Didier Malherbe

Didier Malherbe
Algemene informatie
Geboren	Parijs, 22 jan 1943
Geboorteplaats	Parijs
Land	Frankrijk
Werk
Jaren actief	1960
Genre(s)	jazz
Beroep	componist, jazzmuzikant, saxofonist, dichter, muzikant, fluitist, blazer
Instrument(en)	saxofoon, fluit
Officiële website (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel
Portaal    Muziek

Didier Antonin Malherbe (Parijs, 22 januari 1943) is een Frans musicus. Malherbe speelt met name de saxofoons, houtblaasinstrumenten en dwarsfluit.

Gïnspireerd door Charlie Parker is Malherbe al vroeg in zijn tienerjaren begonnen met het spelen op de saxofoon. Van zijn 13e tot zijn 20e studeerde hij saxofoon, eerst de alt, later de tenorsaxofoon. Daarnaast speelde hij al vanaf zijn 15e mee in jamsessies, in Parijse clubs zoals Le Caveau de la Montagne en Le Chat Qui Pêche. Later studeert Malherbe aan de Sorbonne filosofie en talen.

Wanneer hij in 1962 het eerste album van Ravi Shankar hoort, raakt hij geïnspireerd en gaat op reis naar India en Afghanistan. Daar maakt hij kennis met de bamboefluit, die hij in drie maanden onder de knie probeert te krijgen. Terug in Frankrijk gaat hij over op de klassieke dwarsfluit, hij neemt lessen bij René Leroy. Op dat moment speelt Malherbe ook in een band met Pierre Lattès, de latere producer van Gong. In 1963 reist hij rond in Marokko, hij verbleef een tijdje in een hippiegemeenschap in Tanger, muziek makend en de Arabische muziek opnemend. In Frankrijk studeert hij verder (Sanskriet) en speelt hij in het jazzcircuit. Hij vormt een eigen band, 'Les Roule-Sticks', en treedt op als begeleider van de muzikale komedie 'Les Idoles'.

In 1967 ontmoet Malherbe op Formentera Kevin Ayers, een jaar later, in de woelige tijd rond de Meirevolutie ontmoet hij op Mallorca Daevid Allen. In de tussentijd blijft hij in het Parijse jazzcircuit spelen en wordt een gewild sessiemuzikant. Daarnaast leidde hij met violist Gerry Fields de folkband Morning Calm. In 1969 speelt hij samen met onder meer Allen in de opnames voor Magick Brother. Dit was het begin van Gong, waarbij Malherbe een van de meest constante factoren zou zijn. Gong was een internationale band, maar wordt gerekend tot de Britse Canterbury-scene. In 1971, op het Glastonbury Festival, brak de band door in Engeland. Het album Camembert Electrique werd een succes.

Na het vertrek van Allen uit Gong nam Malherbe de leiding van de band over samen met Pierre Moerlen. In verschillende samenstellingen worden nog een tweetal albums opgenomen, voor Malherbe ook vertrekt. Hij blijft in 1977 wel in contact met Gong / Pierre Moerlen en treedt ook nog een aantal malen met de band op. Hij treedt ook nog als gast op op het volgende album, Downwind. Wanneer hij definitief vertrekt, richt hij Bloom op, een eigen jazzrockband met Yan Emeric (gitaar), Peter Kimberley (zang), Winston Berkeley (basgitaar) en Jean Padovani (drums). Met Bloom neemt hij in 1978 een eerste album op (Bloom). Bloom blijft bij elkaar tot 1982, en in die tijd worden verschillende tournees gemaakt.

Naast Bloom is Malherbe actief met verschillende musici, onder meer met Cyrille Verdeaux en Didier Lockwood (het album “Visions” van Clearlight is hier het resultaat van), met National Health, en met Gilli Smyth in Mother Gong. Na het uiteenvallen van Bloom vormt hij een duo met de blinde synthesizerspeler Jean-Philippe Rykiel. Daarnaast gaat hij een langdurige samenwerking aan met de gitarist Pierre Bensusan, ze treden jarenlang van tijd tot tijd met elkaar op. Malherbe speelt ook mee in de band van Pip Pyle: Equip'Out.

