Billy McKinlay

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Billy McKinlay[1][2]
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Volledige naam William James Alexander McKinlay
Geboortedatum 22 april 1969
Geboorteplaats Glasgow, Vlag van Engeland Schotland
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2005
Huidige club Vlag van Engeland West Ham United
Functie Assistent-coach
Jeugd
1984–1985
1985–1986
Vlag van Schotland Hamilton Thistle
Vlag van Schotland Dundee United
Senioren
Seizoen Club W (G)
1986–1995
1995–2000
2000
2000–2001
2001
2001–2002
2002–2004
2004–2005
Totaal
Vlag van Schotland Dundee United
Vlag van Engeland Blackburn Rovers
Vlag van Engeland Leicester City
Vlag van Engeland Bradford City
Vlag van Engeland Preston North End
Vlag van Schotland Clydebank
Vlag van Engeland Leicester City
Vlag van Engeland Fulham
222(23)
91(3)
0(0)
11(0)
0(0)
8(0)
53(1)
2(0)
387(27)
Interlands
1993–1998 Vlag van Schotland Schotland 29(4)
Getrainde teams
2012–2014
2014
2014–2015
2015–2016
2017
2019–2021
2021–
Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland (assistent)
Vlag van Engeland Watford
Vlag van Spanje Real Sociedad (assistent)
Vlag van Noorwegen Stabæk
Vlag van Engeland Sunderland
Vlag van Engeland Stoke City (assistent)
Vlag van Engeland West Ham United (assistent)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

William "Billy" James Alexander McKinlay (Glasgow, 22 april 1969) is een Schots voetbalcoach en voormalig profvoetballer die speelde als middenvelder. Hij is geen familie van Tosh McKinlay, met wie hij samenspeelde bij het Schots voetbalelftal.[3]

Na zijn spelerscarrière werd hij trainer van onder meer Watford, assistent van David Moyes bij het Spaanse Real Sociedad en hoofdcoach bij het Noorse Stabæk.[4] Daarnaast was hij assistent-bondscoach van Noord-Ierland als rechterhand van Michael O'Neill.[5]

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

McKinlay debuteerde in het betaald voetbal bij Dundee United, waar hij in de jeugd ook al speelde.[6] Van 1986 tot de winter van 1995 was de rechtermiddenvelder op Tannadice Park te bezichtigen. Hij speelde 222 competitiewedstrijden voor Dundee United. In 1995 verkaste McKinlay voor een bedrag van 1,75 miljoen Britse pond naar de Engelse regerende landskampioen Blackburn Rovers en arriveerde tezelfdertijd op Ewood Park als de Noor Lars Bohinen.[7]

McKinlay speelde vijf seizoenen voor Blackburn Rovers, van 1995 tot 2000. In 1998/99 werd uit de Premier League gedegradeerd na acht opeenvolgende seizoenen op het hoogste niveau van Engeland. In 2000, na de degradatie, werd McKinlay uitgeleend aan Leicester City[8] en vervolgens verhuisde hij definitief naar toenmalig Premier League-staartploeg Bradford City.[9] Bij Bradford City speelde hij samen met zijn landgenoot Stuart McCall, de aanvoerder van het elftal.

Nadat hij met Bradford uit de Premier League tuimelde, verliet hij Valley Parade. Na mislukte passages bij het Engelse Preston en het Schotse Clydebank belandde hij in augustus 2002 opnieuw bij Leicester City.[10] Daarmee promoveerde hij naar de Premier League in 2003. In 2004 zakte men direct naar de nieuwe Football League Championship, waarop McKinlay zijn biezen pakte.

Tijdens het seizoen 2004/05 speelde McKinlay nog twee competitiewedstrijden voor Fulham, waarop hij zijn carrière afsloot.[11]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

McKinlay speelde 29 interlands in het Schots voetbalelftal en maakte vier doelpunten. De flankspeler was international als speler van Dundee United en Blackburn Rovers.[12] Zijn periode als international was gelijklopend met die van zijn naamgenoot Tosh McKinlay (Thomas McKinlay). Billy en Tosh zijn geen familie, maar simpelweg tijdgenoten van elkaar. Met Schotland waren Billy en Tosh McKinlay actief op Euro 1996 – de poule met Nederland, tegen wie 0–0 gelijk werd gespeeld op 10 juni 1996 – en het WK 1998 in Frankrijk.

Het Schotse schip van bondscoach Craig Brown zonk telkens meteen in de groepsfase. McKinlay werd na het WK van 1998 niet meer opgeroepen. Ook Tosh McKinlay droeg daarna nooit meer het Schotse shirt.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]