Alison Van Uytvanck

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Alison Van Uytvanck
Wimbledon 2019
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van België België
Geboorteplaats Vilvoorde, België
Geboortedatum 26 maart 1994
Woonplaats Grimbergen, België
Lengte 1,80 m[1]
Gewicht 65 kg[1]
Profdebuut 2010
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 3.869.355 US dollar
Coach Ann Devries
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 359–247
Titels 8 WTA, 12 ITF
Hoogste positie 37e (13 augustus 2018)
Olympische Spelen 3e ronde (2020)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2021, 2022)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (2015)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2019)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 68–73
Titels 2 WTA, 2 ITF
Hoogste positie 66e (16 mei 2022)
Olympische Spelen 1e ronde (2020)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2016, 2018–2022)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2020)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2015)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2021)
Laatst bijgewerkt op: 20 juni 2022
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Alison Van Uytvanck (Vilvoorde, 26 maart 1994) is een tennisspeelster uit België. Van Uytvanck begon met tennis toen zij vijf jaar oud was. Haar favoriete ondergrond is hardcourt. Van Uytvanck speelt rechts­handig en heeft een tweehandige backhand.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Van Uytvanck speelde in 2012 voor België vier partijen in de Fed Cup, één in februari tegen Servië, drie in april tegen Japan. Zij won haar enkelspelpartij tegen de Japanse Kurumi Nara. Op het WTA-toernooi van Brussel wist zij zich in 2011 te kwalificeren voor het hoofdtoernooi – zij werd toen in de tweede ronde uitgeschakeld door landgenote Yanina Wickmayer. Het jaar erna bereikte zij de kwartfinale, waar zij werd uitgeschakeld door de als eerste geplaatste Poolse Agnieszka Radwańska.

In november 2013 had Van Uytvanck succes op het WTA-toernooi van Taipei. Zowel in het enkel- als in het dubbelspel bereikte zij de finale. In het enkelspel won zij de titel door haar landgenote Yanina Wickmayer te kloppen.

In 2015 bereikte zij voor het eerst de kwartfinale op Roland Garros. Zij schakelde achtereenvolgens Anna Schmiedlová, Zarina Diyas, Kristina Mladenovic en Andreea Mitu uit. In de kwartfinale verloor zij echter van de Zwitserse Timea Bacsinszky in twee sets: 4–6 en 5–7.

In 2017 won Van Uytvanck haar tweede enkelspeltitel, in Quebec, en in 2018 de derde, in Boedapest.

In de periode 2012–2019 maakte Van Uytvanck deel uit van het Belgische Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 15–12. Tijdens de eerste ronde van Fed Cup 2018 won zij haar enkelspelpartij tegen Pauline Parmentier, wat niet kon verhinderen dat het team verloor van de Franse dames.

In 2018 versloeg Van Uytvanck titelverdedigster Garbiñe Muguruza in de tweede ronde van het toernooi op Wimbledon.

In februari 2019 slaagde zij erin haar titel in Boedapest te verlengen. In september volgde haar vijfde titel in Tasjkent.

In juli 2021 bereikte Van Uytvanck op de Olympische spelen van 2020 in Tokio de derde ronde. In oktober won zij haar zesde enkelspeltitel op het WTA-toernooi van Nur-Sultan – in de finale klopte zij de voor eigen publiek spelende Joelija Poetintseva. In december volgde haar zevende, in Limoges, waar zij in de eind­strijd zegevierde over de Roemeense Ana Bogdan.

