Alessandro Manzoni
Alessandro Francesco Tommaso Manzoni (Milaan, 7 maart 1785 – aldaar, 22 mei 1873) was een Italiaans dichter en romanschrijver uit de tijd van de romantiek. Zijn roman I Promessi Sposi (1827, Nederlands: De verloofden) wordt gerekend tot de meesterwerken uit de wereldliteratuur.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Manzoni werd op 7 maart 1785 geboren in Milaan, als zoon van Pietro Manzoni en Giulia Beccaria. Grootvader Cesare Beccaria is een bekende criminoloog, jurist en politicus. In 1792 gaan zijn ouders uit elkaar en vertrekt zijn moeder naar Engeland en Parijs. Manzoni blijft nog enkele jaren in Italië, waarna hij in 1805 zijn moeder volgt naar Parijs.
In 1808 trouwt hij met Henriette-Louise Blondel, de dochter van een Zwitserse bankier en protestants van geloof. Twee jaar later verandert Henriette-Louise van geloof en wordt ze katholiek. In 1833 overlijdt ze, gevolgd door het overlijden van enkele van hun kinderen en Manzoni's moeder. Ook zijn tweede vrouw, Teresa Borri, met wie hij trouwt in 1837, overlijdt voor Manzoni. Op dat moment zijn er nog twee van de negen kinderen van Manzoni in leven. Op 6 januari 1873 valt Manzoni met zijn hoofd op de trappen van de San Fedele kerk in Milaan. Na een ziektebed van vijf maanden overlijdt Manzoni op 22 mei 1873.[1]
Voornaamste boeken en gedichten[bewerken | brontekst bewerken]
Questione della lingua[bewerken | brontekst bewerken]
Alessandro Manzoni speelde een grote rol in de zogenaamde 'Questione della lingua'. Zijn interesse in een nationale taal ontstond uit eigen frustratie niet te kunnen communiceren met andere Italianen in andere gebieden van Italië. Zijn gehele leven heeft hij zich beziggehouden met de taalkwestie. Rond 1840 kwam hij tot het standpunt dat het Florentijns als nationale taal ingevoerd moest worden. Deze keuze kwam voort uit een persoonlijke voorkeur voor het negentiende-eeuws gesproken Florentijns.[2]
De standpunten van Manzoni werden zelfs na zijn dood nog gepromoot. Echter, in deze tijd was het idee van een nationale identiteit en taal al gegroeid onder de beter geschoolde generatie, wat zich uitte in het veertiende-eeuws Florentijns. Deze taal werd in economisch ontwikkelde steden al veel gesproken en werd zo wijdverspreid door Italië.
Requiem[bewerken | brontekst bewerken]
De beroemde Italiaanse operacomponist Giuseppe Verdi schreef voor de eerste herdenking van Manzoni's sterfdag zijn bekende Messa da Requiem, dat daarom ook wel als het Requiem per Manzoni wordt aangeduid.
-
Alessandro Manzoni, geschilderd door Giuseppe Molteni
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ "Alessandro Manzoni." Encyclopædia Britannica 2010. Encyclopædia Britannica Online. 15 april 2013
- ↑ Moss, H. (2000). Language and Italian national identity. In Bedani, G. & Haddock, B.A., The politics of Italian national identity: a multidisciplinary perspective (pp. 98-123). Cardiff: University of Wales Press.
