Oostelijke roodstaartraafkaketoe

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Oostelijke roodstaartraafkaketoe
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Psittaciformes (Papegaaiachtigen)
Familie:Cacatuidae (Kaketoes)
Onderfamilie:Cacatuinae
Geslacht:Calyptorhynchus
Soort:Calyptorhynchus banksii (Roodstaartraafkaketoe)
Ondersoort
Calyptorhynchus banksii graptogyne
Schodde, Saunders & Homberger, 1989
Oostelijke roodstaartraafkaketoe op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De oostelijke roodstaartraafkaketoe (Calyptorhynchus banksii graptogyne) is een vogel uit de orde der papegaaiachtigen en de familie der kaketoes. Hij is een ondersoort van de roodstaartraafkaketoe (Calyptorhynchus banksii).

Uiterlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Van alle ondersoorten is de C. b. graptogyne de kleinste. Hij wordt tussen de 52 en 55 cm groot. Uiterlijk is deze ondersoort vrijwel gelijk aan de nominaatvorm hoewel de verenkleed wat feller gekleurd is.

Leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

Komt voor in het zuidoostelijk deel van Victoria en het zuidoosten van Zuid-Australië, in een gebied grenzend aan Mount Gambier in het westen, Portland in het zuiden, Horsham in het noordoosten en Bordertown in het noorden.

Voedsel[bewerken | brontekst bewerken]

Deze vogel is overwegend vegetarisch. Zijn voedsel bestaat uit zaden, noten, bessen, vruchten aangevuld met insecten en larven

Voortplanting[bewerken | brontekst bewerken]

Het vrouwtje legt 1 tot 2 witte eieren in een boomholte. Na een broedtijd van ongeveer 30 dagen komen de eieren uit. Na ongeveer 70 tot 75 dagen vliegen de jongen uit. Zowel het mannetje als vrouwtje broeden de eieren uit en verzorgen de jongen.

Bedreigde ondersoort[bewerken | brontekst bewerken]

Deze ondersoort wordt sterk bedreigd in zijn voortbestaan met name door inkrimping van het leefgebied. De bescherming van deze ondersoort is vastgelegd in de milieuwetgeving van Australië als ook in wet- en regelgeving van de deelstaten Victoria en Zuid-Australië.

Volgens schattingen uit het begin van deze eeuw leefden er nog maar tussen de 500 tot 1000 exemplaren. Daarom is in 2005 is er een groot project opgezet voor herstel van het oorspronkelijke leefgebied van deze kaketoesoort.[1]