Domenico Quaglio de Jongere

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Residentie vanaf het noordoosten, 1827, Neue Pinakothek, München
Graftombe van Domenico Quaglio de Jongere op het Alter Friedhof, St. Sebastian, Füssen

Domenico Quaglio de Jongere (München, 1 januari 1787 – Slot Hohenschwangau bij Füssen, 9 april 1837) was een Duits kunstschilder, etser en architect. Hij was de tweede zoon van Giuseppe Quaglio en lid van de grote Quaglio-familie, Italiaanse kunstenaars die voornamelijk hoftheaters inrichtten.

Domenico Quaglio werd opgeleid door zijn vader. Vanaf 1819 legde hij zich uitsluitend toe op het schilderen van gebouwen waarvoor hij opdrachten kreeg in de Nederlanden, Frankrijk, Italië en Duitsland. Hij was als architect verantwoordelijk voor de bouw van het neogotisch kasteel van Hohenschwangau, de zomerresidentie van koning Maximiliaan II van Beieren. Dit slot was ook de plaats waar Quaglio overleed.

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Domenico_Quaglio_the_Younger op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  • M. Bryan, art. Domenico Quaglio the Younger, in W. Armstrong - R.E. Graves (eed.), Dictionary of Painters and Engravers, Biographical and Critical, II, Londen, p. 331.
Commons heeft mediabestanden in de categorie Domenico Quaglio.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Domenico_Quaglio_de_Jongere&oldid=66932874"