Dehydratie (geneeskunde)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Uitdroging
Dehydratie
Coderingen
ICD-10 E86
ICD-9 276.5
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde

Dehydratie of uitdroging is het overmatig verlies van lichaamsvocht.

Dehydratie (of dehydratatie) kan tot stand komen doordat iemand te weinig water tot zich neemt (of te veel vochtafdrijvende stoffen zoals alcohol). Een andere oorzaak zijn ziekten die leiden tot veelvuldig overgeven of diarree zoals cholera. Dehydratatie in de zwangerschap kan ontstaan door extreme misselijkheid en overgeven (hyperemesis gravidarum).

Symptomen van uitdroging kunnen zijn:

Uitdroging is bij hoogbejaarden regelmatig de uiteindelijke doodsoorzaak; niet meer drinken leidt doorgaans binnen een paar dagen tot de dood.

Men onderscheidt:

  • isotone dehydratie
  • hypertone dehydratie
  • hypotone dehydratie

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]