In deze tijd vormt hij ook een trio met François Causse op percussie en Faton Cahen (Magma) op piano. Het trio breidde uit tot een band met Rémy Sarrazin op basgitaar en Pierre Moerlen op slagwerk. De band kreeg de naam Faton Bloom, maar al voor de opname van hun album was Moerlen alweer vervangen door Eric Béloucha en was percussionist Roger Raspail toegevoegd. De band treedt regelmatig op en blijft tot 1988 bij elkaar. In de tussentijd werkt hij ook samen met musici als Jacques Higelin, Yowel Wicenmecke en Patrick Forgas. Met Brigitte Fontaine maakt hij een tournee door Japan, met Pierre Bensusan nog een tournee door de VS.

In 1988 voegde Malherbe zich bij Allens toenmalige Gongversie: Gong Maison. Deze line-up zou zich ontwikkelen tot een nieuwe Gong, waarmee het Shapeshifter album gemaakt wordt. In de jaren negentig werkte Malherbe aan meerdere solo projecten. Op deze albums is te horen hoe hij experimenteerde met alle mogelijke blaasinstrumenten. Het derde album in die serie, Hadouk, is in wezen een product van het duo Malherbe – Loy Ehrlich, deze samenwerking beviel goed en zou zich later in het Hadouk Trio bestendigen In die tijd ging hij ook op de uitnodiging van Hugh Hopper in om mee te spelen in Short Wave. In 1994 trad Malherbe met Gong op op het grote 25-jarig verjaarsfeest van de band. Sinds die tijd bleef hij af en toe met de band optreden, hoewel Theo Travis de vaste saxofonist werd.

Eind jaren negentig was er de samenwerking met Loy Ehrlich in het Hadouk Trio, met verder de percussionist Steve Shehan. In 1999 verschijnt er een album van het Trio, Shamanimal. Daarnaast speelde Malherbe in een tweede trio met Patrice Meyer (akoestische gitaar) en Philippe Foch (percussie), soms uitgebreid tot een kwartet met Loy Ehrlich.

In 1999 werkte Malherbe mee aan het project van Annie Whitehead: Soupsongs. Soupsongs is opgericht om de muziek van Robert Wyatt te vertolken, met deze groep trad Malherbe op op meerdere festivals rond de eeuwwisseling.

Op het Hadoukalbum van Malherbe was al te horen dat hij met de Armeense Doudouk (een dubbelrietblaasinstrument) experimenteert. Hij speelde ook op het Armeense doudoukfestival in 2001. Een uitnodiging om in Moskou en Sint-Petersburg te spelen met de Doudoukspecialist Djivan Gasparian nam hij dan ook grif aan, hij speelt daar samen met een keur aan musici onder wie Patrice Meyer. In 2002 volgde een nieuw album van het Hadouk Trio, in 2004 gevolgd door een livealbum.

