Epieuryceros

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Epieuryceros
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Plioceen - Pleistoceen
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Artiodactyla (Evenhoevigen)
Familie:Cervidae (Hertachtigen)
Onderfamilie:Capreolinae (Schijnherten)
Geslacht
Epieuryceros
Florentino Ameghino, 1889
Typesoort
Epieuryceros truncatus
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Epieuryceros[1] is een geslacht van uitgestorven hertachtigen uit de Capreolinae die tijdens het Plioceen en Pleistoceen in Zuid-Amerika leefden.

Vondsten[bewerken | brontekst bewerken]

Het geslacht Epieuryceros omvat twee soorten: de typesoort E. truncatus (Ameghino, 1889) uit de South American Land Mammal Age Ensenadan (Laat-Plioceen tot Midden-Pleistoceen) en E. proximus (Castellano, 1945) uit het Bonaerian (Midden-Pleistoceen) en het Lujanian (Laat-Pleistoceen). Fossielen van beide soorten zijn gevonden in Argentinië.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Epieuryceros was een groot hert. Het gewei was groot met meerdere kleine vertakkingen aan het uiteinde. Epieuryceros bewoonde gebieden met struikgewas en een vochtig klimaat.