In juni 2022 won Van Uytvanck haar achtste WTA-enkelspeltitel, op het WTA-toernooi van Gaiba.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel		 rang
dubbelspel
2010 829 –
2011 297 988
2012 220 319
2013 129 508
2014 80 365
2015 42 107
2016 124 294
2017 75 –
2018 50 186
2019 47 123
2020 63 102
2021 68 87

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 2013-11-10 Vlag van Taiwan WTA Taipei tapijt (i) Vlag van België Yanina Wickmayer 6-4, 6-2 details
2. 2017-09-17 Vlag van Canada WTA Quebec tapijt (i) Vlag van Hongarije Tímea Babos 5-7, 6-4, 6-1 details
3. 2018-02-25 Vlag van Hongarije WTA Boedapest hardcourt (i) Vlag van Slowakije Dominika Cibulková 6-3, 3-6, 7-5 details
4. 2019-02-24 Vlag van Hongarije WTA Boedapest hardcourt (i) Vlag van Tsjechië Markéta Vondroušová 1-6, 7-5, 6-2 details
5. 2019-09-28 Vlag van Oezbekistan WTA Tasjkent hardcourt Vlag van Roemenië Sorana Cîrstea 6-2, 4-6, 6-4 details
6. 2021-10-02 Vlag van Kazachstan WTA Nur-Sultan hardcourt (i) Vlag van Kazachstan Joelija Poetintseva 1-6, 6-4, 6-3 details
7. 2021-12-19 Vlag van Frankrijk WTA Limoges hardcourt (i) Vlag van Roemenië Ana Bogdan 6-2, 7-5 details
8. 2022-06-19 Vlag van Italië WTA Gaiba gras Vlag van Italië Sara Errani 6-4, 6-3 details
verloren finales
1. 2019-08-04 Vlag van Duitsland WTA Karlsruhe gravel Vlag van Roemenië Patricia Maria Țig 6-3, 1-6, 2-6 details

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2018-10-20 Vlag van Luxemburg WTA Luxemburg hardcourt (i) Vlag van België Greet Minnen Vlag van Wit-Rusland Vera Lapko
Vlag van Luxemburg Mandy Minella 		7-6, 6-2 details
2. 2021-09-18 Vlag van Luxemburg WTA Luxemburg hardcourt (i) Vlag van België Greet Minnen Vlag van Nieuw-Zeeland Erin Routliffe
Vlag van België Kimberley Zimmermann 		6-3, 6-3 details
verloren finales
1. 2013-11-10 Vlag van Taiwan WTA Taipei tapijt (i) Vlag van Duitsland Anna-Lena Friedsam Vlag van Frankrijk Caroline Garcia
Vlag van Kazachstan Jaroslava Sjvedova 		3-6, 3-6 details
2. 2015-02-15 Vlag van België WTA Antwerpen hardcourt (i) Vlag van België An-Sophie Mestach Vlag van Spanje Anabel Medina Garrigues
Vlag van Spanje Arantxa Parra Santonja 		4-6, 6-3, [5-10] details
3. 2021-05-21 Vlag van Servië WTA Belgrado gravel Vlag van België Greet Minnen Vlag van Servië Aleksandra Krunić
Vlag van Servië Nina Stojanović 		0-6, 2-6 details
4. 2022-05-15 Vlag van Duitsland WTA Karlsruhe gravel Witte vlag Jana Sizikova Vlag van Egypte Mayar Sherif
Vlag van Hongarije Panna Udvardy 		7-5, 4-6, [2-10] details

