
- Een afgeschermde en gekoelde straaluitlaat om de infraroodwaarneming te verminderen.
- Een combinatie van traagheidsnavigatie en TERCOM (terreincontourvergelijking) om elektronische emissie te beperken.
Het nieuwe geleidingssysteem geeft het projectiel een nauwkeurigheid tussen de 30 en 90 meter.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- https://web.archive.org/web/20121020162700/http://www.af.mil/information/factsheets/factsheet.asp?fsID=3548
- (en) designation-systems.net - Raytheon (General Dynamics) AGM-129 ACM