Discografie

Albums van

jaar	musici	album
1970	Daevid Allen's Gong	Est-Ce Que Je Suis ?
1970	Gong	Magick Brother, Mystic Sister
1971	Gong	Camembert Electrique
1972	Gong	Flying Teapot
1973	Gong	Angel's Egg
1974	Gong	You
1975	Gong	Shamal
1976	Gong	Gazeuse!
1977	Gong	Gong Live Etc
1977	Gong	Gong Est Mort, Vive Gong!
1979	Gong	Downwind
1980	Bloom	Bloom
1981	Didier Malherbe	Danskorla
1986	Gong	Wingful Of Eyes
1987	Faton-Bloom	Faton-Bloom
1987	Didier Malherbe & Armand Frydman	Saxo Folies
1989	Gong	The History and Mystery of the Planet Gong
1990	Gong Maison	Gongmaisong
1990	Gong	Live au Bataclan '73
1990	Gong	Live at Sheffield 74
1990	Didier Malherbe	Fétish
1992	Didier Malherbe	Zeff
1992	Daevid Allen	Banana Moon
1992	Gong	Shapeshifter
1993	Gong	Live On Tv
1994	Gong	Camembert Eclectique
1994	Didier Malherbe	Fluvius
1995	Paragong	Paragong - live 73
1995	Gong Maison	Glastonbury festival live 89
1995	Gong	Birthday Party 25th live 94
1996	Didier Malherbe, Loy Ehrlich	Hadouk
1995	Gong	Pre-Modernist Wireless (BBC Radio Sessions)
1996	Gong	The Best Of Gong
1996	Gong	Shapeshifter-US
1996	Gong	Gong Radio Gnome Trilogy
1997	Gong	Gong You Remixed phase 1 & 2
1997	Bensusan & Malherbe	Live au New-Morning
1997		Ambient world
1998	Gong	Family Jewels
1999	Hadouk Trio	Shamanimal
2000	Gong	Zero To Infinity
2001	Gong	Live to Infinitea
2002	Gong	Ok Friends
2002	Gong	Glastonbury Fayre 1971
2002	Hadouk Trio	Now
2003	Didier Malherbe, Harry Williamson, Anthony Phillips and Gilli Smyth	Battle Of The Birds
2004	Hadouk Trio	Live à FiP

Albums waarop Malherbe meespeelt :

jaar	musici	album
1969	Burton Green	Aquariana
1969	Raga Blues trio	Morning Calm
1971	Dashiell Hedayat	Obsolete
1971	Gong	Continental Circus (Film sound track)
1973		Glastonbury fayre
1974	Kevin Ayers	Whatevershebrinswesing
1975	Cyrille Verdeaux	Clearlight Symphony
1975	Steve Hillage	Fish Rising
1984	Mother Gong	Robot woman 2
1984		Jean-Philippe Rykiel
1978	Clearlight	Visions
1978	Gilli Smyth	Mother
1979	Claude Barthélémy	Jaune Et Encore
1979	Dou	Conscientousness
1979	Mother Gong / Gilli Smyth	Fairy Tales
1981	Mother Gong / Gilli Smyth	Robot Woman
1982	Lili Drop	« N »
1982	Pierre Bensusan	Solilaï
1983		Pierre Akendengue
1983	Michel Magne	Musiques De Films
1986	Jacques Higelin	Aîe
1986	Patrice Meyer	Dromadaire Viennois
1986	Jacques Higelin	Casino De Paris
1987	Pierre Bensusan	Spices
1987	Julien Clerc	Les Aventures A L'eau
1988	Mimi Lorenzini	Orchestra V
1989	José Barrense Diaz	Favella
1989	Brigitte Fontaine	French Corazon
1992	Bruno Letort	Signes Cabalistiques
1992	Bruno Heuze	Eurasia
1992	Vangelis	1492 Conquest Of Paradise
1993	Frederick Rousseau	Mo
1993	Didier Malherbe, Hugh Hopper, Phil Miller, Pip Pyle	Short Wave
1993	Pierre Bensusan	Wu-Wei
1993	Loy Ehrlich	Les Îles Du Désert
1994	Bévinda	Terra E Ar
1994	Jacques Higelin	Aux Héros De La Voltige
1997	Brigitte Fontaine	Palaces
1998	Pip Pyle	7 Year Itch
1998	Daevid Allen	Eat me baby i'm a jelly bean
1999	Satellit Cafe	Orbite nº1
1999	Michel Korb	Les 4 Saisons d'espigoule (Film sound track)
2000	M-F.Ebokea	Peau et Vent – conte pour enfants
2000	Mauranne	Toi Du Monde
2000	Soupsongs	Soupsongs Live the music of Robert Wyatt
2001	Soriba Kouyate	Bamana
2002	Satellit Cafe	Orbite Nº2
2002	Le Cirque Du Soleil	Varekai