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster in finale score dotatie
1. 2011-02-13 Vlag van Portugal Vale do Lobo hardcourt Vlag van Bulgarije Elitsa Kostova 6-4, 4-6, 6-2 $10.000
2. 2011-03-13 Vlag van Frankrijk Dijon hardcourt Vlag van Frankrijk Claire Feuerstein 6-2, 6-3 $10.000
3. 2011-05-08 Vlag van Verenigd Koninkrijk Edinburgh gravel Vlag van Polen Justyna Jegiołka 6-7, 6-4, 6-2 $10.000
4. 2011-11-06 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sunderland hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Tara Moore 6-4, 6-1 $10.000
5. 2012-01-15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Glasgow hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Francesca Stephenson 6-3, 6-0 $10.000
6. 2012-11-11 Vlag van Frankrijk Équeurdreville hardcourt Vlag van Frankrijk Julie Coin 6-1, 3-6, 6-3 $25.000
7. 2013-01-27 Vlag van Frankrijk Andrézieux-Bouthéon hardcourt Vlag van Kroatië Ana Vrljić 6-1, 6-4 $25.000
8. 2013-04-28 Vlag van Zwitserland Chiasso gravel Vlag van Polen Katarzyna Kawa 7-6, 6-3 $25.000
9. 2013-09-21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Shrewsbury hardcourt Vlag van Rusland Marta Sirotkina 7-5, 6-1 $25.000
10. 2016-07-17 Vlag van Verenigde Staten Stockton hardcourt Vlag van Rusland Anastasia Pivovarova 6-3, 3-6, 6-2 $50.000
11. 2016-10-02 Vlag van Verenigde Staten Las Vegas hardcourt Vlag van Verenigde Staten Sofia Kenin 3-6, 7-6, 6-2 $50.000
12. 2021-06-20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nottingham gras Vlag van Australië Arina Rodionova 6-0, 6-4 $100.000

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie partner tegenstandsters in finale score dotatie
1. 2013-03-30 Vlag van Frankrijk Croissy-Beaubourg hardcourt Vlag van Duitsland Anna-Lena Friedsam Vlag van Frankrijk Stéphanie Foretz-Gacon
Vlag van Tsjechië Eva Hrdinová 		6-3, 6-4 $50.000
2. 2016-07-16 Vlag van Verenigde Staten Stockton hardcourt Vlag van Tsjechië Kristýna Plíšková Vlag van Verenigde Staten Robin Anderson
Vlag van Verenigde Staten Maegan Manasse 		6-2, 6-3 $50.000

Gewonnen juniorentoernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster in finale score graad
1. 2009-07-26 Vlag van Zwitserland Swiss Junior Trophy gravel Vlag van Rusland Karolina Rozenberg 6-1, 6-3 5
2. 2009-11-08 Vlag van België Heiveld Indoor Junior Championship hardcourt Vlag van België Elke Lemmens 4-6, 6-1, 6-2 4
3. 2011-01-23 Vlag van Tsjechië Czech International Junior Indoor Championships tapijt (i) Vlag van Tsjechië Jesika Malečková 6-1, 6-1 1
4. 2011-02-26 Vlag van Litouwen Aivaras Balzekas Memorial Cup tapijt Vlag van Estland Anett Kontaveit 6-2, 6-3 2
5. 2011-03-26 Vlag van Luxemburg Luxemburg Indoor Junior Open hardcourt Vlag van Tsjechië Petra Rohanová 6-1, 1-6, 7-5 2

Gewonnen juniorentoernooien dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters in finale score graad
1. 2010-01-17 Vlag van Slowakije Slovak Junior Indoor Tournament tapijt (i) Vlag van Tsjechië Veronika Zavodska Vlag van Duitsland Julia Wachaczyk
Vlag van Duitsland Stephanie Wagner 		6-2, 7-64 2
2. 2010-03-06 Vlag van Luxemburg Luxemburg Indoor Junior Open hardcourt Vlag van Duitsland Julia Wachaczyk Vlag van Tsjechië Dana Machálková
Vlag van Tsjechië Petra Rohanová 		6-3, 7-61 2
3. 2010-04-09 Vlag van Spanje ITF Junior Ribarroia del Turia gravel Vlag van Kroatië Katja Milas Vlag van Italië Alessia Camplone
Vlag van Zwitserland Mateja Kraljevic 		6-3, 6-4 3

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R – 1R 1R 1R 2R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R KF – 2R 2R 1R 2R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 1R 1R 4R 2R g.t. 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 1R 1R 1R 2R 1R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2014 2015 2016 2018 2019 2020 2021 2022
Vlag van Australië Australian Open – – 1R 1R 1R 1R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – – 1R 1R 2R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon – 3R – – 2R g.t. 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R – 1R – 1R 3R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Alison Van Uytvanck.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alison_Van_Uytvanck&oldid=64453745"