David Mamet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
David Mamet
David Mamet op het Tribeca Film Festival.
Volledige naam David Alan Mamet
Geboren 30 november 1947
Geboorteland Verenigde Staten
Jaren actief 1979 - heden
Beroep Scenarioschrijver
Filmregisseur
(en) IMDb-profiel
(nl) Moviemeter-profiel
(mul) TMDB-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

David Alan Mamet (Chicago, 30 november 1947) is een Amerikaanse scenario- en toneelschrijver. Hij regisseerde ook zelf enkele films. In 1984 won Mamet de Pulitzerprijs.

Theatercarrière[bewerken | brontekst bewerken]

David Mamet is een oprichter van het theatergezelschap Atlantic Theater Company. Gedurende de jaren 70 ontving hij als schrijver goede kritieken voor de toneelstukken The Duck Variations, Sexual Perversity in Chicago en American Buffalo. Het toneelstuk Glengarry Glen Ross leverde hem in 1984 de Pulitzerprijs op.

Zijn eerste scenario dat verfilmd werd, dateert van 1981. Hij schreef toen The Postman Always Rings Twice, gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1934 van auteur James M. Cain. Het scenario voor de film The Verdict schreef hij eind jaren 70 en is daardoor het eerste screenplay dat hij ooit schreef. Het werd pas enkele jaren later verfilmd door Sidney Lumet en met Paul Newman in de hoofdrol. Het leverde Mamet een eerste Academy Award-nominatie op.

In 1987 debuteerde Mamet als regisseur. Hij regisseerde House of Games, een psychologische thriller met zijn echtgenote Lindsay Crouse en Joe Mantegna. Naast het schrijven van scenario's verdiende Mamet ook geld met het herschrijven van enkele grote filmproducties. Dit deed hij soms onder een pseudoniem. Zo bewerkte hij het scenario van Ronin onder de naam "Richard Weisz". Regisseur Spike Lee vond zijn versie van Malcolm X dan weer niet goed genoeg.

Begin jaren 90 werd Mamet genomineerd voor de Gouden Palm op het filmfestival van Cannes. In 1992 schreef hij zelf een film gebaseerd op zijn toneelstuk Glengarry Glen Ross. De film verzamelde een cast bestaande uit onder meer Al Pacino, Kevin Spacey, Ed Harris, Jack Lemmon, Alan Arkin, Jonathan Pryce en Alec Baldwin en wordt vaak geprezen als een van zijn beste films. Zijn tweede Oscarnominatie ontving Mamet in 1998 voor de satire Wag the Dog.

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

Enkel als scenarist[bewerken | brontekst bewerken]

Als regisseur[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=David_Mamet&oldid=61449757"